Nooit opgewonden

J.G. Slootweg | Geen reacties | 13-05-2008| 00:00

In onze verkeringstijd hebben we geen seks gehad. Wel knuffelden we 's avonds veel, met kleren aan. Ik voelde mij dan vaak opgewonden en zag daarom ook wel uit naar de seksualiteit binnen het huwelijk. Maar, we zijn nu 2,5 jaar getrouwd, ik merk dat ik eigenlijk nooit opgewonden ben. Ik word bijv. niet nat (we gebruiken daarom vaak creme) en heb ook nog nooit een orgasme gehad. Ik weet niet waaraan dit ligt. Ik kan wel redelijk genieten van de seks, maar toch zou ik ook wel graag er helemaal op en top van genieten. Ik vind dit echt jammer.

Nu heb ik twee vragen:

1. Hoe komt dit en wat kan ik hier nu mee?

2. In het archief van deze vragenrubriek wordt vaak op deze vraag geantwoord dat je naar een seksuoloog moet. Maar hoe kom ik daar? Kan dit alleen via een doorverwijzing van de huisarts? Onze huisarts is een erg jonge kerel, dus ik vind het niet fijn om daar met mijn verhaal naartoe te gaan.

Allereerst wil ik ingaan op je eerste vraag. Je wilt graag weten wat de oorzaak is van het feit dat je geen opwinding ervaart bij seksuele gemeenschap. Dit kan verschillende oorzaken hebben.

Allereerst is het zo, dat aan opwinding vaak seksueel verlangen vooraf gaat. Met seksueel verlangen wordt bedoeld, dat je verlangt naar de intimiteit/bevrediging die seksuele gemeenschap in zich heeft. Hier kunnen ook seksuele fantasieën bij horen. In een huwelijk is het vaak zo dat het verlangen in eerste instantie van een van beiden komt, en dat het vervolgens tot seksuele gemeenschap kan komen, wanneer de ander dit ook wil. Bij mannen ontstaat verlangen vaak op basis van wat ze zien. Wanneer een man seksueel prikkelende beelden ziet, kan dit leiden tot verlangen en vervolgens tot opwinding. Bij vrouwen werkt dit meestal niet zo. Vrouwen hebben vaak meer intimiteit en sfeer nodig om te gaan verlangen naar gemeenschap.

Zoals al beschreven kan verlangen leiden tot opwinding. Het is hiervoor wel nodig dat je de tijd neemt om elkaar te liefkozen en te strelen. Dit kan zowel op niet-intieme, als op meer intieme plaatsen. (Bij de vrouw kan strelen van de clitoris leiden tot (meer) opwinding.) Wanneer er voldoende opwinding is, kan je uiteindelijk tot een orgasme komen. Bij de meeste vrouwen is hiervoor nodig dat de clitoris met de hand is gestimuleerd.

Er zijn verschillende oorzaken voor een verminderde opwinding bij de vrouw. Soms is er eigenlijk sprake van verminderd verlangen, wat vervolgens leidt tot een verminderde opwinding. Verminderd verlangen kan komen, omdat er onvoldoende tijd wordt geïnvesteerd in het ‘voorspel’ en de vrouw zich niet toe staat om naar gemeenschap te verlangen. Ook kan het zijn dat een vrouw zich niet goed durft te geven en daarom niet toegeeft aan wat ze voelt. Als je bang bent de controle te verliezen, kan dat soms leiden tot moeite in het toegeven aan je verlangen of in het krijgen van opwinding.

Verder kunnen moeheid of depressieve gevoelens remmend werken op het verlangen, evenals verschillende soorten medicatie (vooral antidepressiva en orale anticonceptie). In zeldzame gevallen zou een hormoontekort het gebrek aan verlangen kunnen verklaren. Omdat in de vraag staat dat het in de verkeringstijd anders was, ligt dit echter niet meteen voor de hand. Het kan ook zijn dat er wel voldoende verlangen was, maar dat de opwinding niet op gang komt. Zoals al beschreven is het nodig om de tijd te nemen en om elkaar te strelen. Wanneer dit niet gebeurt, zal er bij veel vrouwen geen/onvoldoende opwinding ontstaan. Verder kan het zijn dat de vrouw haar gedachten er niet bijhoudt, maar afgeleid wordt door gedachten aan hele andere dingen (boodschappen, kinderen, angst dat anderen iets horen, etc). Als de gedachten afgeleid zijn, zal de eventueel aanwezige opwinding ook heel snel afnemen. Verder kunnen negatieve seksuele ervaringen in het verleden, pijnklachten bij het vrijen en relatieproblemen natuurlijk ook zorgen voor bovenstaande problemen. Daarnaast kunnen lichamelijke oorzaken een rol spelen, zoals een ontsteking van de vagina (geeft vaak ook pijnklachten) of medicatie.

Je vraagt wat je er zelf aan kunt doen. Dit is natuurlijk afhankelijk van de oorzaak. Er zijn inmiddels redelijk veel (ook christelijke) boeken te koop over seksualiteit. Je zou kunnen bekijken of je hiermee zelf verder zou kunnen komen.

Het zou kunnen zijn dat je je niet in het bovenstaande herkent. Voor het verder uitzoeken wat dan bij jou de oorzaak is, raad ik je aan je te wenden tot een seksuoloog. Die kan een uitgebreide anamnese doen en aan de hand daarvan een behandeling voorstellen. Behandeling van een verminderd verlangen of een verminderde seksuele opwinding, bestaat vaak uit een uitleg over bovenstaande en uit oefeningen om je beter te concentreren op wat je voelt.

Je tweede vraag gaat erover hoe je bij een seksuoloog onder behandeling kunt komen. Er zijn twee soorten seksuologen: eerstelijns seksuologen en tweedelijns seksuologen. Voor eerstelijns seksuologen heb je geen verwijzing van de huisarts nodig, voor tweedelijns seksuologen wel. Bij Eleos, een christelijke zorginstelling,  waar ik zelf werkzaam ben, zijn ook seksuologen in dienst. Eleos is een tweedelijns instelling en hier heb je dus wel een verwijzing voor nodig.

Je schrijft dat je het lastig vindt dat je huisarts een jonge man is. Ik kan me dat wel voorstellen, maar misschien is het wel goed je te realiseren dat een huisarts over het algemeen wel vaker over seksuele problemen met patiënten praat en dat het voor hem dus niet zo vreemd is. Hij hoort een professionele houding te hebben en ook op die manier naar je vraag te luisteren. Wanneer je er zelf niet uitkomt, zou ik een verwijzing wel overwegen!

Hanneke Slootweg

Dit artikel is beantwoord door

J.G. Slootweg

• Geboortedatum:
  29-12-1975
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Zwolle
• Status:
  Inactief

18 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven