Waaromvraag van Gods kind
Ds. E. Gouda | Geen reacties | 10-04-2008| 00:00
Vraag
God bestuurt je leven. God leidt je leven als je een kind van God bent. Ik ben al vanaf mijn geboorte een kind van God en toch zijn er, vanaf dat ik al heel jong was, zo heel veel dingen mis gegaan in mijn leven. Ik weet nu dat God dit niet heeft gewild. Maar, als ik kind van God was, waarom liet Hij het dan toe? Kind van God zijn betekent toch dat je niet zelf meer over je leven regeert, maar dat God het doet?
Het is trouwens wel zo dat God nu heel erg aan het herstellen is wat er is misgegaan. Maar toch baal ik ervan dat er zo veel dingen zijn misgegaan. Ik baal er vooral zo van omdat God het niet heeft gewild. Waarom liet God het toe?
Antwoord
Beste vragensteller,
Je vraag is niet zo heel makkelijk te beantwoorden. Ik denk aan Jakob als hij tot Rachel zegt: "Ben ik in de plaats van God?" Met andere woorden: God laat Zich niet narekenen. Wie zal ooit Gods raad, beleid, bestuur doorgronden. Daar zijn wij mensen veel te klein voor. Ons verstand is verduisterd. In de Spreuken van Salomo wordt meer dan eens gewezen op het plan van mensen en de wegen die zij zichzelf uitdenken tegenover de wijsheid van God, Die het uiteindelijk allemaal leidt en bestuurt. Het is niet eerlijk om tegen jou te zeggen dat het “wel ergens goed voor zal zijn geweest”, dat is een veel te goedkoop antwoord. Het leven is daarvoor te complex en het leven met God is ook niet transparant van onze kant. Wij zien als in een spiegel.
Het is wat anders om je “waaromvraag” in het licht van de Bijbel te kunnen spiegelen en te plaatsen. Dat is ook de bedoeling van onze vragen. Houd je vraag tegen de Bijbel en vraag naar Gods weg met je leven. En vraag God om je te laten zien waarom Hij juist deze weg met jou gaat. Misschien dat er iets in de loop van je leven mag oplichten, waardoor je de dingen kunt plaatsen... maar misschien ook wel niet. Het is voor mij persoonlijk ook lang niet altijd duidelijk waarom dingen gaan zoals ze gaan. Maar God vraagt ook niet van mij om dat te doorgronden, wat Hij wel van mij vraagt is om Hem te vertrouwen. En dat is het punt. Het kernpunt. Veel mensen zijn daar op stuk gelopen. Mensen als Harold S. Kushner hebben dat proberen weg te schrijven met boeken als "Als 't kwaad goede mensen treft", een tegenhanger daarvan is overigens van John H. Gerstner: "Als het goede slechte mensen treft". Het hangt af van welke (bijbelse) (mens)visie je vertolkt om je standpunt in te nemen.
Niet God is slecht, maar wij mensen. Dat is schuld. Wij hebben immers gezondigd in Adam. Dit betekent overigens weer niet dat mensen die veel kwaad ondervinden groter zondaar zijn dan anderen (vgl. bijv. Joh. 9). Alles komt uit Gods hand en God laat het kwaad meewerken... en is uiteindelijk voor de gelovige ten goede bedoeld. En dat is het moeilijkste, want dat betekent buigen. Zien dat Zijn slaande hand uiteindelijk een trekkende hand is. Hij slaat me niet van Hem af, maar trekt me naar Hem toe. Dit kun je alleen in het geloof zo plaatsen en achteraf zo belijden (vgl. Ps. 119:71). Dit is het punt waar lijden en belijden elkaar kruisen. Dat is zegen. Niet zitten kniezen. Maar je kruis opnemen en achter Hem, de Goede Herder aan.
Niet eenvoudig, vaak met vallen en opstaan, met pijn en tranen, met talloos veel vragen, maar uiteindelijk wel het beste. En weet dat het Beste dan nog komt. Eenmaal volmaakt. Volmaakt door Hem en met Hem. En wat een zegen als je nu al iets mag merken van dat “beginsel”.
God is nu al iets aan het herstellen, schrijf je. Het is een grote zegen dat inderdaad "het goede slechte mensen treft". Dat is door U, door U alleen. Hem zij de lof tot in eeuwigheid. Soli Deo Gloria.
Sterkte met je verwerking in het licht van God en Zijn woord,
Ds. E. Gouda, Oude Pekela
Dit artikel is beantwoord door
Ds. E. Gouda
- Geboortedatum:25-12-1968
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
