Ik heb eigenlijk een vraag aan kandidaat Kleinbloesem, naar aanleiding van een a...

P.C.H. Kleinbloesem | Geen reacties | 19-11-2008| 00:00

Ik heb eigenlijk een vraag aan kandidaat Kleinbloesem, naar aanleiding van een antwoord aan iemand op 02-09-2008 (God is zover weg). Ik herken me heel erg in dat verhaal. Ik vraag ook alles aan de Heere, maar het vervelende is juist dat ik me erger aan de Heere Jezus. Ik vraag wel om genade en om vernieuwing van mijn hart, maar van binnen vind ik het verschrikkelijk dat ik zelf niet in staat ben om God de eer te geven. Ik wil helemaal niet van genade leven. Ik wil zelf goed zijn. Al is het me nog nooit gelukt, ik kan niet stoppen met proberen. En dan heb ik zulke grote woorden voor mensen die niet doen wat God zegt, terwijl ik zelf net zo min afhankelijk van Hem wil zijn. Hoewel ik vanuit de Bijbel weet dat dit nooit goed kan aflopen op deze manier ben ik niet bang. Maar mijn vraag is eigenlijk, hoe kan ik ooit naar de Heere Jezus vluchten als ik niet besef dat ik een zondaar ben (ik weet het alleen omdat het in de Bijbel staat). Als alleen mijn verstand me zegt dat ik Hem nodig heb en mijn mond dat ook nog wel belijden wil, maar mijn hart er verre van is. Ik vind het zó dom van mezelf en toch blijft het zo. Iedere keer als ik hoor: vlucht tot Hem, denk ik: doe het dan, doe het dan. Laat je vernederen. Maar mijn hart zegt: NEE. Zo kan ik om genade blijven vragen, maar het zal dan toch niet helpen? Wat het antwoord ook zal zijn... Ik kan ook niet stoppen met om genade te vragen, al snap ik niet zo goed dat ik zonder Zijn vergeving verloren ga.

Beste vraagsteller,

Ongeveer een week geleden heb ik een vraag beantwoord die lijkt op die van jou. Misschien wil je het antwoord op die vraag eens doorlezen. Ik denk dat daar dingen in staan die ook jou kunnen helpen.

Ik zou een paar dingen willen vragen. Is het écht zo dat jij je ergert aan de Heere Jezus? Is het écht zo dat je niet door genade zalig wilt worden, of zoals jij dat zegt: van genade wilt leven? En is het écht zo dat je niet bang bent voor het toekomende gericht, terwijl je weet dat het niet goed met je zal aflopen? Er staat van de Joden geschreven dat zij een ijver tot God hadden, “maar niet met verstand” (Rom. 10:2). Zij zochten hun eigen gerechtigheid op te richten (Rom. 10:3). Zij probeerden rechtvaardig voor God te worden door goede werken te doen. Maar zij hebben zich gestoten aan de Steen des Aanstoots, zoals Jesaja geprofeteerd had: “Zie, Ik leg in Sion een Steen des aanstoots, en een rots der ergernis; (...)” (Rom. 9:32,33). En met welk gevolg? Zij die zich aan de Heere Jezus geërgerd hebben, en tóch probeerden door hun eigen werken God te behagen, zijn verloren gegaan!

Maar, was het nu de schuld van de betreffende Joden dat zij verloren zijn gegaan? Zeker, zij hebben zich geërgerd aan de Heere Jezus en hebben Zijn boodschap aan de kant geschoven. Maar als een mens niet beseft dat hij een zondaar is, dan is het toch ook logisch dat hij de boodschap van het Evangelie niet waardeert! Die boodschap houdt immers in dat wij mensen zijn die geen goede dingen kunnen doen, en dat wij geheel van Gods genade in Christus afhankelijk zijn. Dus de Heilige Geest zal een mens moeten overtuigen dat hij een zondaar is!

Toch mag je zo niet denken. De apostel Paulus sprak in Romeinen 9 over de uitverkiezing. Hij wist ook wel dat mensen vervolgens zouden denken: dus dáárom is de massa van het volk Israël verloren gegaan - zij waren niet uitverkoren! Dus zegt Paulus in Romeinen 10: nee, maar zij waren ongehoorzaam aan het Evangelie (Rom. 10:21)! Christus is het einde of het doel van de wet (Rom. 10:4). Dat betekent (maar er is natuurlijk meer over te zeggen): de wet wil laten zien hoe slecht wij zijn, opdat we zullen beseffen dat we niet in staat zijn God te behagen, en opdat we tot Christus zouden gaan om gered te worden. Maar de Joden gebruikten al hun krachten om de geboden te dóen. IJver, zeker, maar niet met verstand!

Proberen wij niet veel te vaak onze verantwoordelijkheid te ontlopen? Zeker, een mens is een zondaar, hij kán geen goede werken doen! Maar het Evangelie vraagt geen goede werken van je, maar geloof! Geloof is geen werk. Geloof is erkennen dat je niet kùnt werken en dat je van Gods genade in Christus afhankelijk bent. Daarom: geloof zijn twee lege handen die je uitsteekt naar de hemel!

Ik stelde je eerst een paar vragen. Is het écht zo dat je niet door genade zalig wilt worden? Want je zegt ook andere dingen: je bidt om genade, en je kunt daar niet mee stoppen. Volgens mij ben je ontzettend ‘dubbel’. Waar het in jouw leven op aan zal komen, is dit: ben je bereid om als een goddeloze te schuilen achter het bloed van de Heere Jezus Christus? Want je brengt een wat kunstmatige onderscheiding aan: je weet dat je een zondaar bent, maar je beseft dat niet. Maar “weten” en “beseffen” hangen natuurlijk met elkaar samen. Als jij weet dat je een zondaar bent, omdat de Bijbel jou dit zegt, dan beséf je toch ook dat je een zondaar bent? En zeker, dat besef brengt ook een bepaald gevoel met zich mee. Je probeert netjes te leven, je probeert een goed bestaan op te bouwen, enz. Maar God zegt: je bent een zondaar, en als je de Heere Jezus niet leert kennen, dan kom je uiteindelijk terecht in de hel. Een aangrijpende gedachte. Wat kan iemand zich ellendig voelen, als hij, bij alles wat hij denkt en doet, beseft dat hij een zondaar is en dat de toorn van God op hem rust. Want wat heeft het voor zin om je best te doen, als het voor God toch niets betekent! En wat heeft het voor zin om carrière te maken in deze wereld, en van het leven te genieten, als je na 40 of 50 jaar bevrediging van je eigen behoeften in de rampzaligheid terechtkomt?

Heel veel mensen weten níet dat zij zondaren zijn en dat zij, als zij zich niet bekeren, verloren zullen gaan. Er zijn mensen die deze waarheden wel in het Woord van God gevonden hebben, maar ze desondanks niet geloven. Want, denken zij, het is toch wel iets té radicaal als je zegt dat de mens van nature onbekwaam is tot enig goed. Maar terwijl zij ontkennen dat zij dood liggen in de misdaden en de zonden, volharden zij in “goed” te doen en in het “gebed”.

Beste vraagsteller, als je weet dat je een zondaar bent, vlucht dan tot Christus. Want de redding komt alleen van de kant van God en Zijn Christus. Je zou misschien het liefst willen dat je eerst bevrijd werd van al je dubbelheid. Maar onthoud: die bevrijding is een vrùcht van genade, en een vrùcht van geloof. Ik heb het al eerder geschreven: God is een God Die de goddeloze rechtvaardigt (Rom. 4:5). Op grond van geloof alleen! Onbegrijpelijk. Maar de Schrift leert niets anders. Je denkt: als ik zo dubbel ben, dan kan ik om genade blíjven vragen - maar het zal niet baten. Misschien wil je eerst met héél je hart voelen dat je zondaar bent. Misschien wil je eerst verdriet over je zonden hebben. Weet dit: God knapt geen mensen op (Joh. 3:5,6)! Ons vleselijk bestaan moet zijn einde vinden in de dood met Christus. Maar alleen de gelovige kan zeggen: “Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; (...)” (Gal. 2:20).

Waar zal ik mee besluiten? Met een kort en concreet antwoord op je vraag. Kan iemand tot Christus vluchten als hij niet beseft dat hij een zondaar is? De Heere Jezus zegt: “Die gezond zijn, hebben de medicijnmeester niet van node, maar die ziek zijn” (Matt. 9:12b) Dat betekent (maar er is weer meer over te zeggen): iemand die niet beseft dat hij een zondaar is, zal niet tot Christus vluchten. Maar plaats dat besef toch niet uitsluitend in het gevoel! En vul niet bij voorbaat in om welke gevoelens het precies moet gaan! De stokbewaarder vreesde voor zijn leven, en riep: wat moet ik doen, opdat ik zalig zal worden (Hand. 6:27-30)? Felix werd zeer bevreesd toen hij Paulus hoorde spreken over het toekomende oordeel (Hand. 24:24,25). De schrijver van de Hebreeënbrief zegt: “Hoe zullen wij ontvlieden, indien wij op zo grote zaligheid geen acht nemen?” (Hebr. 2:3a). En ik zou willen zeggen: juist omdat ik weet hoezeer de Heere te vrezen is, beweeg ik je tot geloof (vgl. 2 Kor. 5:11). Laat de wetenschap dat je dood in de zonden ligt, en de angst voor het toekomende gericht, je uitdrijven naar Christus. Maar als wij tegen beter weten in Christus verwerpen, zegt de apostel, “zo blijft er geen slachtoffer meer over voor onze zonden” (Hebr. 10:26). Dan zullen wij zelf de straf moeten dragen.

God zegene dit antwoord.

Hartelijke groet,
Kand. P. C. H.  Kleinbloesem

Dit artikel is beantwoord door

P.C.H. Kleinbloesem

• Geboortedatum:
  13-10-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Status:
  Actief

49 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven