Vergeving zonder bekering?

Ds. P. van der Kraan | 1 reactie | 18-06-2009| 19:06

Mijn vriend en ik hebben na 1,5 jaar verkering de keuze gemaakt te stoppen met gemeenschap voor het huwelijk. Beiden hadden we er geen goed gevoel bij en hoe kunnen we ooit een zegen vragen over ons huwelijk als we zo door zouden gaan. Maar nu zit ik met een vraag. Als we samen onze zonden belijden voor God en het niet meer doen, wil Hij ons vergeving schenken. Maar hoe kan God vergeving schenken als we niet bekeerd zijn? Onze zonden kunnen toch alleen vergeven worden als we een nieuw hart hebben ontvangen? Of is er ook vergeving mogelijk als we de zonden zelf belijden?

Graag zou ik met jullie over twee dingen spreken. 1. De vraag naar vergeving. 2. De vraag hoe het verder moet nadat je al geruime tijd als man en vrouw hebt geleefd.

1. Als we luisteren naar de dichter van Ps. 130 horen wij hem zeggen dat er bij de Heere vergeving is. Dat is een groot wonder. De Heere hoeft de zonden niet te vergeven, niets verplicht Hem daartoe. Maar Hij wil het wel. Vergeving van zonden is zelfs verbonden met Zijn welbehagen. Maar als je in een Concordantie/Computerbijbel zoekt naar teksten die van vergeving spreken of waarin gezegd wordt dat de Heere vergeeft, ontdek je dat vergeving in de regel is verbonden met bekering. Bekering is een proces waarin mensen zich afkeren van de zonde en keren tot God. Die weg wordt niet zonder berouw gegaan. De gelijkenis van de verloren zoon laat dat als een duidelijk voorbeeld van bekering/omkeer helder zien. Lees maar Luk. 15: 17 t/m 24. Het proces van waarachtige bekering wordt daar als het ware aanschouwelijk gemaakt. Je ziet eerst dat de zoon tot inkeer komt (vers 17: tot zichzelf gekomen zijnde); vervolgens lees je dat er sprake is van omkeer (en terugkeer; vers 18) én berouw (in vers 21 brengt de zoon naar buiten wat er innerlijk bij hem leeft). Zo heeft de Heere Jezus aanschouwelijk gemaakt de weg die een zondaar gaat als hij in berouw terugkeert tot God. De vraag is hoe die jongen tot het inzicht is gekomen dat hem tenslotte tot berouw en terugkeer heeft geleid. Dat lezen we in vers 17. De herinnering aan de goedheid van zijn vader breekt zijn hart en doet hem besluiten naar zijn vader terug te gaan. Daar wil de Heere jullie ook hebben: ieder van jullie persoonlijk (omdat we persoonlijk schuldig staan tegenover God), maar ook jullie samen (omdat je in deze weg samen bent afgedwaald). Er is dus een groot verschil tussen “geen goed gevoel hebben” over wat je hebt gedaan en oprecht berouw dat tot echte schuldbelijdenis leidt. Als je toch je Bijbel voor je hebt, zou je Hand. 2 kunnen opzoeken, bijv. de verzen 22 t/m 40. Dan zie je dat de mensen, die tot bekering komen, eerst door Petrus zijn beschuldigd dat zij de Heere Jezus hebben gedood. Die beschuldiging onderbouwt hij met stukken uit de Bijbel, voor de Joden van toen was dat het Oude Testament. Daaruit laat Petrus zien dat de Man die zij aan het kruis gehecht en gedood hebben, de beloofde Zaligmaker is. Die aanklacht wordt door de Heilige Geest gebruikt om de harten van die Joden te breken zodat ze in oprecht berouw voor God en de apostelen komen en hun schuld belijden. Welnu, dat is vooral het werk van de Heilige Geest door het Woord. Sinds Pinksteren woont de Heilige Geest in de gemeente en werkt Hij er door het Woord op aan dat mensen de zonde gaan zien als zonde tegenover God. Niet één mens komt uit zichzelf tot dat inzicht. Maar de Heilige Geest wil mensen tot dat inzicht brengen. Dat breekt ons hart. Dan gaan we oprecht schuld belijden en in die weg leidt de Heilige Geest ook tot de Heere Jezus en zo tot vergeving.

Als we dit nu toepassen op jullie situatie ga ik het volgende zeggen: wat jullie nodig hebben, is dat je van het “geen goed gevoel” geleid wordt tot het inzicht dat je tegen de Heere hebt gezondigd. Jullie hebben je vergrepen aan het heilig huwelijk. Daaraan wordt tegenwoordig zo zwaar niet getild, zeker niet als je serieus verkering hebt en met elkaar wilt gaan trouwen. Toch blijft staan dat het huwelijk heilig is. Het is een voorbeeld van Christus en de gemeente.

Als je mijn boekje over het huwelijk leest (“In trouw verbonden”, uitgave De Groot Goudriaan te Kampen) zul je ontdekken hoe hoog de Heere het huwelijk heeft neergezet en hoe heilig het is. Waar het dus op aankomt, is dat je gaat zien dat zonde in de eerste plaats zonde is tegen God (dat geldt overigens van alle zonden). De Heilige Geest wil je tot die overtuiging brengen. En die Heilige Geest is je beloofd bij je doop: als wij gedoopt worden in de naam van de Heilige Geest verzekert Hij ons door dit heilig sacrament dat Hij in ons wonen wil en ons tot lidmaten van Christus wil heiligen (zie doopformulier). Pleit op die belofte en vraag of de Heilige Geest je tot het ware inzicht wil brengen van wat je met je zonden hebt gedaan, zoals David belijdt (Ps. 51:6 “Tegen U, U alleen, heb ik gezondigd, en gedaan, dat kwaad is in Uw ogen…”). Dat is de manier waarop de Heilige Geest de weg opent naar de vergeving, niet alleen van deze zonde, maar van al je zonden.

2. Hoewel het een moeilijke stap kan zijn, zou ik je in serieuze overweging willen geven om dit vooruitgrijpen op het huwelijk uit te spreken tegenover iemand die voor jullie een vertrouwenspersoon is of in wie jullie een vertrouwenspersoon kunnen zien. Dit is met het oog op een kerkelijk huwelijk heel belangrijk. Je zegt immers in je vraag dat je t.z.t. Gods zegen wil vragen over jullie huwelijk. In dat verband is het belangrijk dat je ook ten overstaan van de predikant/kerkenraad van de gemeente waar dat gebeurt, openlijk schuld belijdt. Dat zal er zeker aan meehelpen om de weg naar de vergeving te openen en zal eventuele blokkades die er nu nog bij jullie zijn (hoe kunnen we anders ooit een zegen vragen over ons huwelijk?) wegnemen. Mijn ervaring als predikant is dat wanneer dit is uitgesproken en dat in een pastorale ontmoeting voor Gods aangezicht is gebracht er al een stukje bevrijding plaats vindt.
Dan verder nog het volgende: omdat jullie als man en vrouw hebt geleefd, betekent dit (naar bijbels inzicht) dat je al met elkaar getrouwd bent. Besef je dat? De Bijbel wijst deze weg. Ik ga er van uit dat jullie veel van elkaar houden en dat de gedachte aan de mogelijkheid dat jullie verkering ooit nog eens kan uitgaan, afwezig is. Besef echter dat die laatste mogelijkheid niet meer bestaat door de weg die jullie tot voor kort zijn gegaan. Nogmaals: ik hoop dat je ernaar verlangt om samen verder te gaan, dan speelt die overweging geen enkele rol. Maar je moet wel weten dat je in het licht van de Bijbel niet meer met een ander kunt trouwen. Dat zou gelijk staan aan overspel.

Tenslotte: ik ga er van uit dat jullie bedoelingen zuiver zijn. Maar je hebt nu zelf ondervonden hoe zwak je bent en hoe gemakkelijk je aan de verleiding kunt toegeven. En je hebt van de verboden vrucht geproefd! Hoe denk je op een zuivere manier met elkaar verder te kunnen gaan? Belijden van wat niet goed is geweest tegenover een vertrouwenspersoon (zoals hierboven aanbevolen) kan daaraan een belangrijke bijdrage leveren. Zorg verder dat je niet teveel samen bent. Laat je verkeringstijd een gezonde afwisseling zijn tussen samen alleen en samen met anderen zijn. Spreek ook af dat je elkaar niet begint uit te kleden. En bid er (ook samen!) om dat de Heere je voor de verleiding bewaart. Op die manier wil de Heere je staande houden en ook leiden op de weg van de vergeving.

Ds. P. Van der Kraan
 

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. van der Kraan

• Geboortedatum:
  06-02-1948
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

129 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven