Nooit opgewonden

E. (Betsy) Westeneng | Geen reacties | 26-08-2009| 17:00

Ik ben 20 jaar (vrouw) en ik heb me nog nooit erg opgewonden gevoeld. Van vriendinnen hoor ik wel regelmatig verhalen uit hun huwelijksleven dat seksulaliteit een genot is. Ook mijn vriend geeft regelmatig aan dat hij een diep verlangen heeft om met mij de liefde te bedrijven, alleen dit niet doet omdat wij momenteel nog niet getrouwd zijn. Ik heb regelmatig geprobeerd om met mijn vingers mijn vagina in te gaan. Het wordt er niet vochtig van. Ik vind het wel fijn, maar het is niet opwindend. Ook zwelt mijn clitoris niet op! Het is mij ook nog nooit gelukt een tampon in te brengen. Ik heb echt angst voor de huwelijksnacht hierdoor. Intiem zijn met mijn vriend vind ik fijn en het lijkt mij ook echt heel mooi om hier samen van te kunnen genieten, maar ik vraag me af of het probleem waar ik mee zit nog goed komt zonder medische hulp! Ik heb het idee dat mijn lijf niet 'normaal' funtioneert!

Ik ga er vooralsnog -jouw verhaal lezend- niet van uit, dat er sprake zou zijn van een lichamelijk probleem. Het punt wat jij noemt is herkenbaar voor veel vrouwen. De beleving van seksualiteit is bij jongens heel anders dan bij meisjes. Een jongen beleeft -als hij gevoelens voor een meisje krijgt- dit al snel ook lichamelijk/seksueel. Verliefdheidsgevoelens zijn bij en jongen ook verbonden met lichamelijke opwindingsgevoelens. Bij een meisje is verliefdheid niet meteen gekoppeld aan seksuele verlangens. Een meisje is vooral verliefd op de aandacht, het betrokken zijn van de jongen op haar. Ze wil in eerste instantie vooral emotionele nabijheid, vertrouwen over en weer, veiligheid. Seksuele gevoelens ontstaan pas veel later als een meisje zich verzekerd weet van de trouw, de betrokkenheid, de liefde van de jongen. Het ontwikkelt zich in de loop van het toenemen van de intimiteit, waarop ze zichzelf meer los durft laten en ook lichamelijk durft overgeven aan de ander.

De seksuele prikkeling ontstaat ook niet door aanraking of door heftig te gaan vrijen: hiervoor is bij een meisje langere tijd van intiem samen zijn nodig voor ze het fijn gaat vinden om bijvoorbeeld bij haar geslachtsdelen gestreeld te worden. Pas als ze dit als prettig voelt ontstaat er ruimte voor opwindingsgevoelens. Het lastige is, dat als je hardnekkige pogingen gaat ondernemen om opwindingsgevoelens te stimuleren, dit juist averechts werkt: seksuele gevoelens ontstaan nu eenmaal spontaan en niet na verwoede pogingen om zover te komen.

Eenzelfde fenomeen zou zich voor kunnen doen bij het pogen een tampon in te brengen: vanuit de angst, dat het misschien niet lukt, kunnen de bekkenbodemspieren zich zo ver aanspannen, dat het niet lukt om iets in te brengen.

Mijn advies is dus: loslaten van de angst. Dat is meteen weer een tegenstrijdige opdracht, want angst kun je ook niet zomaar achter je laten! Het is daarom ook goed om samen door te praten over de mogelijkheid, dat het na de huwelijkssluiting écht niet zal lukken om seksuele gemeenschap te hebben: hoe zouden jullie seksualiteit dan gaan invullen? Is er dan nog voldoende basis voor een goed huwelijk? Door dit samen onder ogen te zien stel je (te) hoge verwachtingen bij en weet je van elkaar waar je aan toe bent.

Mocht je blijven twijfelen of je lichamelijk iets mankeert op dit vlak, dan kun je dit met je huisarts bespreken, die eventueel zelf onderzoek kan doen of een verwijzing kan regelen voor een gynaecologisch onderzoek.
 
Betsy Westeneng,
Psychotherapeute/seksuologe NVVS, werkzaam bij Eleos

Dit artikel is beantwoord door

E. (Betsy) Westeneng

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven