Ouders oneens met belangrijkste keuzes

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 16-04-2009| 00:00

Ik vind het heel erg dat mijn ouders en naaste omgeving het niet eens is met:  A. Mijn studiekeuze, ze vinden dat ik een hoger niveau aankan, maar ik wil graag praktisch bezig zijn. B. Mijn partnerkeuze, als je dit zo kunt noemen. Ik heb nu een half jaar verkering en iedereen kijkt naar zijn uiterlijk en vind dat ik wel wat beters kan krijgen.  Van Alie Hoek-Van Kooten hoorde ik dat deze keuzes, samen met de keuze voor het geloof, het belangrijkst zijn. Hoe moet ik hier nu mee omgaan? Ik kan mijn verkering toch niet uitmaken terwijl ik zielsveel van hem houd? Ik kan toch geen studie gaan doen om dan een beroep te kiezen dat niet bij mij past? Thuis kan ik hier niet goed over praten, omdat er zoveel weerstand komt. Ik ben nu zelf ook niet blij meer en ben bang voor de toekomst, want ik weet niet wat ik moet kiezen. Mijn verkering zal ik nooit om deze reden opgeven, maar moet ik dan gaan studeren voor mijn ouders? Ik heb mijn keuze echt wel verantwoord. Wat kan ik nog meer doen? Hoe moet ik nu met mijn ouders omgaan? Mijn vriend weet hier wel van. Hij vindt ook dat ik zelf moet kunnen kiezen en staat wel achter me.  Maar ik durf me nog steeds niet in te schrijven voor de studie die ik wil gaan doen omdat m’n ouders het niet willen en wel degenen zijn die het betalen (want m’n vader verdient veel, dus ik krijg bijna geen studiefinanciering, zodat ik financieel erg van hen afhankelijk ben). En mijn ouders zijn dus niet de enigen die er zo over denken, want ook mijn opa en oma denken hier, los van elkaar, precies hetzelfde over. Ik wil hen heus niet teleurstellen, maar moet ik dan ten koste van mezelf en mijn toekomst nu de minste zijn? Ik heb tot God gebeden, maar ik weet niet hoe ik dan concreet antwoord kan verwachten. Of is de reactie van mijn ouders een antwoord, i.v.m.: eert uw vader en uw moeder? Maar mijn vriend dan? Wij weten zeker dat God ons aan elkaar heeft gegeven. Hoe kunnen ze hier dan op tegen zijn? MmIsschien is de vraag nog niet heel duidelijk, dus hier nog een keer: Hoe moet ik omgaan met ouders die zouden willen dat ik deze op belangrijke gebieden andere keuzes zou hebben gemaakt? Alvast bedankt. Als dominee Veldhuizen deze vraag kan en wil beantwoorden zou dat fijn zijn!

Beste vriendin,

Je vraag over je studie- en partnerkeuze is niet zo gemakkelijk te beantwoorden. Ik weet de precieze omstandigheden niet, ook niet om welke studie het gaat, zowel de studie die jij wilt als die je ouders willen. En ook wat voor vriend je hebt. Je schrijft dat hij een gelovige vriend is en dat is fijn, dat is de basis voor een goede verkering. Ik weet ook niet hoe jong of oud je bent. Op zichzelf is dat niet zo belangrijk, maar toch: als 20-jarige kijk je soms heel anders tegen bepaalde dingen aan dan als 15/16-jarige. Maar laat ik toch proberen je een antwoord te geven waar je hopelijk wat mee kunt.
 
Eerst je studiekeuze. Ik denk dat het goed is dat jij zelf je studiekeuze bepaalt. Aangenomen natuurlijk dat het een verantwoorde keuze is. Alleen, dat laatste kan ik niet overzien. In ieder geval denk ik dat het niet juist is dat het alleen maar gaat om een hoger of lager niveau. Hoewel het goed is de talenten die je van God hebt ontvangen te gebruiken. Maar je kunt moeilijk een studie beginnen die je heel beslist niet ligt of waar je niet gelukkig mee bent. Zo’n studie, dat zullen je ouders ook wel begrijpen, loopt grote kans te mislukken. Jij wilt graag praktisch bezig zijn. Ook dat is goed, ook al weet ik niet wat voor een studie je daarbij voor ogen hebt. Maar de grote lijn is dat je zelf je studiewens mag bepalen. Ik zeg er alleen wat bij: Probeer wel goed over de argumenten van je ouders na te denken. Ik neem tenminste aan dat ze ook andere argumenten hebben dan alleen een hoger niveau. Daar word ik een beetje in bevestigd als ik lees dat je beide grootouders het, los van elkaar, met je ouders eens zijn. Is dat alleen vanwege een hoger niveau of hebben ze ook andere argumenten? Mijn vraag is ook: kun jij alles overzien? Loop je bijvoorbeeld niet de kans dat je later met je studiekeuze niet gelukkig bent en denkt: mijn ouders hadden toch gelijk? Ik kan dat natuurlijk niet overzien, maar het feit dat je schrijft dat je ouders en naaste omgeving het niet met je studiekeuze eens zijn, maakt me wat voorzichtig. Nog eens: probeer de argumenten van je ouders en naaste omgeving goed te overwegen.

Is het ook niet mogelijk er met je klassementor of een andere leraar over te praten? Hij of zij kent jou waarschijnlijk goed, weet waarschijnlijk ook welke gaven en mogelijkheden je hebt en kan je misschien advies geven. Daarna moet je tot een keuze komen. Nog eens: ik denk dat je die keuze zelf mag bepalen. Of het waar is dat je vanwege het inkomen van je vader geen studiefinanciering krijgt vraag ik me af. Misschien kun je dat ook aan je klassementor of leraar vragen. Ik denk namelijk dat het niet juist is dat je keus afhankelijk is van het al of niet krijgen van studiefinanciering. Is er bovendien niet de mogelijkheid naast je studie wat werk te zoeken, zoals veel jongeren een baantje hebben om wat extra inkomen te hebben?

Je tweede probleem is: je partnerkeuze. Je schrijft dat je een half jaar verkering hebt. Gefeliciteerd! Dat, zoals je ook schrijft, iedereen kijkt naar het uiterlijk van je vriend en vindt dat je wel wat beters kan krijgen, is jammer, maar anderen kunnen nu eenmaal moeilijk een vriend voor je uitzoeken. Of het zou moeten zijn dat je vriend zich heel slordig gedraagt en kleedt en weinig goede manieren heeft. In dat geval zal hij het er vast wel voor je over hebben om daar verbetering in te brengen. Waarbij je wel moet bedenken dat je niet alleen met je vriend te maken hebt, maar ook met zijn familie, en dat, als jullie verkering zich doorzet, ook de wederzijdse families met elkaar te maken hebben. Wat heel belangrijk is: de de woorden van Alie Hoek-van Kooten, waarnaar je verwijst, dat een goede partnerkeuze samen met het de keuze voor het geloof het belangrijkste zijn. Ik neem daarom aan dat jullie samen goed kunnen praten over de dingen van het geloof, en samen naar de kerk gaan.

Ik zeg er alleen bij, wat ik ook ten aanzien van de studiekeuze schreef: Kun je alles overzien? Hebben je ouders en naaste omgeving als enige argument het uiterlijk van je vriend of zijn er nog andere argumenten? Ook bij de partnerkeuze geldt dat het goed is om de argumenten en eventuele adviezen van je ouders en naaste omgeving goed te overdenken. Maar: jij maakt de keuze, niet je ouders. Je zegt zelfs dat jullie zeker weten dat God jullie aan elkaar gegeven heeft. Dat is erg mooi, hoewel je (dat mag ik toch wel zeggen?) met die woorden voorzichtig moet zijn. Jullie hebben een half jaar verkering. Je zou niet de enige zijn bij wie de verkering, die ook met mooie woorden begon, na een wat langere tijd dan een half jaar, toch uitging. Maar als het een goede en gelovige (!) vriend is, gefeliciteerd ermee!

Nu heb je nog een derde vraag en die klemt je nog het meest: Hoe moet je t.a.v. je studie- en partnerkeuze met je ouders omgaan en hoe zit het in dit verband met het eren van je ouders? Ik vind dat voor jou heel moeilijk. Heel fijn dat je schrijft dat je tot God gebeden hebt. Ik vind trouwens dat je op een heel eerlijke wijze met je problemen bezig bent. Je doet dat niet zonder God er in te kennen en wilt ook tegen Gods geboden niet ingaan. Maar je weet niet hoe je van God concreet antwoord kunt verwachten. Beste vriendin, zo’n concreet antwoord krijg je in de regel niet. De Heere heeft ons geschapen als verantwoordelijke mensen die zelf, biddend, tot een antwoord moeten komen.
Ik zeg er twee dingen van: In de eerste plaats: Het vijfde gebod is een gebod voor zowel de kinderen als de ouders. Lees Efeze 6:1-4. Voor de kinderen geldt: wees je ouders gehoorzaam in de Heere. Dat wil zeggen: je legt het aan de Heere voor. Als dan een bepaalde beslissing anders is dan die van de ouders kun je zeggen: de Heere weet ervan. Dat geldt natuurlijk niet voor een kind van 10 of 11 jaar. Maar op een gegeven moment kunnen kinderen, zeker bij het ouders worden, tot andere keuzes komen dan de ouders. Het kind probeert dan, ondanks de andere beslissing, zijn of haar ouders toch te respecteren. En andersom: de ouders respecteren het kind. Voor de ouders geldt namelijk vers 4: Gij vaders (moeders) verwekt uw kinderen niet tot toorn (of: verbitter uw kinderen niet).
In de tweede plaats: Je zult vast de Heidelbergsche Catechismus wel kennen. Die zegt van het vijfde gebod, in antwoord 104, dat je je aan je ouders met behoorlijke gehoorzaamheid moet onderwerpen. Ik zet in de preek meestal een streep onder het woord “behoorlijke”. Daarbij heb ik wel eens gezegd: “onbehoorlijke” gehoorzaamheid wordt niet gevraagd. Het is natuurlijk heel moeilijk om precies uit te maken wat in een concreet geval behoorlijke of onbehoorlijke gehoorzaamheid is. Toch is het voor de ouders goed om daarover na te denken. Daarnaast zegt de Catechismus ook dat kinderen met de zwakheid en gebreken van hun ouders geduld moeten hebben. Dat wil zeggen: de ouders hebben zwakheden en gebreken. Laten ze dat bedenken. Voor de kinderen wil het zeggen: Heb daar geduld mee. Daar zit natuurlijk een geweldige spanning tussen. In die spanning leef jij ook. Toch hoop ik dat je er uit zult komen.

Ik vat het samen: overweeg de argumenten van je ouders en naaste omgeving goed, vraag als dat kan advies aan je schoolmentor (en eventueel, wat de vriend betreft, aan je dominee), en probeer de ouders te overtuigen als je tot een andere beslissing komt. En probeer (ik begrijp dat dat het moeilijkste is, maar dat doe je natuurlijk biddend) ondanks de verschillende inzichten je ouders te blijven respecteren.

Beste vriendin, van harte sterkte en wijsheid toegewenst. God zegene je.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven