Ik vind de weekenden die ik bij mijn aanstaande schoonouders ben erg moeilijk om...

drs. E.J. (Els) van Dijk | Geen reacties | 04-03-2008| 00:00

Vraag

Ik vind de weekenden die ik bij mijn aanstaande schoonouders ben erg moeilijk omdat zij duidelijk hebben laten merken dat zij mij geen geschikte partner vinden voor hun enige zoon. Ik praat er wel eens met mijn vriend over maar die begrijpt mij niet altijd, waardoor ik soms erg tegen die weekenden opzie terwijl ik er ook wel weer naar uitzie om mijn vriend te zien natuurlijk. Ik zou zo graag willen dat hij in die weekenden duidelijker achter mij staat en het voor mij opneemt als ik nare opmerkingen krijg, maar dat merkt hij niet altijd op en dan denk ik dat ik het allemaal alleen moet doen. Ik vind dit echt heel moeilijk en soms zou ik het bijna uitmaken als ik bedenk dat ik m'n hele leven zo God het geeft hiermee te maken zal hebben. Als hij maar voor mij kiest en hun laat merken dat hij geen kritiek op mij toestaat, dat zou het al zoveel draaglijker zijn. Hoe kan ik hier beter met hem over praten zonder dat we ruzie krijgen, want als ik erover begin heeft hij daar nooit zin in en dan zeg ik maar niks meer, maar ik zit er wel mooi mee. Ik hoop dat u het begrijpt en iets antwoord over hoe ik het bespreekbaar kan maken. Alvast bedankt in ieder geval.

Antwoord: Beste...

Je beschrijft een wat lastige situatie waarin overigens meer meisjes belanden: er zijn nogal wat ouders die hoge eisen stellen aan de aanstaande van hun zoon... Maar goed, het gaat erom dat jij nu op de juiste wijze met de situatie omgaat. Wat je in elk geval moet voorkomen is dat jij en je vriend een partij worden die tegenover jouw a.s. schoonouders komen te staan. Dat zou naar alle waarschijnlijkheid de situatie alleen maar verergeren. Anderzijds heb je natuurlijk wel de steun van je vriend nodig. Daarom vraagt het van jullie beiden tact om de situatie goed te hanteren.

Wat je in deze situatie in elk geval moet doen is (onder)scheiden wat de feiten zijn en welke gevoelens er spelen bij jou, je vriend en je a.s. schoonouders. Wat zijn die feiten? Waarom ben jij geen geschikte partner voor je vriend in de ogen van zijn ouders? Worden die zaken ook uitgesproken? Zo niet, dan moet je daar wellicht maar eens een begin mee maken. Dat is lastig, dat begrijp ik, maar onuitgesproken zaken die je wel voelt, zijn veel lastiger te hanteren.

Met je vriend zou ik bespreken hoe je graag wél het weekend samen wilt beleven en hoe je daar samen constructief in wilt staan. Je loop namelijk anders het risico dat je gaat reageren op de negatieve dingen die jij ziet en hoort. Je gaat er bij wijze van spreken op zitten wachten om er vervolgens een reactie op te geven. Je kunt beter anticiperen door constructief met de situatie om te gaan. Waarschijnlijk heeft dat een positieve uitwerking. Wie goed doet, goed ontmoet, zoals een Nederlandse zegswijze verwoordt. Of, zoals Paulus het zegt: het kwade overwinnen door het goede te doen.

Verder moet je nog onderzoeken wat je gevoelens zijn in deze situatie. Welke emoties roepen de ouders van je vriend bij je op en zijn die terecht? Of kan het zo zijn dat er ook een stukje inlegkunde of vooroordelen van jou bij zitten. Doen de gevoelens recht aan de feiten, of zijn zij uit balans?

De gedachte dat jij alles alleen moet doen is misschien ook zón soort gevoel dat niet helemaal recht doet aan de werkelijkheid. Als jouw vriend ervoor kiest om met jou verder te gaan, vraagt dat ook een keus om samen met zijn ouders om te gaan. Daarbij moeten jullie ervoor oppassen dat hij niet in een loyaliteitsconflict terecht komt. Jullie mogen proberen een manier van omgang te vinden met zijn ouders waar jullie samen achter staan. Daar moet je het dus samen over hebben. De valkuil van de huidige situatie is dat jij zou kunnen ‘klagen’ tegen je vriend over zijn ouders terwijl je van hem ondersteuning ‘eist’. Dat lijkt mij niet de meest handige manier. Deze roept in elk geval bij iedereen ongeveer negatieve emoties op.

Daarom daag ik je uit om het op de positieve manier te doen zoals ik hierboven verwoord heb. Daarbij kan ik nog zeggen dat je natuurlijk niet je hele leven aan deze situatie vast zit (ook alweer een irreële gedachte en emotie). Je vriend en jij mogen samen een weg vinden in het leven en ik hoop dat je daarin mag meemaken dat je zelfstandig wordt en niet meer afhankelijk van ouders. Dat laatste zou pas echt ongezond zijn. Jullie mogen op eigen benen gaan staan en eigen keuzes maken. Neem daar zorgvuldig de tijd voor! Probeer in elk geval positief uit de negatieve spiraal te stappen waar je nu inzit. Daar wens ik je sterkte bij en ook het nodige doorzettingsvermogen.

Drs. Els J. van Dijk

ADVERTORIAL

De zorgverzekeringen van Care4Life

De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?

Lees hier meer over onze principiële uitsluitingen.

De zorgverzekeringen van Care4Life

Antwoord

Beste...

Je beschrijft een wat lastige situatie waarin overigens meer meisjes belanden: er zijn nogal wat ouders die hoge eisen stellen aan de aanstaande van hun zoon... Maar goed, het gaat erom dat jij nu op de juiste wijze met de situatie omgaat. Wat je in elk geval moet voorkomen is dat jij en je vriend een partij worden die tegenover jouw a.s. schoonouders komen te staan. Dat zou naar alle waarschijnlijkheid de situatie alleen maar verergeren. Anderzijds heb je natuurlijk wel de steun van je vriend nodig. Daarom vraagt het van jullie beiden tact om de situatie goed te hanteren.

Wat je in deze situatie in elk geval moet doen is (onder)scheiden wat de feiten zijn en welke gevoelens er spelen bij jou, je vriend en je a.s. schoonouders. Wat zijn die feiten? Waarom ben jij geen geschikte partner voor je vriend in de ogen van zijn ouders? Worden die zaken ook uitgesproken? Zo niet, dan moet je daar wellicht maar eens een begin mee maken. Dat is lastig, dat begrijp ik, maar onuitgesproken zaken die je wel voelt, zijn veel lastiger te hanteren.

Met je vriend zou ik bespreken hoe je graag wél het weekend samen wilt beleven en hoe je daar samen constructief in wilt staan. Je loop namelijk anders het risico dat je gaat reageren op de negatieve dingen die jij ziet en hoort. Je gaat er bij wijze van spreken op zitten wachten om er vervolgens een reactie op te geven. Je kunt beter anticiperen door constructief met de situatie om te gaan. Waarschijnlijk heeft dat een positieve uitwerking. Wie goed doet, goed ontmoet, zoals een Nederlandse zegswijze verwoordt. Of, zoals Paulus het zegt: het kwade overwinnen door het goede te doen.

Verder moet je nog onderzoeken wat je gevoelens zijn in deze situatie. Welke emoties roepen de ouders van je vriend bij je op en zijn die terecht? Of kan het zo zijn dat er ook een stukje inlegkunde of vooroordelen van jou bij zitten. Doen de gevoelens recht aan de feiten, of zijn zij uit balans?

De gedachte dat jij alles alleen moet doen is misschien ook zo’n soort gevoel dat niet helemaal recht doet aan de werkelijkheid. Als jouw vriend ervoor kiest om met jou verder te gaan, vraagt dat ook een keus om samen met zijn ouders om te gaan. Daarbij moeten jullie ervoor oppassen dat hij niet in een loyaliteitsconflict terecht komt. Jullie mogen proberen een manier van omgang te vinden met zijn ouders waar jullie samen achter staan. Daar moet je het dus samen over hebben. De valkuil van de huidige situatie is dat jij zou kunnen ‘klagen’ tegen je vriend over zijn ouders terwijl je van hem ondersteuning ‘eist’. Dat lijkt mij niet de meest handige manier. Deze roept in elk geval bij iedereen ongeveer negatieve emoties op.

Daarom daag ik je uit om het op de positieve manier te doen zoals ik hierboven verwoord heb. Daarbij kan ik nog zeggen dat je natuurlijk niet je hele leven aan deze situatie vast zit (ook alweer een irreële gedachte en emotie). Je vriend en jij mogen samen een weg vinden in het leven en ik hoop dat je daarin mag meemaken dat je zelfstandig wordt en niet meer afhankelijk van ouders. Dat laatste zou pas echt ongezond zijn. Jullie mogen op eigen benen gaan staan en eigen keuzes maken. Neem daar zorgvuldig de tijd voor! Probeer in elk geval positief uit de negatieve spiraal te stappen waar je nu inzit. Daar wens ik je sterkte bij en ook het nodige doorzettingsvermogen.

Drs. Els J. van Dijk

Lees meer artikelen over:

relaties
Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

  • Geboortedatum:
    28-01-1956
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Veenendaal
  • Status:
    Actief
213 artikelen
drs. E.J. (Els) van Dijk

Bijzonderheden:

Voormalig directeur Evangelische Hogeschool. Nu begeleiding en advies.

Bekijk ook:

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
Je kunt niet (meer) reageren op dit bericht. De reactiemogelijkheid is niet geactiveerd of de uiterste reactietermijn van 1 maand is verstreken.

Terug in de tijd

Ouders niet naar kerkelijke bevestiging

Ik wil mijn vraag graag stellen aan iemand van de Ger. Gem., aangezien wij als gezin daar zelf ook bij aangesloten zijn. Ik heb een broer, 1,5 jaar jonger dan ik, die sinds een jaar of twee verkering ...
2 reacties
04-03-2015

Gehazi

Een vraag over Gehazi, de knecht van Elisa. We lezen aan tafel het tweede boek Koningen. Nu staat er aan het eind van hoofdstuk 5 dat Gehazi met melaatsheid gestraft werd. Dan komen we zijn naam wee...
1 reactie
04-03-2024

Gereformeerde Gemeenten lijkt op sekte

Wat vind u van de stelling dat de Gereformeerde Gemeenten op een sekte lijken met al hun regels en tucht, ook ten opzichte van elkaar?
Geen reacties
04-03-2004
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering