Geloof en theater
Ds. A. Huijgen | 9 reacties | 05-10-2009| 16:24
Vraag
Ik kom uit een redelijk conservatieve kerk waar theater maken en/of zien een omstreden fenomeen is. Toch ben ik ervan overtuigd dat dit een talent is wat ik van God heb gekregen, anderzijds wat ik gezien heb op de planken was troep. Zijn er binnen een christelijke wereldbeschouwing wel raakvlakken met theater?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Christelijk geloof en theater - gaat dat samen? We kennen elkaar niet, maar je schrijft dat je uit een redelijk conservatieve kerk komt. Over het algemeen geldt dat de bevindelijk-gereformeerde traditie wat meer afwijzend staat tegenover tal van culturele uitingen zoals het theater, terwijl de kerken uit de lijn van Kuyper over het algemeen wat meer open staan voor deze cultuuruitingen.
Laat ik eerlijk bekennen dat ik geen expert ben op dit gebied. Ik weet dat Tertullianus al bezwaren had tegen het heidense theater - dat lag voornamelijk aan het specifiek heidense karakter van dat theater. Ook heb ik wel gehoord dat als argument werd gebruikt dat vormen van dans e.d. uiteindelijk Johannes de Doper het leven hebben gekost (zie Markus 6:14vv). Je merkt zelf op dat je inhoudelijk ook afstand ervaart van wat je in het theater ziet. Enerzijds kun je je afvragen of dat alles bij elkaar voldoende reden voor afwijzing is, terwijl je anderzijds er op kunt wijzen dat het verstandig is om niet de grenzen op te zoeken. Ziedaar het dilemma waar je mee zit.
Graag zou ik je doorverwijzen naar iemand die van deze dingen meer kaas gegeten heeft; maar ik weet niet naar wie. Hopelijk heb je aan dit begin van een antwoord toch iets.
Met vriendelijke groet,
Ds. A. Huijgen
Naschrift redactie: Zie ook het archief van de vragenrubriek. Gebruik het zoekwoord “toneel”.
Dit artikel is beantwoord door
Ds. A. Huijgen
- Geboortedatum:16-11-1978
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Genemuiden-Zwartsluis
- Status:Inactief
50 artikelen
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
9 reacties
marlies
05-10-2009
/ 18:51
Ik denk dat Ds. Huijgen idd. gelijk heeft dat je voor jezelf moet nagaan hoeveel invloed Kuijper gehad heeft op de leer van jouw kerk. Zijn die invloeden er, dan raad ik je aan, om je in de theoloog Francis Schaeffer te verdiepen en de christelijke kunsthistoricus Hans Rookmaaker. Zij zullen je veel over kunst in het algemeen kunnen zeggen en hoe je als christen daarmee om dient te gaan. Een gezond ethisch besef is wel belangrijk als je je met kunst bezig houdt (ok, Rookmaaker is wel meer van de beeldende kunst). Te meer omdat de kunstwereld een wereld is, waar alle grenzen (dus niet alleen ethische) overschreden te moeten worden. Dus het is zaak mocht je hier mee doorgaan dat je je inleest in wat bovenstaande heren te zeggen hebben, maar dat je bovenal biddend en zeer kritisch blijft. Dan zul je zien dat er tussen al dat heidense en wereldse soms best mooie en ontroerende kunstwerken te vinden zullen zijn.
Het klopt dat de dans van de dochter van Herodes de dood van Johannes de Doper betekende, maar dan zou je je ook kunnen afvragen of David wel voor de ark mocht dansen?
Het klopt dat de dans van de dochter van Herodes de dood van Johannes de Doper betekende, maar dan zou je je ook kunnen afvragen of David wel voor de ark mocht dansen?
EVA
05-10-2009
/ 18:55
Hoi
Er bestaan christelijke theatergroepen (kan nu even niet op de naam komen als ik hem weet laat ik je het horen)die met hun voorstelling het evangelie verspreiden hier in zit natuurlijk ook wel weer verschil, en moet je denk ik zelf beslist onderzoeken welke groep dit op de juiste manier doet, zonder daar bij God te bespotten e.d.
En als je er zeker van ben dat God je dat talent gegeven heeft ga er mee aan de slag!!
God bless
Er bestaan christelijke theatergroepen (kan nu even niet op de naam komen als ik hem weet laat ik je het horen)die met hun voorstelling het evangelie verspreiden hier in zit natuurlijk ook wel weer verschil, en moet je denk ik zelf beslist onderzoeken welke groep dit op de juiste manier doet, zonder daar bij God te bespotten e.d.
En als je er zeker van ben dat God je dat talent gegeven heeft ga er mee aan de slag!!
God bless
Gerteke
05-10-2009
/ 21:13
Denk aan de theatergroep Voorwaar!
EVA
06-10-2009
/ 09:06
Die bedoelde ik Gerteke kon even niet op de naam komen
Orchidee
06-10-2009
/ 12:55
je talenten gebruiken is een gebod dat Jezus gegeven heeft, Gods zegen hierin toegewenst!!
(en voor de mensen die altijd op alle slakken zout leggen; ik bedoeld dan wel je talenten gebruiken binnen de kaders die Jezus ons gegeven heeft)
(en voor de mensen die altijd op alle slakken zout leggen; ik bedoeld dan wel je talenten gebruiken binnen de kaders die Jezus ons gegeven heeft)
willianne3
06-10-2009
/ 22:42
span je in om voor God te staan als iemand die betrouwbaar is.
zorg dat je je niet voor je werk hoeft te schamen.
en verkondig regelrecht de waarheid.
regelrecht.
paulus en andere apostelen brachten het evangelie door het te vertellen.
lees nergens dat ze het deden door toneel te spelen.
er word in de psalmen gesproken over de aarde'
al wisselen haar tonelen. staat niet echt in een positief daglicht.
toneel heeft meer iets van vermaak.
net zoals de film.
ja kan je zeggen je heb ook films over de bijbel.
de bijbel is heilig. en dat moet ook heilig blijven dat kan niet nagespeeld worden.
zorg dat je je niet voor je werk hoeft te schamen.
en verkondig regelrecht de waarheid.
regelrecht.
paulus en andere apostelen brachten het evangelie door het te vertellen.
lees nergens dat ze het deden door toneel te spelen.
er word in de psalmen gesproken over de aarde'
al wisselen haar tonelen. staat niet echt in een positief daglicht.
toneel heeft meer iets van vermaak.
net zoals de film.
ja kan je zeggen je heb ook films over de bijbel.
de bijbel is heilig. en dat moet ook heilig blijven dat kan niet nagespeeld worden.
eduard1
07-10-2009
/ 15:00
@ sput 16
Ik heb Herman Boon 1 keer gezien, maar vond dat hij vér, heel ver over de schreef ging.
Realiseer je wel: in Openbaring lezen we niet dat de ouderlingen en de 4 wezens en de engelen uitroepen: humor, humor, humor, maar Heilig! Heilig! Heilig! is de Heere van de legermachten.
En onze Zaligmaker de Heere Jezus Christus is niet een soort vriend die je te pas en te onpas uit je binnenzak te voorschijn haalt en er grapjes mee en over maakt. Het heeft Hem wel Zijn leven gekost om ons te redden hoor, niet vergeten!!
Ik heb Herman Boon 1 keer gezien, maar vond dat hij vér, heel ver over de schreef ging.
Realiseer je wel: in Openbaring lezen we niet dat de ouderlingen en de 4 wezens en de engelen uitroepen: humor, humor, humor, maar Heilig! Heilig! Heilig! is de Heere van de legermachten.
En onze Zaligmaker de Heere Jezus Christus is niet een soort vriend die je te pas en te onpas uit je binnenzak te voorschijn haalt en er grapjes mee en over maakt. Het heeft Hem wel Zijn leven gekost om ons te redden hoor, niet vergeten!!
Race406
08-10-2009
/ 09:07
Eduard1: Helemaal mee eens!
adriano313
11-10-2009
/ 14:59
Wat jammer dat ik deze vraag pas wat laat zie staan
maar om theater gelijk te koppelen aan heidens is volgens mij hetzelfde om iemand die naar een kerk gaat uit te maken voor (rooms)katholiek
Geen van beide zijn waar maar toch zit er een kern van waarheid in.
Theater is een vorm van expressie die vele nodig hebben om uiting te geven aan hun belevingswereld. Deze belevingswereld staat dus los van het theater.
Deze belevingswereld is nauw verbonden aan cultuur, traditie of dagelijkse tendens.
Humor is voor velen een psygologisch klankbord van (onder)bewustzijn en wat veelal bewust wordt vertaald naar satire, grappen of grollen. Eigen verantwoordelijk is n.m.i de basis.
Maar ook thema’s die zich vertalen door musical of cabaret gelden voor mij hetzelfde.
Of theater kunst zou zijn is een discussie waard maar veelal wordt theater geschaard onder cultuur.
Wat maakt theater nu zo leuk…of welke verwachtingen heeft de bezoeker nu ….
Ik denk dat dit bepalend is voor het succes van een voorstelling waarbij bezoekers zich kunnen vinden in bepaald gedachtegoed, zienswijze of in ‘onderbroeke humor’gehalte.
Daarnaast, als vele mensen behoudend/ terughoudend leven dan bestaat er ook alleen maar een extreme terughoudende cultuur. (hier zou je bv al grappen over kunnen maken) waarbij kantklossen of Urkerkoren de basis zijn geworden van (gemeenschappelijke) culturele traditie. Maar als je nu hier anders over denkt en in dit digitale tijdperk geen kante kleedje meer kunt zien, of ergens pracht of schoonheid van inziet dan wil een mens een bevestiging op zijn gedachten, beleving of emoties. Dit wordt veelal bevestigd door de cabaretier, komiek, acteur, zanger etc. waarbij humor een positieve lading heeft. Maar hier valt natuurlijk veel over te discussiëren en ieders humor of humorniveau is ook verschillend.
De vraag is in hoeverre je jezelf moet conformeren aan mensen of activiteiten waarvan je kunt beoordelen dat dit de grenzen van christelijk gedachtegoed (erg)ver overschrijd. Dit is denk ik niet verenigbaar, waarbij het pijnlijk is om Jezus of God te moeten horen of verstaan als beschimpingen of achterlijke beleving. Hetzelfde geld voor dingen die je lief zijn.
Hiernaast speelt ego wel een boeiende rol want weinig mensen kunnen een grap over zichzelf incasseren. Lange tenen of verwerping zijn dan vaak het antwoord, ook als het gaat over traditionele of culturele gemeenschappen. Zwaar laten wegen is dan ook jezelf in de kaart laten kijken en zegt weinig over het feit dat je niet mag zijn wie je bent. Dialoog vertalen naar een actieve beleving of gedrag zou n.m.i. een oplossing kunnen zijn
De grens van theater ligt, vanuit christelijk oogpunt, daar waar God of Jezus als voorwerp of vloek gebruikt worden om je persoonlijke punt te maken. Daarnaast als je er gedachtegoed op na houdt, wat indruist tegen God of gebod en je hier zelfs medestanders in zoekt dit met geklap of gejuich beamen. Toch blijft het vaak moeilijk omdat de een ruimdenkender is als een ander. Maar dit is niets vreemd of een argument om alles de rug toe te keren en je bezig te houden met kantklos-lezingen of dergelijke. Vanuit alle reformatorische gezinte bestaan er voorkeuren voor dominees, kerkvaders of dergelijke en laten mensen zien dat ze kunnen kiezen op basis van voorkeuren of gedachtengoed. Zo ook zou dit kunnen met het onderwerp Theater. Christelijk theater zou misschien een oplossing kunnen zijn zoals vroeger b.v. korfbal als alternatief op het toenmalige sportaanbod is ontwikkeld,. Maar zo ook, kunst of film zijn hiervan een onderontwikkeld voorbeeld.
maar om theater gelijk te koppelen aan heidens is volgens mij hetzelfde om iemand die naar een kerk gaat uit te maken voor (rooms)katholiek
Geen van beide zijn waar maar toch zit er een kern van waarheid in.
Theater is een vorm van expressie die vele nodig hebben om uiting te geven aan hun belevingswereld. Deze belevingswereld staat dus los van het theater.
Deze belevingswereld is nauw verbonden aan cultuur, traditie of dagelijkse tendens.
Humor is voor velen een psygologisch klankbord van (onder)bewustzijn en wat veelal bewust wordt vertaald naar satire, grappen of grollen. Eigen verantwoordelijk is n.m.i de basis.
Maar ook thema’s die zich vertalen door musical of cabaret gelden voor mij hetzelfde.
Of theater kunst zou zijn is een discussie waard maar veelal wordt theater geschaard onder cultuur.
Wat maakt theater nu zo leuk…of welke verwachtingen heeft de bezoeker nu ….
Ik denk dat dit bepalend is voor het succes van een voorstelling waarbij bezoekers zich kunnen vinden in bepaald gedachtegoed, zienswijze of in ‘onderbroeke humor’gehalte.
Daarnaast, als vele mensen behoudend/ terughoudend leven dan bestaat er ook alleen maar een extreme terughoudende cultuur. (hier zou je bv al grappen over kunnen maken) waarbij kantklossen of Urkerkoren de basis zijn geworden van (gemeenschappelijke) culturele traditie. Maar als je nu hier anders over denkt en in dit digitale tijdperk geen kante kleedje meer kunt zien, of ergens pracht of schoonheid van inziet dan wil een mens een bevestiging op zijn gedachten, beleving of emoties. Dit wordt veelal bevestigd door de cabaretier, komiek, acteur, zanger etc. waarbij humor een positieve lading heeft. Maar hier valt natuurlijk veel over te discussiëren en ieders humor of humorniveau is ook verschillend.
De vraag is in hoeverre je jezelf moet conformeren aan mensen of activiteiten waarvan je kunt beoordelen dat dit de grenzen van christelijk gedachtegoed (erg)ver overschrijd. Dit is denk ik niet verenigbaar, waarbij het pijnlijk is om Jezus of God te moeten horen of verstaan als beschimpingen of achterlijke beleving. Hetzelfde geld voor dingen die je lief zijn.
Hiernaast speelt ego wel een boeiende rol want weinig mensen kunnen een grap over zichzelf incasseren. Lange tenen of verwerping zijn dan vaak het antwoord, ook als het gaat over traditionele of culturele gemeenschappen. Zwaar laten wegen is dan ook jezelf in de kaart laten kijken en zegt weinig over het feit dat je niet mag zijn wie je bent. Dialoog vertalen naar een actieve beleving of gedrag zou n.m.i. een oplossing kunnen zijn
De grens van theater ligt, vanuit christelijk oogpunt, daar waar God of Jezus als voorwerp of vloek gebruikt worden om je persoonlijke punt te maken. Daarnaast als je er gedachtegoed op na houdt, wat indruist tegen God of gebod en je hier zelfs medestanders in zoekt dit met geklap of gejuich beamen. Toch blijft het vaak moeilijk omdat de een ruimdenkender is als een ander. Maar dit is niets vreemd of een argument om alles de rug toe te keren en je bezig te houden met kantklos-lezingen of dergelijke. Vanuit alle reformatorische gezinte bestaan er voorkeuren voor dominees, kerkvaders of dergelijke en laten mensen zien dat ze kunnen kiezen op basis van voorkeuren of gedachtengoed. Zo ook zou dit kunnen met het onderwerp Theater. Christelijk theater zou misschien een oplossing kunnen zijn zoals vroeger b.v. korfbal als alternatief op het toenmalige sportaanbod is ontwikkeld,. Maar zo ook, kunst of film zijn hiervan een onderontwikkeld voorbeeld.
