Iedere week op de begraafplaats

Ik sta iedere week op de begraafplaats en elke keer denk ik: wat zoek ik hier? Maar toch doe ik het, omdat ik anders het gevoel heb haar alleen te laten. Ik ben nu een jaar verder en rouw nog iedere dag om haar. Ik weet dat ze bij God is en toch vind ik het heel erg moeilijk. Soms denk ik wel eens: ik had beter kunnen gaan dan zij.

Wat een diep verdriet komt mij uit uw vraag tegemoet. Hoe begrijpelijk zijn uw gevoelens van verwarring en rouw. Ik wil daar op geen enkele wijze met verstandelijke adviezen op reageren, omdat u deze antwoorden ook zelf wel kent zoals blijkt uit wat u schrijft.
 
Graag wil ik u vertroosten en bemoedigen met een gedicht van wijlen A. Graafland, die zelf eens schreef: "hoe dikwijls proberen we niet onze tranen te verdringen, weg te slikken, te verbergen? Waarom eigenlijk? Het kan zo bevrijdend zijn; niet alleen in verdriet en rouw, ook als we blij of dankbaar zijn. Niemand minder dan God zelf zal uw tranen drogen; als kostbare parels worden ze bewaard! U bent leeggeschreit? Ook dat weet uw Hemelse Vader".
 
Hij maakte het volgende gedicht toen hij zelf in diepe rouw gedompeld was.
 
ALS IK NIET WIST...
 
Als ik niet wist Heer, dat Gij mijn leven
naar Uw patroon hebt in willen weven
van 't grote werk, door U bereid
Hoe zou ik dan ooit nog kunnen zingen
waar tegenspoeden mij gaan omringen
als Uwe hand mij niet geleidt?
 
Als ik niet wist Heer, dat Uwe handen
mij bevrijden uit knellende banden
van bange twijfel en verdriet
Waarheen zou ik dan toch kunnen vluchten
als zorg en kommer mij 't harte doen zuchten
waart Gij, o mijn Heiland, er niet?
 
Als ik niet wist Heer, hoevele slagen
Gij om mijnentwil reeds hebt verdragen
hoe kwam ooit mijn ziele tot rust?
Hoe zou ik ooit zover kunnen komen
dat ik, zij het misschien dan met schromen
de Hand die de roede draagt, kust?
 
Als ik niet wist Heer, 't zijn Uw beminden
die Gij hechter aan U wilt verbinden
hoe zou ik dan toch kunnen bestaan?
Maar nu, nu Uw hand mij heeft gevonden
liefdevol zalft mijn schrijnende wonden
nu mag ik met U verder gaan.
 
De herder wachtte in bijbelse tijd 's avonds de kudde op bij de poort van de schaapskooi, waar hij stond met een schaal vol verzachtende en genezende olie. Hij inspecteerde ieder schaap, en wonden en wondjes opgelopen in het harde bestaan, smeerde hij liefdevol in. Zo doet ook de Goede Herder vandaag nog steeds door Zijn Heilige Geest.

Ds. W. van der Wind