Vroeg-narcistische dynamiek
Eleos | Geen reacties | 28-04-2008| 00:00
Vraag
Wat is een vroeg-narcistische dynamiek? Is dit al jong aanwezig wat betreft het “vroeg”? Wat is een gevoelsmatige integratie? En wat is een verbaal lager begrip? Sommige rapporten worden voor leken haast onleesbaar geschreven, vandaar.
Antwoord
Als het gaat om “vroeg-narcistische” dynamiek wordt met “vroeg” inderdaad bedoeld dat het gaat om een persoonlijkheidsdynamiek die vroeg in de ontwikkeling ontstaan is. Namelijk nog voor de kleuterjaren (volgens de theorie!). Voor heel kleine kinderen is het namelijk bedreigend om zowel over zichzelf als over belangrijke andere personen tegenstrijdige gedachten en gevoelens te hebben, positieve en negatieve. De negatieve gevoelens zijn namelijk een bedreiging voor de positieve. Kleine kinderen houden positieve en negatieve gevoelens uit elkaar. En zien zichzelf of een ander als of goed of fout.
Langzamerhand leren ze echter, mogelijk geholpen door de opvoeders, dat de werkelijkheid zo simpel niet is: dat in principe lieve mensen ook boos kunnen worden, dat ze zelf niet of goed of fout zijn, maar veel veelkleuriger. Hierdoor ontstaat een reëler zelfbeeld, waarin mooie en lelijke kanten een plaats krijgen. En een reëler beeld van de ander. Ze worden emotioneel stabieler, en kunnen reëler met zichzelf en anderen omgaan.
Bij vroeg-narcistische dynamiek is het vroege zwart-wit-denken in de basis blijven bestaan en is het niet gekomen tot integratie van goede en slechte gevoelens. Maar om zich als het ware te verdedigen tegen de instabiliteit die dit teweeg kan brengen, is in de beleving een soort fantastisch ideaal zelfbeeld gevormd, waarin meestal geïdealiseerde anderen nauw mee verbonden zijn. Zichzelf zien ze als onkwetsbaar, zeer bijzonder, of zeer getalenteerd, of zeer sterk, en anderen die ze hierin bevestigen. Deze beleving van zichzelf moet hen beschermen omdat ze anders worden geconfronteerd met hun onvolkomenheden, die ze niet kunnen hanteren, omdat ze die niet hebben kunnen integreren/verwerken in hun zelfbeeld. Wanneer dit gefantaseerde ideaal echter wordt bedreigd door de realiteit, kunnen ze zich ernstig gekrenkt voelen.
Dit is een soort basispatroon, dat in wisselende mate van ernst aanwezig kan zijn bij iemand. Hieruit kun je ook afleiden wat gevoelsmatige integratie is. Ik denk dat het in dit rapport erom gaat of iemand bepaalde dingen over zichzelf of anderen of gebeurtenissen kan opnemen in zijn/haar beleving, en dan niet alleen als kennis, als weten, maar werkelijk dit doorvoelt. Bij een verbaal lager begrip denk ik aan intelligente en dan het ‘talige’ gedeelte, het vermogen om gebruik te maken van taal.
Dit is een stukje uitleg. Nu even over de context: als u dit hebt moeten lezen in een psychologisch rapport is het wel zaak dat degene die deze woorden heeft gebruikt ze ook aan u uitlegt. Dus is het misschien verstandig als u dit met de onderzoeker bespreekt. Het blijven namelijk maar woorden die ingewikkelde processen binnen een persoon moeten beschrijven. Ingewikkelde processen die zich op verschillende manieren in gedrag kunnen laten gelden.
Met vriendelijke groet,
Els de Bruin
