(...) Maar dat je als echtpaar verder open moet staan voor kinderen. En het aan ...

Ds. C.J. Barth | Geen reacties | 29-02-2008| 00:00

Ik heb nu bijna twee jaar verkering met een meisje van wie ik heel veel hou. We hebben in mijn ogen een serieuze relatie; we praten veel en lezen samen de Bijbel en bidden samen. We houden van elkaar en willen graag samen verder. We hebben alleen helaas een verschil van mening op het gebied van gezinsplanning. Zij moet nog drie jaar studeren en wil daarna een aantal jaren werken. Ze ziet het dus niet zitten om direct na het trouwen zwanger te raken. Ik vind dat een man met verstand bij zijn vrouw moet liggen, dus niet ieder jaar een kind. Maar dat je als echtpaar verder open moet staan voor kinderen. En het aan Gods leiding verder moet overlaten hoeveel kinderen je krijgt. Ik ben van mening dat als we zelf gaan bepalen hoeveel kinderen we nemen en wanneer, dat we onze eigen wil volgen en ons niet door Hem laten leiden. Doordat ik het idee heb dat mijn mening overeenstemt met Gods wil, vind ik het moeilijk om tegemoet te komen aan wat mijn vriendin wil. We lopen hier echt op vast. Wat moet ik doen? Als we het hierover niet samen eens worden dan zal dat toch betekenen dat we uit elkaar moeten gaan... Is het echt zo dat je als je trouwt meteen open moet staan voor kinderen?

Bedankt voor de vraag. Je schrijft dat jullie vastlopen met een verschil van mening over een heel belangrijk punt: het krijgen van kinderen.

1. Eerst over het krijgen van kinderen. Het lijkt me een bijbelse opdracht om hiervoor sámen open te staan. Zie: Genesis 1:28, 9:1, 9:7/Psalm 127:3/1 Timotheus 2:15). Wijzelf hebben vier kinderen in de 8 jaar dat we nu getrouwd zijn. Zowel voor mij als mijn vrouw is het een bijzonder geschenk dat we deze kinderen mogen krijgen. Uiteindelijk is een kind veel waardevoller dan persé de studie afmaken of een paar jaar werken (zie Psalm 127:3). Het wonder van nieuw leven geeft veel meer geluk dan werk of studie kunnen geven. Is kinderen krijgen dan allemaal geluk en voorspoed? Natuurlijk niet. Het is ook een grote opgave. Het kost offers: tijd, geld, energie, aandacht, werkidealen, vakantieplannen etc. waar je afscheid van moet nemen. Het brengt verantwoordelijkheid en soms (veel) zorgen met zich mee. Dat kan best moeilijk zijn. Maar is dat vreemd? Alles wat écht waardevol is, kost ook offers. Aan alle echt mooie dingen hangt een prijskaartje. Maar het is de prijs waard.

2. Jullie zijn gewend om samen te praten, lezen en bidden. Heb je ook sámen dit meningsverschil in het gebed aan God voorgelegd? Ik geloof zeker dat je samen biddend om Gods leiding het ook eens zult worden wat het beste is om te doen. Als je er over praat, denk in wat het voor de ander betekent. Besef dat het zeker in onze tijd voor een vrouw echt offers kan kosten om open te staan voor het krijgen van kinderen! Trouwens, ook voor de man betekent het dat je dingen moet opgeven.

3. Tot slot: de vraag die je stelt is heel belangrijk. Dit soort vraagstukken moet je opgelost hebben voordat je kunt gaan trouwen. Maar het lijkt me ook niet nodig om als je niet direct uit zo’n grote vraag komt, uit elkaar te gaan. Blijf samen bidden en laat je leiden door Gods Woord. Kom je samen niet veel verder, ga dan eens samen met iemand praten die je leiding kan geven: je ouders, of een godvrezend echtpaar, een predikant of ouderling. Dat kan heel verhelderend zijn.

Ds. C. J. Barth

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.J. Barth

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven