(...) Wel vriendschap willen en daar heel veel inzet voor tonen maar niet goed w...
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 04-02-2008| 00:00
Vraag
Beste mevrouw Van bodegraven. Ik las van u een antwoord op een vraag over vriendschappen. Dat meisje had problemen met vriendschappen omdat ze ze niet goed onderhield. In uw antwoord staat: “Anders is het als jij merkt dat je geen vriendschappen kunt onderhouden, als je het niet geleerd hebt door allerlei oorzaken. In mijn werk, als maatschappelijk werkster, heb ik dit veel bij jongeren gezien. Wel vriendschap willen en daar heel veel inzet voor tonen maar niet goed weten hoe je dat allemaal moet doen.” Ik herken me hier heel erg in. Ik wil het heel graag, maar heb eigenlijk maar één vriendin, terwijl ik me er voor mijn gevoel wel voor inzet. Wat er dan mis is met mij weet ik ook niet! Weet u hoe ik hier mee om moet gaan? Ik wil geen cursus doen! Alvast bedankt voor de moeite.
Antwoord
Beste vragenstelster,
In je vraag klinkt duidelijk door hoe je de dingen op jezelf betrekt. Je schrijft "wat is er mis met mij", waarin je me zicht geeft op je zelfbeeld. Je lijkt er al vanuit te gaan dat het aan jou ligt! Maar is dat wel zo? Volgens mij zijn dit jouw gedachten of is dit iets waar je bang voor bent, maar dat betekent natuurlijk niet dat het voor de ander ook zo is. Het feit dat je heel graag vriendschap wil, geeft een indruk dat je er naar verlangt. En dat is goed! Mensen hebben vrienden nodig en jouw verlangen is goed, daar is niets mis mee.
Als ik er verder over nadenk dan lijkt het alsof je er al van uit gaat dat anderen jou toch niet leuk of aardig zullen vinden. Ik ben bang dat je hierin jezelf afwijst. Omdat je zelf niet tevreden bent met jezelf denk je dat anderen dit ook denken. Begrijp je wat ik bedoel? Je lijkt bang te zijn voor wat anderen van je vinden. Vervolgens lijk je dit in te vullen en daar doe je volgens mij de ander en jezelf geen recht mee!
Wat verwacht jij van een vriendschap, waar verlang je naar? Als je dit kunt benoemen, zou ik je willen aanraden om daar zelf verantwoordelijk voor te worden. Het is jouw verlangen (en dat is goed hoor) maar jij moet zelf voor je eigen verlangens "zorgen". Dit is wel heel theoretisch, ik wil proberen dit praktisch uit te leggen.
Stel dat jij in een vriendschap vooral "samen dingen doen" zoekt. Dan kun je afwachten tot iemand anders jou vraagt om iets samen te ondernemen, maar je kunt zelf ook iemand uitnodigen om iets te gaan doen. Bij de laatste optie zorg je beter voor wat jij wilt dan bij het afwachten. Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel. Ervaar je het als een afwijzing als niemand jou uitnodigt? Maar mensen kunnen toch niet aan jou "ruiken" wat je wilt? Er is toch niets mis met zelf initiatieven nemen en zelf anderen benaderen? Verder zou ik je willen uitdagen om eens na te denken over de vraag wat jij in een vriendschap te geven hebt. Waar ben je goed in? Wat waarderen anderen in jou? Wat zijn jouw gaven en talenten? Zet dat in!
Ik heb inderdaad in mijn praktijk veel te maken met dit soort problematiek. Jongeren zijn erg bezig, gezien hun ontwikkeling, om vriendschappen aan te gaan en dat is erg nodig. Tegelijkertijd ben je daar nog kwetsbaar in, dat maakt het lastig. Wat me opvalt in mijn praktijk is dat sommige jongeren zich moeilijk lijken te hechten, moeite hebben om anderen te vertrouwen. Als dit bij jou ook zo is, raad ik je toch aan om hulpverlening te zoeken. Het kan in dat geval te maken hebben met patronen die al veel eerder ontstaan zijn, namelijk in je eigen ontwikkeling als kind. Om dit goed vast te stellen is er echt wel een verdieping nodig in een hulpverleningstraject. Ik raad je dit toch aan ook al schreef je me dat je geen cursus wil.
Wat ik je mee wil geven is dat wanneer je dit niet alleen kunt, je blijft doormodderen. Ik gun je juist iets anders! Je bent het waard om te leren hoe je dat kunt doen, je bent het waard om te ontdekken hoe je je kunt hechten! Je hebt het zo nodig voor de rest van je leven, ook en vooral om een intieme relatie aan te kunnen gaan. Het blijft lastig om precies te peilen wat je met jouw reactie bedoelt. Ik hoop echt dat dit voor jou een antwoord is waar je wat mee kunt. Mocht dit niet zo zijn, mag je natuurlijk opnieuw reageren. Ik wens je alle goeds en vooral veel veilige vriendschappen!
Sterkte in alles en een hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
In je vraag klinkt duidelijk door hoe je de dingen op jezelf betrekt. Je schrijft "wat is er mis met mij", waarin je me zicht geeft op je zelfbeeld. Je lijkt er al vanuit te gaan dat het aan jou ligt! Maar is dat wel zo? Volgens mij zijn dit jouw gedachten of is dit iets waar je bang voor bent, maar dat betekent natuurlijk niet dat het voor de ander ook zo is. Het feit dat je heel graag vriendschap wil, geeft een indruk dat je er naar verlangt. En dat is goed! Mensen hebben vrienden nodig en jouw verlangen is goed, daar is niets mis mee.
Als ik er verder over nadenk dan lijkt het alsof je er al van uit gaat dat anderen jou toch niet leuk of aardig zullen vinden. Ik ben bang dat je hierin jezelf afwijst. Omdat je zelf niet tevreden bent met jezelf denk je dat anderen dit ook denken. Begrijp je wat ik bedoel? Je lijkt bang te zijn voor wat anderen van je vinden. Vervolgens lijk je dit in te vullen en daar doe je volgens mij de ander en jezelf geen recht mee!
Wat verwacht jij van een vriendschap, waar verlang je naar? Als je dit kunt benoemen, zou ik je willen aanraden om daar zelf verantwoordelijk voor te worden. Het is jouw verlangen (en dat is goed hoor) maar jij moet zelf voor je eigen verlangens "zorgen". Dit is wel heel theoretisch, ik wil proberen dit praktisch uit te leggen.
Stel dat jij in een vriendschap vooral "samen dingen doen" zoekt. Dan kun je afwachten tot iemand anders jou vraagt om iets samen te ondernemen, maar je kunt zelf ook iemand uitnodigen om iets te gaan doen. Bij de laatste optie zorg je beter voor wat jij wilt dan bij het afwachten. Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel. Ervaar je het als een afwijzing als niemand jou uitnodigt? Maar mensen kunnen toch niet aan jou "ruiken" wat je wilt? Er is toch niets mis met zelf initiatieven nemen en zelf anderen benaderen? Verder zou ik je willen uitdagen om eens na te denken over de vraag wat jij in een vriendschap te geven hebt. Waar ben je goed in? Wat waarderen anderen in jou? Wat zijn jouw gaven en talenten? Zet dat in!
Ik heb inderdaad in mijn praktijk veel te maken met dit soort problematiek. Jongeren zijn erg bezig, gezien hun ontwikkeling, om vriendschappen aan te gaan en dat is erg nodig. Tegelijkertijd ben je daar nog kwetsbaar in, dat maakt het lastig. Wat me opvalt in mijn praktijk is dat sommige jongeren zich moeilijk lijken te hechten, moeite hebben om anderen te vertrouwen. Als dit bij jou ook zo is, raad ik je toch aan om hulpverlening te zoeken. Het kan in dat geval te maken hebben met patronen die al veel eerder ontstaan zijn, namelijk in je eigen ontwikkeling als kind. Om dit goed vast te stellen is er echt wel een verdieping nodig in een hulpverleningstraject. Ik raad je dit toch aan ook al schreef je me dat je geen cursus wil.
Wat ik je mee wil geven is dat wanneer je dit niet alleen kunt, je blijft doormodderen. Ik gun je juist iets anders! Je bent het waard om te leren hoe je dat kunt doen, je bent het waard om te ontdekken hoe je je kunt hechten! Je hebt het zo nodig voor de rest van je leven, ook en vooral om een intieme relatie aan te kunnen gaan. Het blijft lastig om precies te peilen wat je met jouw reactie bedoelt. Ik hoop echt dat dit voor jou een antwoord is waar je wat mee kunt. Mocht dit niet zo zijn, mag je natuurlijk opnieuw reageren. Ik wens je alle goeds en vooral veel veilige vriendschappen!
Sterkte in alles en een hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
122 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
