16 en zwanger

Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 28-02-2009| 00:00

Hoe kan ik het beste aan mijn ouders vertellen dat ik zwanger ben? Ik ben 16 en mijn ouders hebben mij vaak gewaarschuwd. Ik weet dat ik mijn moeder hiermee veel verdriet doe en ik weet ook dat mijn vader buitengewoon woedend zal zijn.

Ik hoop dat u in het antwoord een concreet antwoord op deze vraag kunt geven en dat u niet gaat uitweiden over uw visie op een tienerzwangerschap binnen refokring. Ons geweten klaagt ons al erger aan dan de buitenwereld kan doen. Ik vraag u alleen om een praktisch advies en ik hoop dat ik niet al te lang op antwoord hoef te wachten.

Beste vriendin,

Wees gerust, ik zal niet uitweiden over “ tienerzwangerschap binnen refokring”, zoals je schrijft. Dat is nooit mijn gewoonte geweest als er een meisje (en jongen) bij me kwam met een mededeling zoals van jou. En naar jou toe zal ik er helemaal niet over uitweiden omdat je schrijft dat jullie geweten jullie al erger aanklaagt dan de buitenwereld kan doen. Het raakte me dat je dat eerlijk schrijft. Maar wat dan?

Er zijn twee mogelijkheden, waarvan, denk ik, de eerste mogelijkheid verreweg de beste is:

1. Je vertelt het zo gauw mogelijk aan je ouders. Of laat ik het anders zeggen: Je schrijft dat je vader buitengewoon woedend zal zijn omdat je ouders je vaak gewaarschuwd hebben. Als je het regelrecht aan je beide ouders tegelijk vertelt en je vader wordt inderdaad “buitengewoon woedend” (misschien valt dat overigens heel erg mee), dan is de sfeer om rustig verder te praten helemaal weg en begint de verwerking voor je ouders (en voor jou) met een grote kloof. Dat moet niet. Daarom denk ik dat je het het beste eerst aan je moeder kunt vertellen, bijvoorbeeld als je vader naar zijn werk is. Doe dat, als de omstandigheden van jullie gezin dat toelaten, een beetje vroeg in de dag, zodat je moeder de tijd heeft om erover na te denken hoe het aan je vader verteld moet worden. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: “Mama, ik weet dat ik jullie heel erg veel verdriet doe, maar wilt u mij helpen. Hoe moet ik het aan vader vertellen? En hoe moet het verder?”, enz. Probeer jezelf niet te verontschuldigen door te zeggen: “Jullie hebben ons heel weinig voorgelicht, of: er zijn meer meisjes van mijn leeftijd van onze gemeente zwanger geraakt”, enz.

Neem een ootmoedige houding aan, ook als je moeder met verwijten zou komen. Je moeder heeft namelijk ook tijd nodig om het te verwerken en om te denken hoe ze jou het beste kan helpen. Probeer je in je moeder in te leven! Misschien is het daarna het beste dat je moeder het aan je vader vertelt en je vader (en je moeder) daarna naar je kamer komt (komen) om met je verder te praten. Weet je wat ik hoop, lieve vriendin? Dat je moeder (en na zijn verwerking liefst ook je vader) de armen om je heenslaat en tegen je zegt: “Lieverd, we zullen je helpen, we zullen er alles aan proberen te doen dat het goed komt.” Maar dat mag je natuurlijk niet zomaar van je ouders verlangen. Ook zij hebben het te verwerken. Bovendien zien ze misschien duizend moeilijkheden: Hoe moet het met de toekomst van onze dochter? Moeten ze gaan trouwen? Past die jongen wel bij haar? Hoe moet het met de toekomst van die jongen?, enz.

2. Als je het moeilijk blijft vinden om het te vertellen zou je ook een brief kunnen schrijven. Je legt die ’s morgens heel zichtbaar op tafel (of doet hem in de brievenbus, als die tenminste spoedig geleegd wordt), voordat je naar school (of werk e.d.) gaat. Ook dan heeft je moeder de tijd om het te verwerken en na te denken hoe ze je vader erop kan voorbereiden. Schrijf je gevoelens van verdriet voor je ouders en je je schuldig voelen en dat jullie geweten jullie aanklaagt, enz. eerlijk in de brief neer. Ook dat je gebeden hebt en bidt (Dat heb je toch gedaan, en doe je toch nog?) dat de Heere, en ook je ouders, het je kunnen en willen vergeven. Ik vind (ik schreef dat hierboven al) de eerste mogelijkheid de beste. Maar de tweede mogelijkheid is er eventueel ook.

En nog een paar dingen:

1. Je vriend moet het ook aan zijn ouders vertellen. Op dezelfde manier als jij, dus bij voorkeur de eerste mogelijkheid. Ik denk niet dat het juist is dat je vriend en jij samen het aan je moeder of ouders vertellen. Ook niet dat jullie samen het aan zijn ouders zeggen. Jij bent de dochter van je ouders en de vriend is de zoon van zijn ouders. Als het goed is verstaande ouders hun eigen zoon of dochter het beste. Zo neemt trouwens ook ieder haar of zijn eigen verantwoordelijkheid tegenover de ouders.

2. Ik denk dat het goed is dat, als jullie een eigen dominee hebben, het ook aan hem gaan vertellen. Dat is beter dan dat je ouders het gaan vertellen of dat het telefonisch wordt meegedeeld of (nog erger) hij het van anderen hoort. De dominee heeft er in ieder geval mee te maken als het gaat over trouwen, dopen van het kind, enz. Als het goed is is de dominee ook een vertrouwenspersoon, die eventueel ook met je ouders kan praten. Misschien kun je dat het beste als meisje zelf gaan vertellen. Een gesprek met je dominee één op één is misschien beter dan samen. Ik hoop dat jullie een invoelende en begrijpende dominee hebben. Wordt niet boos als hij het heeft over het verkeerde van tienerzwangerschappen, enz.

3. Ik raad je heel sterk aan contact op te nemen met de VBOK (Vereniging tot Bescherming van het Ongeboren Kind: 0900-202108, 24 uur per dag bereikbaar). Je zult vast wel van die organisatie gehoord hebben en bijvoorbeeld posters van hen gezien hebben op het station of elders. In het bestuur en comité van aanbeveling zitten ook mensen uit de reformatorische gezindte (Geref. Gemeente, Christ. Geref., Geref. Bond, enz). De VBOK heeft maatschappelijke werkers (-sters), die kunnen komen praten, advies kunnen geven, enz. Ook heeft men in Gouda een opvanghuis voor meisjes die de zwangerschap thuis niet kunnen uitdragen en waar je samen bent met lotgenoten.

4. Je zult het al gedaan hebben, maar ik zeg het nog eens extra: doe alles wat je je voorneemt biddend. En: Lees voordat je stappen gaat zetten Psalm 139 eens: “Heere, Gij doorgrondt en kent mij.” En aan het slot het gebed: “Doorgrond mij en kent mijn hart, zie of bij mij een schadelijke weg is” (belijdt maar dat die schadelijke weg er was en is, en weet dat er bij de Heere vergeving is), “en leid mij op de eeuwige weg.” En daar tussenin staan de prachtige woorden dat een kind als een borduursel in de moederschoot geweven wordt. Dat geldt, beste vriendin, bij alles wat er misgegaan is, ook voor jouw kind, dat in je lichaam groeit.

5. Tenslotte: Wacht geen dag langer dan nodig is om het je ouders (moeder) te vertellen. Doe het vandaag of morgen. Misschien heeft je moeder al vermoedens. Moeders zien scherp en weten wat het is om zwanger te zijn. In ieder geval is elke dag dat je wacht een dag teveel.

Ik hoop voor je (en ook voor je ouders en voor je vriend), dat alles zo geleid zal worden dat je later terug kunt zien op wel een moeilijke tijd, maar ook een tijd waarin jullie leven verdiept is geworden, vooral in de genade van God. En ik hoop voor je dat alles goed zal verlopen en je straks een jonge moeder van een welgeschapen kind mag zijn.

Van harte sterkte toegewenst. En de genade en zegen van God.

Ds. H. Veldhuizen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. H. Veldhuizen

• Geboortedatum:
  02-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Wapenveld
• Status:
  Inactief

244 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven