Grenzen van schriftkritiek

Ds. W.G. Hulsman | Geen reacties | 10-10-2003| 00:00

Ik vind het altijd moeilijk hoe ver je kunt gaan in het kritisch kijken naar de Bijbel. Bepaalde dingen in de Bijbel zijn misschien achterhaald omdat de wetenschap bepaalde ontdekkingen heeft gedaan die toen nog niet bekend waren. Wie heeft er dan gelijk? Hoe ver mag je gaan met schriftkritiek?

Ik kan me voorstellen, dat zo'n vraag bij je bovenkomt. Als je geen oogkleppen op hebt, word je om je heen met allemaal 'wetenschappelijk feiten' geconfronteerd, die haaks staan op de bijbelse boodschap. Het bekendste voorbeeld is wel de evolutietheorie. Als je echter aanneemt dat de evolutietheorie de waarheid is, dan moet je tegelijkertijd ook aanvaarden dat de Bijbel op dit punt niet de waarheid spreekt. En dat heeft tot gevolg dat je ook verder kritischer naar de Bijbel kijkt. En dat er steeds meer geschiedenissen van de Bijbel door jou van een vraagteken worden voorzien.

Is dat dan zo erg? Ja! Want de Bijbel is het Woord van God. De apostel Paulus zegt dat al de Schrift van God is ingegeven. De Bijbelschrijvers zijn door Heilige Geest geleid. En daarom is de Schrift betrouwbaar. In alles! Ook in datgene wat over het begin van deze wereld verteld worden, en ook in zulke onbegrijpelijke dingen als: Jona in de vis, de opstanding van de Heere Jezus, enz.

Bovendien, wanneer voor ons de Bijbel niet helemaal betrouwbaar is, dan ontnemen we haar algauw een hele belangrijke functie. Namelijk om kritiek te hebben op óns. 't Is vandaag namelijk precies de omgekeerde wereld: de mensen bekritiseren de Bijbel. Maar ondertussen laten we onszelf niet meer onder kritiek stellen. Dat schudden we dan gauw van ons af.

Weet je hoe het dan gaan kan? Een professor had een Bijbel. Op een gegeven ogenblik scheurde hij de bladzijden over de schepping er uit. Dat kon zo niet gebeurd zijn, volgens hem. En daarna scheurde hij dat van Jona in de vis eruit. Dat was volgens hem ook niet mogelijk. En zo ging hij maar door.Toen hij op een bepaald moment ging sterven had hij van de Bijbel echter niets meer over dan alleen het kaft.

Kritiek op de Bijbel (hoe gering ook aanvankelijk) leidt er gauw toe dat de Bijbel op de een of andere manier aan de kant gelegd wordt. We willen het dan niet meer horen, of we laten het langs ons heengaan. Maar het gevolg is hetzelfde. En je grootste vijand lacht. Die wil dat je afstand van de Bijbel neemt. En dat lukt hem zo snel. Want dat sluit aan bij je natuurlijk hart. Dat wil immers niet wil weten van Iemand die op jou als zondaar kritiek heeft

De Heere God wil echter dat je onder Zijn Woord buigt. En wanneer je dat doet, kom je algauw veel meer fouten bij jezelf tegen dan dat je in de Bijbel dacht te vinden. Je merkt dan dat het Woord iets van je innerlijk laat zien. Je merkt daarbij dat de Heere precies weet wat er van binnen allemaal in je omgaat. En toch... toch heeft Hij jou (mij) niet afgeschreven.

Maar Hij leidt je door Zijn Geest naar de Heere Jezus Christus, naar de Waarheid, de getrouwe Getuige, naar de Verlosser en Zaligmaker. En uit Zijn mond mag je horen dat er bij Hem  een rijkdom van vergeving is, om daaruit te leven. En wat kun je dan soms blij worden met het Woord van God, dat zo eerlijk met je omgaat, maar dat ook zo'n geweldige bron van troost en vrede bevat.

Ongetwijfeld komt er ook daarna wel weer kritiek op de Bijbel in je hart boven. Dat kan zo gauw gebeuren. De satan laat ons niet los. Vertel het dan in het gebed aan de Heere. Om dan weer opnieuw te mogen ervaren hoe wáár, ja hoe goddelijk de Heilige Schrift. Zodat we mogen zeggen: "Ik roem in God, ik prijs het onfeilbaar Woord, Ik heb het zelf uit Zijne mond gehoord".

Ds. W. G. Hulsman

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W.G. Hulsman

• Geboortedatum:
  08-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

170 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven