Vriend wil niet in de kerk trouwen

Ds. J.J. Tigchelaar | Geen reacties | 20-05-2009| 00:00

Mijn vriend en ik zijn te ver gegaan in onze relatie. Nu gaan we trouwen omdat ik zwanger ben. Heel moeilijk allemaal. Mijn vriend wil echter niet in de kerk trouwen; hij is daar nog niet klaar voor. Ik wil dat wel graag, en heb het hier heel moeilijk mee. Wat moeten we doen? Ik weet niet of ik wel durf te trouwen als we niet in de kerk trouwen!

Het verschil van mening tussen vraagstelster en haar vriend zit in de visie op wat trouwen in de kerk eigenlijk is. Daar zijn heel wat verkeerde gedachten over, bij het bruidspaar, bij de familie en helaas ook bij kerkenraden. Veel mensen denken dat trouwen in de kerk een mooie extra versiering is van de huwelijksdag. Het is feestelijk, ieder kan de trouwjurk nog eens bewonderen, de fotograaf kan in of bij de kerk nog wat leuke dingen vastleggen. Ouders en familie zien in een kerkelijke inzegening van een huwelijk een bevestiging dat ze hun kind netjes en passend hebben opgevoed. Voor kerkenraden is het soms een soort beloning voor brave verloofden, die de schijn weten op te houden zich gepast te hebben gedragen en kerkelijk meelevend zijn.

Maar dat is allemaal bijzaak of zelfs een totaal verkeerde opvatting. Lees eerst het formulier voor de kerkelijke bevestiging nog maar eens door. Dat begint inderdaad zo somber dat velen zich er aan stoten. De eerste zin spreekt al van tegenspoed, kruis en zonde. Een bruidpaar gaat niet naar de kerk om te tonen dat ze nette, oppassende mensen zijn, maar om te belijden dat ze zwakke, zondige mensen zijn, die in alles, ook en vooral in het huwelijk, vergeving en hulp van God nodig hebben.

Bij veel huwelijkssluitingen is dat niet zo direct duidelijk, maar bij jullie wel. Er is iets verkeerd gegaan, dat heb je niet willen verbergen. Jullie hebben kennelijk niet in je relatie met voorbehoedsmiddelen en/of abortus de valse schijn willen ophouden dat alles in de verlovingstijd tussen jullie eerbaar volgens het kerkelijk patroon is verlopen. Jullie zouden beiden, samen met de familie en met de kerkenraad, moeten verlangen dat de boodschap van vergeving en van steun in tegenspoed en kruis bij je huwelijk openlijk wordt uitgesproken en beleden. Dat zou een nieuw begin, een goede start voor jullie huwelijk kunnen en mogen zijn. Zonder dat zou je niet moeten durven verder te gaan.

In het gemeente- of stadhuis gebeurt niets anders dan dat twee mensen elkaar trouw beloven. De ambtenaar van de Burgerlijke Stand doet niets anders dan dat hij dat aanhoort en registreert. Zoals je het paringsritueel van zebra’s op een foto vastlegt. Die ambtenaar kan en mag geen zegen geven, hoogstens in wat fraaie woorden een beetje advies. Daar moet je het samen mee doen voor de toekomst. Ik stel dat wat cru, maar meer stelt het niet voor. Je kunt ook zo weer laten registreren dat je de belofte van trouw niet meer voor je rekening neemt.

Ik mag toch niet aannemen, dat je vriend niet meer wil dan een tijdelijke huwelijksrelatie, waar hij ook weer zonder al teveel moeite van af kan. In de kerk echter leg je voor Gods aangezicht een blijvende belofte af, “tot de dood ons scheidt”. En diezelfde God belooft van zijn kant zijn machtige zegen en hulp. Of is je vriend mogelijk rooms-katholiek? In die kerk geldt eigenlijk alleen het kerkelijke huwelijk als het echte. Aan een burgerlijk huwelijk kun je gemakkelijk onttrekken door weer uiteen te gaan. Dat geldt dan niet als een echte huwelijksscheiding.

Putten, Ds. J. J. Tigchelaar

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. Tigchelaar

• Geboortedatum:
  05-12-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Putten
• Status:
  Actief

130 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven