Ik ken verschillende homofiele jongens die toen ze "uit de kast kwamen" heel erg...

Ds. J. Noordam | Geen reacties | 01-07-2008| 00:00

Ik ken verschillende homofiele jongens die toen ze "uit de kast kwamen" heel erg anders werden. Ik snap best dat dit voor hun een gevoel van opluchting geeft, maar hun gedrag en houding is plotseling heel anders geworden. En met anders bedoel ik dat ze op een andere manier zijn gaan praten (toon), er wordt meer met de handjes gewapperd en ze lopen ook ineens anders. Mijn vraag is, hoe is dit mogelijk? Je bent toch hoe je bent en je verandert toch niet door homo te zijn? Je bent van binnen anders maar de uiterlijke trekjes hoeven toch niet te veranderen?

Beste vragensteller, bedankt voor je boeiende en interessante vraag. Je vertelt er niet bij uit welke situatie je deze “verschillende homofiele jongens” kent. Is dit op je school of bij een opleiding, of juist in je woonplaats? Ik vermoed dat je in een (grote) stad woont. Want in een dorpsgemeenschap zullen homofiele jongeren nog niet zo gemakkelijk met deze gerichtheid voor de dag durven komen.

Je stelt deze vraag nu via Refoweb, maar waarom heb je het niet aan deze jongens zelf gevraagd? Ik kan hooguit enkele vermoedens naar voren brengen. Dat veel homofiele mensen die “uit de kast komen”, en helaas vaak ook naar hun gerichtheid gaan leven, zich ook in het publieke leven als zodanig manifesteren is bekend. Kleding en uitstraling heeft dan iets van een “groepscode”. Andere homofielen gaan juist daarentegen in stilte hun weg en zullen niet al zodanig op (willen) vallen.

Je noemt in je vraag ook expliciet hun toon van praten en het meer met de handjes wapperen. Is dit aangeleerd gedrag of een bepaalde manier om er een houding aan te willen geven? Ik vind dit moeilijk om hier op te reageren. Ik vermoed dat dit er misschien bij hen op de een of andere manier toch wel ingezeten heeft, maar dat het jou nu meer opvalt nu ze voor hun gerichtheid zijn uitgekomen.

Wel zie je vaak dat homoseksuelen er voor kiezen om hun anders-zijn te etaleren. Vooral bij homo-organisaties als het COC zie je dat heel sterk. Hun strijd voor vrijheid en gelijkwaardigheid van homoseksuelen in onze samenleving krijgt dan iets dwingends. Wee diegenen die hier iets van durven te zeggen, bijvoorbeeld op grond van de Bijbel, die krijgen gelijk het etiket ‘discriminatie’ opgeplakt. Hun strijd krijgt dan duidelijk ideologische trekken!

Het is niet goed om de mensheid in te delen in hetero’s en homo’s. Een mens is een mens. Of die mens nu man of vrouw is, heteroseksuele of homseksuele gevoelens in zijn en haar leven kent. Onze identiteit ligt niet in onze seksuele gerichtheid, maar in ons mens-zijn. We mogen ons een schepsel, geschapen naar het beeld van God, weten. Ook al is dat beeld van God in ons leven door de zonde(val) geschonden en gehavend. Voor een gelovige christen ligt onze identiteit in Christus. Op Christus mag je altijd terugvallen, wat er ook in ons leven speelt.

Ik hoop dat je wat met mijn antwoord kunt!

Met een hartelijke groet,
Ds. J. Noordam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Noordam

• Geboortedatum:
  11-09-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  -
• Status:
  Inactief

16 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven