Verliefd op andere vrouw

C. den Hamer | 5 reacties | 17-06-2009| 14:06

Ik ben op jonge leeftijd getrouwd. We hebben een lange verkeringstijd gehad, maar in die tijd waren we eigenlijk nog kinderen, woonden we ver bij elkaar vandaan en hebben we elkaar nooit echt leren kennen. Op een gegeven moment zijn we getrouwd maar eigenlijk is ons huwelijksleven nooit volwassen geworden. Het leek wel of we nooit voor elkaar kozen, geen maatjes waren, maar erg langs elkaar heen leefden. We hadden weinig gemeenschappelijks met elkaar en ik heb het onvermijdelijke laten gebeuren: ik werd verliefd op een ander en ben met die vrouw een (geheime) relatie aangegaan. Dit heeft een paar jaar geduurd. Op een gegeven moment heb ik mijn misstappen opgebiecht aan mijn vrouw en de keuze gemaakt om met mijn vrouw verder te gaan. (Ik ga nu voorbij aan alle pijn en verdriet die dit voor mijn vrouw meebracht, omdat dat in mijn vraag niet aan de orde is en dit verhaal heel erg lang zou maken). Het probleem is nu, dat zelfs na lange tijd van huwelijkstherapie, ik mijn grote liefde niet kan vergeten. Ik houd nog steeds van haar en vind het vreselijk haar te moeten missen. Hoe moet ik daar mee omgaan? Mijn huwelijk beëindigen omdat ik mijn wettige vrouw mijn liefde en genegenheid niet kan geven? Of me neerleggen bij het feit dat "eens gekozen altijd gekozen is" en ik er maar het beste van moet maken. U moet weten dat ik dit laatste al geruime tijd probeer, maar het lijkt wel of ik bij mijn vrouw nooit mezelf kan zijn omdat er altijd iemand anders tussenschuift. Overigens is alle contact met die ander (het was ook een vriendin van mijn vrouw) verbroken.

Wat mij opvalt aan uw schrijven is dat u ondanks keuzes toch nog steeds de gevoelens voor die ander toelaat en mogelijk zelfs koestert en/of idealiseert. Zonder scherp te willen zijn in mijn reactie meldt u dat u het onvermijdelijke hebt laten gebeuren. Belangrijk is dat u begrijpt dat iedere stap die u gezet heeft en mogelijk nog gaat zetten een keus is. Elke keus houdt in dat u dan iets krijgt of verwerft, maar ook dat u bij het maken van die keus dan ook iets niet krijgt of verwerft. Kiest u voor uw vrouw en trouw aan haar dan betekent dit ook dat u de keus moet maken in alle opzichten afstand (ook ten aanzien van verlangens) van die ander dient te nemen. Wat u gedeeld hebt met die ander was wel fijn maar niet op goede gronden.

Wees eerlijk. Hebt u werkelijk bij het maken van uw keuze om door te gaan met uw vrouw echt gekozen voor haar, met alle voor- en nadelen? Of bent u toch blijven koesteren wat u met die ander had als iets wat ook in uw huidige huwelijk als voorwaarde aanwezig moet zijn? Wat zijn de gronden geweest om uw vrouw hernieuwde trouw te beloven en hoe oprecht waren deze?

Voorts meldt u niets over het betrekken van uw Schepper bij de worstelingen die u doormaakt. Betrekt u uw Schepper  in deze thematiek? Is het mogelijk dat u samen met uw vrouw deze noden voorlegt via gebed en dan oprecht kunt bidden of hij u beiden wil bijstaan om het huwelijksleven meer diepgang  te geven en vreugdevoller te maken? Kortom, is er een open relatie met God en ten aanzien van elkaar in het omgaan met deze problematiek.

Ik geloof er werkelijk in als mensen samen worstelen in hun huwelijk en elkaar moeilijk kunnen verstaan, maar wel bereid zijn om dit in gezamenlijkheid bij God te brengen en ook bereid zijn zich onder Zijn gezag te stellen, wat betekent tot dienen bereid te zijn en niet alleen te willen ontvangen, er zegen van Boven op rust.

Met vriendelijke groet,
Kees den Hamer
 

Dit artikel is beantwoord door

C. den Hamer

• Geboortedatum:
  15-03-1953
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Actief

118 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven