Ik maak me om de kleinste dingen zorgen. Af en toe kan ik behoorlijk moe worden ...

Ik maak me om de kleinste dingen zorgen. Af en toe kan ik behoorlijk moe worden van mezelf. Als er iets niet helemaal gaat zoals ik het wil, kan ik niet meer goed genieten en kan ik niet goed met mijn gevoelens omgaan, zoals spanning. Nu ben ik bezig met de RET-therapie. Dit is nogal een abstracte therapie. Ik zou het eigenlijk fijner vinden om wat praktischer bezig te zijn met dit probleem. Kunt u me adviseren?

Beste vragensteller of vragenstelster,
 
Goed dat je hulp hebt gezocht! Je schrijft dat je deze therapie, de RET, nogal abstract vindt. Dat verbaast me wel omdat juist de RET een hele praktische kant kent, namelijk door allerlei oefeningen onbewuste gedachtepatronen veranderen. Wat je beschrijft over je gepieker zou ik zelf, als therapeut, ook gekozen hebben voor, deels, deze vorm van therapie.

Een nadeel bij deze hulpverleningsvorm kan zijn dat men te weinig onderzoek doet naar de oorzaak van deze problemen. Het feit dat jij je om de kleinste dingen zorgen maakt is niet "zomaar". Daar heb je een reden voor die het gedrag tevens in stand houdt! Mijn advies zou zijn om dit met jouw therapeut te bespreken.

Mogelijk heeft het te maken met een laag zelfbeeld en/of angst voor afwijzing door anderen. In ieder geval heeft het te maken met het feit dat je het wel heel goed wil doen! Je lijkt pas "goed" te zijn als je het goed doet... dat is verdrietig en angstig. Hierdoor wordt je afhankelijk van anderen en ga jij piekeren. De spanning die zowel de angst voor afwijzing als ook het goed moeten doen, oproept, beschrijf je zelf al. Je kunt niet goed met je gevoelens omgaan schrijf je vervolgens. Dat is ook lastig als je zelfbeeld niet goed is! Onder ogen zien dat je beperkt bent roept dan immers opnieuw angst op! Hiermee bedoel ik dat wanneer je je goed voelt als je het goed doet in de ogen van de ander, je niet tevreden bent met jezelf. Je moet het verdienen en hierin zit al een afwijzing naar jezelf. Met behulp van therapie kun je, en mag je, leren dat je er mag zijn zonder het te hoeven verdienen. Je identiteit is wie je bent en niet wat je doet!

Wanneer je echt twijfelt of dit voor jou de goede therapievorm is, raad ik je aan om dit met je huisarts te bespreken. In eerste instantie echter adviseer ik je om dit met jouw therapeut te bespreken.
 
Sterkte op de weg die je gaan moet!
 
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven