Hulp inroepen van een babyfluisteraar
Ds. H. Veldhuizen | 5 reacties | 31-07-2009| 18:07
Vraag
Wanneer je ten einde raad bent als het gaat om onhandelbaar gedrag van je dreumes en geen arts/deskundige kan verder helpen, mag je dan hulp inroepen van een babyfluisteraar? Op zich zijn wij geen voorstander van helderziendheid e.d. maar wat als het de laatste strohalm lijkt te zijn? Wij hebben er veel over gelezen en er filmpjes van gezien dat bepaalde aanwijzingen/veranderingen echt positief resultaat hebben in de omgang met een klein kind. De wortel van telepathie mag dan onbijbels zijn, maar mag je dan wel van de vruchten plukken die blijkbaar toch hulp bieden?
Antwoord
Antwoord: Beste vriend of vriendin,
Het is goed dat je je vraag gesteld hebt. De problemen waar je met je dreumes mee zit is duidelijk. Als ik het goed begrijp zijn jullie al verschillende keren bij een arts of deskundige geweest, maar het onhandelbare gedrag van je dreumes blijft. Je vraag is nu: Mag ik de hulp inroepen van een zgn. babyfluisteraar?
Nu heb ik op Refoweb al eerder een dergelijke vraag over babyfluisteraars beantwoord. Maar eerst een paar persoonlijke opmerkingen i.v.m. met jouw probleem.
Laat ik meteen maar zeggen: Ik zou géén hulp van een babyluisteraar inroepen. Ik heb daar drie redenen voor.
In de eerste plaats: Je schrijft het zelf: Jullie zijn geen voorstander van helderziendheid e.d., jullie vinden dat de wortels ervan onbijbels zijn. Ik deel dat. En ik denk dat, als je dan toch de hulp van zo’n babyfluisteraar inroept, je de Heere God daar niet in mee hebt, misschien zelfs tegen. Je laatste zin: “Als de wortels van telepathie onbijbels zijn mag je er dan wel de vruchten van plukken, die blijkbaar toch hulp bieden”, beantwoord ik met: beter van niet. Het zou ook wat tegenstrijdig zijn. Ook al laat ik open dat er in sommige gevallen bijzondere paranormale gaven kunnen zijn. Lees wat ik in het vorige antwoord schreef.
In de tweede plaats: Is het waar dat de vruchten van een babyfluisteraar “blijkbaar toch hulp bieden”, zoals je schrijft? Voor mij is dat maar zeer de vraag. Veel van wat bijvoorbeeld de Schotse babyfluisteraar en medium Ogilvie beweert te weten of te kunnen is door anderen m.i. op goede gronden ontmaskerd of als onzin van de hand gewezen. Je kunt dat op verschillende websites over babyfluisteraars lezen.
Voor mij komt daar nog de vraag bij: Kan een babyfluisteraar weten wat er in een baby/dreumes omgaat, zou zo’n baby/dreumes dat zelf namelijk wel precies weten? Kan een baby/dreumes onder woorden brengen of zelfs denken (zijn haar of zijn verstandige vermogen daartoe in staat) waarom hij of zij bepaalde onlustgevoelens heeft? Denk aan een huilbaby. Zou die, stel dat hij of zij zou kunnen praten, kunnen vertellen waarom hij/zij huilt, dat hij/zij bepaalde krampjes heeft bijvoorbeeld en waar die krampjes zitten of vandaan komen? Een voorbeeld: Onlangs bezocht ik iemand die voor een aantal weken was opgenomen is een psychiatrisch ziekenhuis. Zelfs die persoon kon niet precies vertellen waarom hij in zo’n verschrikkelijke dip zat. Hij wist daar geen aanwijsbare reden voor. Zou iemand die manisch-depressief is de reden daarvan kunnen zeggen? Misschien heeft het te maken met zijn of haar constitutie e.d. Bovendien zijn er, wat je dreumes betreft, allerlei vragen te stellen, zoals: hoe was de zwangerschap, is er tijdens de zwangerschap iets gebeurd, of is er wat gebeurd toen de baby nog heel klein was (bijvoorbeeld ziekenhuisopname), hoe zijn de woonomstandigheden (lijkt onbelangrijk, maar het maakt verschil of je op een klein flatjes of een grote boerderij woont), enz. Of kan het zijn dat er als het ware iets, om die uitdrukking maar te gebruiken, in zijn of haar genen zit en gaat het na verloop van (langere of kortere) tijd over. Weer een voorbeeld: ik denk aan een gezin van tien kinderen, van wie het tweede kind als baby, dreumes en kleuter verschrikkelijk lastig was, zodat de ouders er bijna geen raad mee wisten. De jongen groeide later harmonieus op, voltooide een universitaire studie en werd, en is nog steeds, trouw kerkelijk meelevend en gelovig. Concreet: wat weet je van de psyche van een baby/dreumes, wat weet zo’n baby/dreumes er zelf van? Laat staan dat een babyfluisteraar dat zou weten.
In de derde plaats, heel praktisch: zo’n babyfluisteraar geeft misschien hoop en verwachting, hij is zoals je schrijft, een laatste strohalm. Stel dat die laatste strohalm niet meer dan een strohalm is. Dan is je laatste hoop en verwachting (buiten God!) weg en de teleurstelling des te groter.
Wat ik je zou aanraden, beste vriend of vriendin, is, ook al ken ik de precieze omstandigheden niet, het volgende:
1. Je zou contact kunnen opnemen met de EO, die je misschien kan verwijzen naar de gedragstherapeute (haar naam weet ik niet meer) die vele malen in het TV-programma dat je vast wel eens gezien hebt (“Schatjes”?) was. Je zou zelfs, maar dat gaat misschien wel erg ver, aan zo’n programma, kunnen meedoen.
2. Je zou je dreumes (nog eens, ik weet de precieze omstandigheden niet; ik ben ook geen gedragstherapeut), zolang het niet de spuigaten uitloopt, eens zijn/haar gang kunnen laten gaan. Als hij/zij niet wil eten, laat je dat bijvoorbeeld zo; hij/zij krijgt vanzelf wel honger. Is hij ’s nachts in de weer, probeer de nachtrust zo te verdelen (ik neem aan dat jullie samen zijn), dat jullie beiden geen slaap tekort komen. Heeft hij/of zij driftbuien, laat hem/haar uitrazen, eventueel in de badkamer of wc en probeer daarna wat wezenlijke dingen tegen hem/haar te zeggen. Zorg dat je vaste regels hebt voor wat beslist niet kan of juist wel moet. Vaste regels zijn voor een kind erg belangrijk, zodat hij/zij goed weet, waar hij/zij zich aan moet houden. Misschien zit ik er, wat jouw dreumes betreft, helemaal naast. Maar het zijn heel wezenlijke dingen. Je zou die met een gedragstherapeut bespreken.
3. Heel belangrijk is dat je van je kind blijft houden. Dat doe je toch, beste vriend of vriendin? Denk aan de vader van de verloren zoon. Wat bleef hij van zijn zoon houden terwijl hij nota bene als volwassen (!) zoon zijn vader vaarwel zei, hij stond (met liefde natuurlijk) op de uitkijk toen zijn zoon terugkwam en wat een ontvangst kreeg die jongen! Liefde (en ‘warmte’ en sfeer) is voor een kind (trouwens voor iedereen) erg belangrijk. Het is de eerste vrucht van de Geest (Galaten 5:22). Je hebt het vast wel eens gehoord: De liefde is als de zon; sla je met een bijl op het ijs, dan maak je brokken; maar de zon op het ijs doet het ijs smelten.
Daarbij vergeet je natuurlijk het gebed niet. En je vergeet ook niet om jezelf te onderzoeken (zonder dat ik je een minderwaardigheids- of schuldgevoel wil aanpraten) wat er al of niet minder juist was of is en wat er zou kunnen of moeten veranderen.
Ik hoop dat je met mijn antwoord wat kunt. In ieder geval: heel veel sterkte toegewenst.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik heb bovenstaande vraag en antwoord met belangstelling gelezen.
Ik heb zelf ook erg veel last gehad van telepathie, wist relatief veel dingen van te voren dat ze zouden gebeuren. Ook bid ik op dit moment veel voor dit soort dingen, en met iemand die tot op zijn nek in het occulte heeft gezeten.
Ik ben dankzij gebed deze telepathie kwijt geraakt.
Ik kan maar een ding zeggen: laat je niet in met deze babyfluisteraar. Je vraag of je van de vruchten gebruik mag maken als ze goed zijn. Het antwoord is nee.
Het is geen grapje en ook niet oubollig als ik zeg dat dat in het paradijs ook al is gebeurt. Je weet niet half hoe gevaarlijk het is. Let wel, dat ik dit weet. Heb het zelf meegemaakt, en degene met wie ik vaak bid ook.
Mensen, die babyfluisteraar, die zich met dit soort dingen bezighouden doen zich heel aardig voor. Sterker nog, heel vaak zijn ze er werkelijk van overtuigd dat hun gave werkelijk goed is en bedoelen ze het nog goed ook.
In de aard is deze gave occult belast. Dat weet ik echt voor honderd procent zeker. Anders dan zou het niet zo magisch, geheimzinnig enzovoorts zijn. Dan zou er wel gewoon gebed plaatsvinden of iets dergelijks.
Ik wil je hier heel nadrukkelijk voor waarschuwen, omdat je bij dit soort fenomenen nog al vaak ziet, dat mensen tijdelijk inderdaad even genezen. In een later stadium komen er namelijk veel grotere problemen voor terug. Bovendien betreft het niet jezelf maar je kind.
Net zo goed als je je kind laat dopen waarbij je al voordat het kind het weet wilt verbinden met God, moet je niet willen, dat je kindje nu al, zonder dat hij het weet zoiets over zich heen krijgt.
Ik ben heel erg bang, dat als je dit doet, je je kind een occulte belasting laat overdragen.
Vergis je niet in wat je doet, en wat de consequenties zijn van zoiets.
Ik ga hier vanavond ook voor bidden, en hoop van harte dat je door God overtuigd hoe gevaarlijk deze weg is!
Waarom vind er niet liever gebed plaats, met je partner, met gemeenteleden, of mensen die jullie vertrouwen?
Waarom zo'n magisch iemand??
Ik bid jullie in alles gods zegen toe!
Je hebt helemaal gelijk!
Probleem is dat mensen totaal niet op de hoogte zijn van de occulte wereld en de gevaren daarvan.
Vragenstellers, het is al genoemd maar ik zeg het nogmaals... Als jullie naar zo iemand gaan dan brengt dit een occulte belasting op het leven van jullie kind. Het geeft de duivel ingang in het leven van jullie kind.
Mijn advies, leg jullie kindje elke dag de handen op en zegen het in de Naam van Jezus. Verbreek elke vorm van opstandigheid in onrust en gebied de rust van de Heilige Geest in hem/haar te komen.
Ben het met jou en anderen eens dat je hiermee een occulte belasting over je kind brengt. Nooit doen dus.
Aanvulling: we gebieden in de Naam van Jezus over satan en zijn demonen, maar we gebieden de Heilige Geest niet, Die vragen we, ook in Jezus' Naam, met Zijn belofte daarbij: 'Indien gij de Vader iets vraagt in Mijn Naam, Hij zal het doen.'
Mensen die - heel vaak – ten einde raad de hulp inschakelen van welk paranormaal begaafd persoon ook, komen uiteindelijk vaak heel bedrogen uit! Het is jammer dat mensen als Char en Derek Ogilvie vaak hun geld verdienen over de ruggen van de kwetsbare mensen.
Niet aan beginnen dus en de meest belangrijke reden daarvoor is: het gaat buiten God om, buiten Zijn wil!
Daarentegen wil ik ook wel een paar kanttekening plaatsen bij de adviezen van Ds. Veldhuizen, hoe goed ze wellicht ook zijn bedoeld.
Het gaat in mijn beleving te kort door de bocht…
Ik lees: “Het is goed dat je je vraag gesteld hebt. De problemen waar je met je dreumes mee zit is duidelijkâ€.
De problemen waar deze dreumes mee zit is mij nog niet geheel duidelijk, sterk nog: geheel niet!
Ik weet niet waar die duidelijkheid uit blijkt, maar het kan niet van dat ene woordje ‘onhandelbaar’ zijn. Dat is namelijk een heel veelzijdig begrip. Wat voor de één onhandelbaar is, blijkt voor een ander nog prima te handhaven!
Welke artsen/deskundigen zijn er inmiddels al bezocht, wat hebben zij precies gezegd? In hoeverre is dit (onhandelbare) gedrag gebonden aan de leeftijd? Heeft dit kind broertjes en of zusjes? Hadden zij ditzelfde gedrag? Wat is er bijzonder aan dit gedrag? Welk karakter/temperament hebben de ouders? Wat maakt het onhandelbaar voor jullie?? Wat hebben jullie gedaan het gedrag aan te pakken?
Zo kan ik nog wel even doorgaan alvorens ik hier mijn advies op zou willen loslaten..
Daar mogen we echt wel wat voorzichtiger in zijn..Het is ook niet de vraag die wordt gesteld, namelijk: kunnen we naar een babyfluisteraar?
Ik zou, als het gedrag echt onhandelbaar is/blijft, de hulp nogmaals inroepen van een arts, of beter nog een orthopedagoog. Video hometraining of iets dergelijks zou best een uitkomst kunnen zijn. Het kan inzichten geven in jullie eigen handelen, dat van jullie kind en de wisselwerking daartussen.
En ik kan er met de beste wil van de wereld niet bij dat er niemand is die jullie hierin kan helpen.
In elk geval levert dat betere resultaten op dan wat gefluister van Derek Ogelvie en of een spelletje letterbingo met Charr.
Ik bedoel vrijzetten.
