Stenen muur

Ds. J.J. Tigchelaar | 8 reacties | 27-07-2009| 19:07

De afgelopen anderhalf jaar heb ik heel veel tegenslagen te verwerken gehad in mijn (jonge) leven. Mijn verkering is uitgegaan, het liep niet meer, ik heb bijna twee jaar een relatie gehad, thuis is het ook vaak moeilijk. Ook heb ik besloten met mijn studie te stoppen. Wel ben ik er altijd erg sterk onder geweest. Ik merk aan mezelf dat ik alle emoties heb opgekropt en deze weken komen ze er allemaal uit. Eigenlijk ben ik nu pas aan het verwerken en dat is heel zwaar. Ik zie het elke dag weer als 'overleven' en heel veel verdriet hebben en vragen aan God waarom het juist bij mij gebeurt. Bij mijn vrienden lijkt het vaak zo goed te gaan. Zij hebben in mijn ogen alles wat ze nodig hebben; een goede baan, lieve vriend/man en een leuk huis. Ik gun het ze van harte en ben echt niet jaloers, ik heb alleen vragen waarom zij wel en ik niet. Ik vraag God al jaren lang oprecht elke dag om een nieuw hart. Helaas lijkt het of ik tegen een stenen muur aan praat. Ik vraag ook vaak aan God of Hij iets duidelijk wil maken van Zijn weg. Ik weet met mijn verstand dat God het beste met mij voor heeft, maar mijn gevoel zegt zo vaak anders! Kan iemand mij helpen?

1. Ik pik uit de vraag eerst het woord “gevoel” op. Het gaat hier om het gevoel van twijfel. Twijfel komt op wanneer we niet (meer) zeker zijn van bepaalde zaken. De enige remedie is dan te zoeken naar wat wel zeker is. Niet mijn gevoel en ervaring, maar Gods goedheid en belofte, in zijn Woord ons bekend gemaakt. Wanneer ons gevoel en/of geloof schijnt te botsen met de beloften van God is er sprake van beproeving. En beproeving is een moment van geloofsaanvechting, dat tot doel heeft gelovigen te versterken in hun leven met God. De aanvechting van Job is daar een klassiek voorbeeld van.

2. Ik noem met opzet Job. In moeilijkheden zien we bijna altijd naar anderen die het beter hebben. In de vraag wordt gewezen op ogenschijnlijk gelukkige vriendinnen. We kijken echter liever niet naar anderen die het veel slechter hebben. En stellen dan ook niet de vraag, waarom zij wel moeten lijden en ik niet. De geschiedenis van kerk en zending en gelovigen is vol van mensen met soms verschrikkelijke tegenslagen en lijden. En die toch vol hielden en niet twijfelden. Vooral ook mogen we niet vergeten te zien op onze Heiland, die onschuldig onvoorstelbaar vreselijk moest lijden. Daarmee vergeleken is onze beproeving niet weg, maar wel terug gebracht tot de juiste proporties. Hebben wij recht op een rustig leven? Het volk van Israel moest veertig jaar de woestijn door. Lees maar na wat ze toen meemaakten.

3. Dan schrijft de vraagsteller dat ze al jaren lang bidt om een nieuw hart. Het krijgen van een nieuw hart houdt een diep ingrijpende verandering in. Maar die verandering vindt  in onze ervaring niet opeens en ongestoord blijvend plaats. Je moet en kunt er niet passief op wachten. Zou het niet  zo kunnen zijn dat de beproeving een weg is waardoor God dat nieuwe hart geeft? Het nieuwe is dan dat we leren geloven en vertrouwen in Gods vaderlijke zorg. Beproeving wil zelfkennis geven, wil duidelijk maken wat we echt nodig hebben. Gaat het ons om een leven zonder tegenslagen of om een leven uit genade met onze Vader en verlosser. En met dankbare gehoorzaamheid. In Deuteronomium 8:1 wordt dat hele process in één zin samengevat.

Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven