(...) Zondagmiddag ging de preek over het gebed van de tollenaar en over het geb...

Ds. A.T. Vergunst | Geen reacties | 05-09-2008| 00:00

Ik heb een vraag voor ds. Vergunst in Nieuw-Zeeland. Zondagmiddag ging de preek over het gebed van de tollenaar en over het gebed van de farizeeër. En dan moet ik uitzoeken wie ik zelf ben: een farizeeër, nog zonder God en Christus, of een tollenaar? Met die vraag begon de preek en met die vraag eindigde de preek. Dan wordt de tollenaar beschreven en dan denk ik: Heere, ben ik dat? Of ben ik nog zonder U? Ik geen zekerheid vinden. Dan ga ik de kerk uit, verdrietig, want waar hoor ik nou bij? Ben ik dan nog een farizeeër? Het ging ook over mensen die zonder schulderkentenis en kennis van hun zonden zalig willen worden. Dan denk ik: ja wat kan ik hier nu van/over vertellen? En dan is het moeilijk om troost te vinden, want hoe komt ik hier uit, zonder dat ik mijzelf bedrieg? Het was wel een erg rijke preek, de belofte en het aanbod schitterden rijk, maar alleen voor die tollenaar, alleen voor dat gebed. En hoe weer ik nu of ik die tollenaar ben? Want zolang ik dat dan niet weet kom ik niet bij die troost. Want die troost was wel heel rijk, maar wel echt alleen voor die tollenaar. Kunt u mij helpen? Wat moet ik doen?

Beste vriend,

Jij wilt troost vinden voor jezelf? Dat betekent dus dat jij je verdrietig, leeg en ongelukkig voelt. Zulke gevoelens kunnen natuurlijk door allerlei omstandigheden worden veroorzaakt. Bijvoorbeeld, je kan alleen zijn (geen verkering/niet getrouwd); je baan verloren hebben; gezakt zijn voor een test; je rijbewijs afgenomen; vader of moeder door de dood verloren. Een heel andere reden om troost te vinden is als ik iets van de overtuiging van de tollenaar ken. Hij ervoer dat hij tegen God gezondigd had en dus geen relatie met God had. Die was verbroken en dus hijgde hij als "een hert naar de waterstromen." Al naar gelang waarom je troost zoekt, zal ook de inhoud van wat troost geeft sterk verschillen. In de eerste gevallen zal troost betekenen dat je iemand als man of vrouw ontvangt, een nieuwe baan vindt, etc. In het geval van de tollenaar zullen zulke zaken je helemaal niets doen. Hij zocht vergeving, herstel van de relatie met Zijn Schepper. Hij kon alleen troost ervaren als hij genade had ontvangen.

Jij vond het een hele rijke preek en toch gaf de preek je geen troost. Je zegt zelf dat je "niet weet of je nu werkelijk de tollenaar ben?" Natuurlijk is het in zekere zin belangrijk om te weten of "dat ik die tollenaar ben" maar het is veel belangrijker om te weten wat de Heere
Jezus over die tollenaar zegt: Deze ging gerechtvaardigd naar huis! En
waarom ging die tollenaar zo naar huis? In hoeverre hij daar zelf ook van wist, laat ik nu even liggen; maar in Gods oog was de man rechtvaardig. Werd hij gerechtvaardigd omdat hij zulk een diep zondebesef had? Niet zo vrijpostig naar voren drong? Een goede uiting gaf van zijn diep berouw? Erg nederig was? Als er maar zelfs een aarzelend "ja" in gedachten klinkt, heb je de hele gelijkenis en het evangelie gemist! Niets van wat ik net aanstipte hield hem in de rechtvaardigmaking van zijn zwarte ziel. Onze tranen, wenen, vernederen, bidden helpt niets in Gods rechtvaardigmakende daad!

We weten uit andere gedeelte van het Woord dat alleen door het geloof in de Persoon en werk van de Heere Jezus zondaren gerechtvaardigd kunnen worden. Dus ook die tollenaar? Waar is dat geloof in het kruisoffer en de Persoon van Christus in deze tollenaar in de tempel? Wel, lees het nog even na. Hij kwam naar de tempel om te "bidden" en dat was dagelijks om 9 of 3 uur. Toen werd er een offer gebracht op het altaar en de gemeente, onder de leiding van de priester, bad voor vergeving. Dus, de tollenaar keek niet naar de grond, ook niet naar de hemel (zoals de Farizeeër omdat hij geen Middelaar nodig had; immers alles wat hij deed was ‘uitstekend’) maar de tollenaar rustte zijn "geloofsoog" op het offer en vroeg om genade op de basis van dat Offerdier (Christus!).

In hoeverre jij je zonde ervaart weet ik niet; hoe diep overtuigd je bent van je onwaardigheid, weet ik niet. Misschien ervaar jij ook een schroom om voor Gods aangezicht te verschijnen omdat je jezelf als een zondaar ziet. Dan mag ook deze gelijkenis je bemoedigen om door het geloof in het offer van de Heere Jezus genade te zoeken bij Hem die genadig is en kan zijn door het werk van Zijn Zoon. En die zich zo vernederen, want het zoeken van genade op de basis van Iemand anders -is een vernedering voor ons trotse hart- zal als de tollenaar door God gerechtvaardigd worden.

Maar als ik nu niet ervaar dat ik een zondaar ben en dus niet naast de tollenaar kan gaan staan? Ik vraag me af als dat zo is of je me wel deze bovenstaande vraag zou gestuurd hebben. Toch, als jij worstelt onder de hardheid en koudheid van je hart,dan is er maar een plaats waar het verbroken en verwarmt kan worden. Dat is aan Christus' voeten. Brachten ze niet de blinden, doven, stommen, melaatses en zelfs de doden naar Hem? Dat mogen wij ook nu nog doen, zelfs met ons eigen zondig en verloren hart. Alleen de Zaligmaker kan zalig-maken!

Sterkte.

Ds. A. T. Vergunst

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

169 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven