Verkering met jongen uit de GKv

Ds. K. van den Geest | 3 reacties | 07-07-2009| 17:07

Ik heb verkering met een jongen uit de GKv, zelf kom ik uit de Ger. Gem. Wij mogen geloven dat we door God zijn samengebracht. Maar toch is het erg moeilijk soms omdat er over een aantal dingen verschillend word gedacht. Bij mijn vriend in de kerk word gezegd dat kinderen die gedoopt zijn in de hemel komen; dat staat al vast en wordt hen ook zo verteld. Maar als ze ouder worden, dan moet er toch een wedergeboorte/bekering volgen? Hoe moet ik dit zien? Eerst wordt hen verteld dat ze bij God in de hemel zullen zijn en later moeten ze toch nog een wedergeboorte krijgen voor er zeker is dat ze bij God in de hemel zullen zijn. Zou een GKv-dominee dit misschien uit kunnen leggen?

Ik bespreek deze vraag in twee stukjes: 1. Bij mijn vriend in de kerk word gezegd dat kinderen die gedoopt zijn in de hemel komen; dat staat al vast en wordt hen ook zo verteld.

Ik ben zelf predikant in de GKv. Maar ik kan me niet voorstellen dat binnen de GKv zoiets beweerd of geleerd wordt. “Kinderen die gedoopt zijn komen in de hemel”: die uitspraak is hooguit een zeer versimpelde weergave of misschien zelfs een wat populistische beleving van wat we als gereformeerden leren en belijden.

Laten we ons uitgangspunt kiezen in het doopformulier. Dat begint met de bekende woorden: ”Wij en onze kinderen zijn in zonde ontvangen en geboren. Daarom rust Gods toorn op ons, zodat wij in het rijk van God niet kunnen komen, of wij moeten opnieuw geboren worden”. De doop laat dus precies zien, dat we wedergeboren moeten worden! Want de doop zegt: dit kind is wel geboren, maar zonder een geestelijke geboorte die op de natuurlijke geboorte volgt kun je niet in Gods rijk binnengaan (Joh. 3:3!). De doop zelf brengt je dus niet ‘automatisch’ in de hemel! Er is geen enkele vrijgemaakt-gereformeerde die dat gelooft of behoort te geloven!

Wel geloven we dat de doop een serieuze welgemeende belofte van God bevat. In datzelfde formulier voor de doopbediening wordt gezegd: “Wanneer wij gedoopt worden in de naam van de Vader, verklaart en verzegelt ons God de Vader, dat Hij met ons een eeuwig verbond der genade sluit. Hij neemt ons tot zijn kinderen en erfgenamen aan en zal ons daarom van al het goede voorzien en al het kwade van ons weren of voor ons doen meewerken ten goede.” M.a.w.: God belooft je dat je Zijn kind bent en dat je eeuwig leven ontvangt, dankzij het offer van Christus en het werk van de Heilige Geest. En hier wordt het spannend: hier verschillen we nu juist van sommige andere gereformeerde gelovigen, met name van die in de Gereformeerde Gemeenten. Daar is vaak twijfel en discussie over de vraag: mag je nu Gods beloften van genade en vergeving zo maar aanvaarden? Wij zeggen dan: ja, dat moet je zelfs! Wat God zegt dat meent Hij serieus! Hij zegt in de doop: Ik wil jou mijn genade schenken! Dan moeten wij dat niet in twijfel gaan trekken! Dat mag niet, dat is God beledigen.

Dat in twijfel trekken van Gods beloften gebeurt vaak met een beroep op de uitverkiezing. Die uitverkiezing wordt dan gezien als een onzekerheidsfactor: je weet toch nooit zeker of je wel of niet uitverkoren bent? Maar dan zeggen wij: je moet die uitverkiezing niet gaan gebruiken als een soort ‘breekijzer’ in Gods beloften. Wij moeten het eenvoudig doen met wat God zegt. En Hij zegt: neem mijn beloften aan! Ik zeg je mijn genade toe! Weiger die dus niet. Dat is het evangelie van de doop. Wij moeten horen naar wat God zegt, niet speculeren over wat Hij niet zegt (namelijk over de vraag of je wel of niet uitverkoren bent). Zie hiervoor de duidelijke tekst Deut. 29:29: wat verboren is, laat dat aan de HEER over, wat geopenbaard is, daar moeten wij mensen ons geloof op baseren.

Komt een gedoopt kind in de hemel? God belooft het wel door de doop. Aan Gods beloften moet je dus niet twijfelen, wat Hij zegt zegt Hij niet voor niets. Maar nu het tweede.

2. Maar als ze ouder worden, dan moet er toch een wedergeboorte/bekering volgen?

Want: jazeker moet er een wedergeboorte volgen! Want wat bij 1 werd opgemerkt is vervolgens geen reden om te denken dat de doop betekent dat je ‘automatisch’ wel in de hemel zult komen. Als de kinderen opgroeien, zullen ze moeten leren ook zelf een keuze te maken. Zoals God voor hen koos door hen te laten dopen en Zijn beloften te schenken, zo moeten ook wij kiezen voor God en ons te bekeren tot Hem. Zie weer het doopformulier: “Omdat elk verbond twee delen heeft, namelijk een belofte en een eis, worden wij door God in de doop ook geroepen en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid” (en zie ook wat daar dan verder op volgt).

Daarom moeten de ouders beloven hun kind op te voeden en onderwijzen in de leer van Gods verbond. Dopen gebeurt niet zo maar: we moeten wel de toezegging hebben dat de ouders de leer van Gods Woord van harte aanvaarden en deze ook in hun onderwijs aan hun kinderen leren. M.a.w.: zonder geloof geen doop! Alleen, duidelijk is dat ook die ouders dat geloof niet zelf geven kunnen. Ze zijn daarvoor afhankelijk van Gods Geest, die de harten verandert. Maar ook daarvan mogen ze vol vertrouwen zeggen, dat God Zijn Geest belooft. Zie de woorden in het eerste deel van het formulier: “Wanneer wij gedoopt worden in de naam van de Heilige Geest, verzekert de Heilige Geest ons door dit sacrament ervan, dat Hij in ons wonen wil en ons tot levende leden van Christus wil maken. Want Hij eigent ons toe wat wij in Christus hebben, namelijk de afwassing van de zonden en de dagelijkse vernieuwing van ons leven.” Let er op, dat er staat: dat Hij in ons wonen wil. God de Heilige Geest zegt toe dat Hij in dit kind wil wonen en dat het Zijn bedoeling is om dit kind te vernieuwen door het wedergeboren te doen worden.

Ook nu weer geen simplistische aanname veronderstellen: alsof dat dus een ‘automatisme’ zou zijn. Zo van: God zegt het, dan hoef je niets te doen, het komt vanzelf. Nee, Gods beloften zijn van Zijn kant serieus gemeend, maar moeten tegelijk van onze kant in geloof aanvaard en gehoorzaamd worden. Dat is onze verantwoordelijkheid: de verantwoordelijkheid van de ouders (en anderen) die het kind onderwijzen in Gods leer, de verantwoordelijkheid van het kind zelf, als het is opgegroeid en volwassen keuzes moet gaan maken. Gods beloften schakelen dus onze keus niet uit maar juist in!

Speel die twee niet tegen elkaar uit. Ook niet door te zeggen: maar de mens kan toch niet zelf kiezen? Nee, dat is zo, wij zijn van nature zondig en willen ons van nature van God afkeren. Tegelijk zijn we wel degelijk zelf verantwoordelijk. En als je dan bewust die keus voor God maakt, ben je als wedergeboren kind van God waarschijnlijk de eerste om te erkennen dat het God zelf door Zijn Geest is die je dit geloof in het hart geschonken heeft!

Tenslotte: ik vermoed dat mijn uitleg niet afdoende is. Als je bent opgevoed en onderwezen op een bepaalde manier, dan ben je niet zo maar overtuigd van een andere gedachtengang. Daarom adviseer ik jullie om hierover met je eigen predikant te gaan praten. Je kunt dan je vragen rechtstreeks stellen en zo help je elkaar verder te komen. Ik wens jullie daarbij Gods zegen!

Ds. K. van den Geest

Dit artikel is beantwoord door

Ds. K. van den Geest

• Geboortedatum:
  12-10-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Nederlandse Gereformeerde Kerken
• Woon/standplaats:
  Deventer
• Status:
  Actief

127 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven