Opgezadeld met erfzonde

Ds. B.J. van Vreeswijk | Geen reacties | 24-08-2003| 00:00

Ik ben heel goed bevriend met een echtpaar. Ze zijn als tweede ouders voor me, maar ze geloven niet. Nu heb ik toch al veel twijfels bij het geloof. Zij denken als ze goed doen, is het best. Ze vinden het raar dat we erfzonde hebben: we hebben er toch niet om gevraagd en nu worden we opgezadeld met erfzonde. Mijn vraag is, hoe kan ik geloven als er zoveel tegenstrijdigheden zijn. Ik voel me erg verward.

Beste vragensteller,

Eigenlijk is je vraag iets voor een persoonlijk gesprek en niet zo geschikt voor een korte reactie. Heb je niemand in je omgeving die vertrouwenwekkend is om over geloofszaken te praten?

Voorlopig maak ik een paar korte opmerkingen. Je vraag valt in drie onderdelen uiteen:

a. persoonlijke twijfel over het godsbestuur.

Om in geloofsvragen verder geholpen te kunnen worden zijn niet-gelovige mensen geen goede gids. Geloof is overtuigd worden vanuit het Woord van God en de werking van de Heilige Geest. Wij mogen daarbij de middelen gebruiken. Hoe de bijbel over ons mensen spreekt is wel duidelijk. Ontrouw aan God en verzet tegen Hem keert telkens terug. Om dan tevreden te zijn met in menselijk oog een levenspatroon waarin we goed doen lijkt me rijp voor kritisch zelfonderzoek. Als we alleen hier een poosje leven en dan is het voorbij dan moet je je eens afvragen waar de drift om te overleven en de angst om ziek te worden en te sterven vandaan komt. Waarom sterven dan ook op jonge leeftijd "goede" mensen of hebben tegenslag? Bijbels zijn daar met alle voorzichtigheid en bescheidenheid wel lijnen in te trekken.

b. hoe te kunnen geloven als er zo veel tegenstrijdigheden zijn.

Geloven is vertrouwen en zeker weten, dat wat we niet zien en hopen. Lees Hebreeën 11 eens na. Eerst alle raadsels opgelost zien en dan eventueel geloven maakt van het geloof een wiskundig systeem waarin alles te berekenen en te verklaren is. Zelfs de verstandelijk ingestelde wetenschap staat soms voor raadsels en noemt dingen onbegrijpelijk en wonderlijk. Ik heb dat zelf in persoonlijke ziekte en herstel meegemaakt. De dokter zei: wonderlijk, dit kan niet. Zelf mocht ik ervaren en zeggen: God heeft een wonder gedaan.

c. vriendschap met mensen die als tweede ouders zijn.

Gelukkig is er in onze samenleving de ervaring dat mensen van verschillende overtuiging maatschappelijk positief met elkaar kunnen omgaan. Stel dat een anders denkende buur per definitie mij vijandig zal behandelen. Dat je een echtpaar aantreft dat begrip voor je heeft is fijn. Misschien soms wel meer dan je ouders. Let er wel op dat de zwakheden van je ouders gauw groter lijken dan die van hen. Er is een spreekwoord dat zegt: het gras bij de buren is altijd groener. Wat mij minder prettig overkomt is dat dit echtpaar weinig respect toont voor de levensovertuiging waarin je opgevoed bent en, als ik het goed proef, tegen aan schoppen. Dat vind ik geen kenmerk voor tweede ouders want die stralen steun en geborgenheid uit en scheppen niet verdere verwarring.

Meer dan een paar kanttekeningen zijn het niet. Denk er eens rustig over na en bid om Gods licht en inzicht.

Ds. B. J. van Vreeswijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B.J. van Vreeswijk

• Geboortedatum:
  23-08-1947
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Status:
  Inactief

87 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven