Het belangrijkste vind ik dat ik voor mezelf helder moet krijgen of ik nog van m...
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 28-12-2007| 00:00
Vraag
Zelf ben ik een beetje bang dat ik een lichte vorm van borderline heb omdat ik aardig wat symptomen daarvan bij mezelf bemerk. Misschien zou ik de structuur van m’n vriend goed kunnen gebruiken, maar aan de andere kant voel ik me dan juist ook opgesloten en wil ik die structuur helemaal niet. Het belangrijkste vind ik dat ik voor mezelf helder moet krijgen of ik nog van mijn vriend hou en wat ik dan voor die ander voel. De ene dag kies ik voor het ene, de andere dag weer voor de ander. Mijn verstand en gevoel lopen door elkaar heen.
ADVERTORIAL
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
Antwoord
Beste vriendin,
Je vraagt om advies in een heel persoonlijke situatie. Laat ik meteen maar zeggen: dat is niet zo gemakkelijk. Ik weet je precieze omstandigheden niet, ook al heb je aardig wat over je situatie verteld. Ik moet een beetje “op een afstand” proberen raad te geven. Laat ik het toch maar proberen.
In de eerste plaats: je bent een heel wispelturig en impulsief iemand, schrijf je, en dat geeft vaak problemen en botsingen of nare situaties. Mijn advies is (je vindt het toch niet erg dat ik dat meteen zeg?): Je zult in de eerste plaats jezelf moeten aanpakken. Ieder mens heeft zijn of haar eigen karakter. Denk aan de discipel Petrus. Ik denk dat hij ook impulsief van karakter was, maar wat zo wonderlijk is: je ziet hem heel vaak samen met de discipel Johannes, die heel anders van karakter was en bijvoorbeeld zelden een woord teveel zei. Jij zult dat ook moeten leren. Natuurlijk is dat niet gemakkelijk, maar heeft iedereen niet de opdracht en eventueel de strijd om op een goede wijze in het leven te staan? Waarschijnlijk ben je, maak ik tussen de regels door op, nog vrij jong en jong-zijn kan impulsiviteit met zich meebrengen. Toch is het heel belangrijk, zeker als je al verschillende jaren een vriend hebt, heel sterk tegen verkeerde neigingen in je leven te strijden. Waarom zou je dat niet elke dag biddend doen: Heere, bewaar me er vandaag voor dat ik te dit-of-dat ben? Begin er de dag mee! Waarom zou je niet elke dag, zeker als je in een bepaalde situatie terecht kunt komen, bidden: Zet Heer een wacht voor mijn lippen, behoed de deuren van mijn mond (Psalm 141:3), zodat ik geen onbedachtzame woorden zeg of dingen doe? Ik hoef je, denk ik, niet te zeggen dat het gebed heel belangrijk is. Het leert je bovendien om je in te houden als er iets verkeerd dreigt te gaan.
Nu noem je een concreet voorbeeld: je hebt verkering met een jongen die heel gestructureerd is, terwijl jij weinig of geen structuur in je leven hebt. Ik zeg daar weer op: Moet je jezelf dan niet grondig aanpakken? Dat geldt trouwens ook al zou je geen verkering hebben, want je schrijft dat er zonder verkering ook vaak dingen mis gaan: Je denk bijvoorbeeld ineens: ik ga niet naar school, want het bed is zo lekker. Of: je hebt vier instrumenten gekocht, maar ze liggen in de kast en je doet er niets mee. Je hebt, schrijf je, veel last van bevliegingen en veranderingen: de ene keer heel vrolijk, een paar minuten later chagrijnig. Echt, probeer, met Gods hulp en eventueel met hulp van anderen, structuur in je leven aan te brengen. Schrijf dingen die je moet of wilt doen op en houd je eraan. Maak een goede dagindeling en wijk daar niet of zo min mogelijk van af. Moeilijk? Je had toch niet verwacht dat ik zou schrijven: laat het allemaal maar zo, anderen moeten er maar mee leven dat je bent zoals je bent? Dat zou wel de gemakkelijkste weg zijn, maar dan had je je vraag niet hoeven stellen. Dus: breng structuur in je leven. En laat je vriend of eventueel je ouders je daarin helpen.
Er is nog een tweede. Je botst ook vaak met je vriend. Hij is zo heel anders. Nu is dat laatste op zichzelf niet zo erg. Men zegt wel eens: Twee uitersten trekken elkaar aan. Ik denk dat daar veel van waar is. Ook dat je verkering een paar keer bijna uit was, is niet zo erg. Daar is een verkering zelfs voor: dat het vaster kan worden en naar een vaste relatie/verloving groeit, of dat het uitgaat. Als het een goede verkering is komt het wel weer aan, en als het geen goede verkering is, is het goed dat het uitraakt voordat het later, in een huwelijk tot grote problemen en eventueel een scheiding komt.
Weet je wat ik wel verontrustend vind? Dat je schrijft dat je verkering een paar keer bijna uit was niet omdat jullie ruzie hadden, maar omdat je zo graag vrij wilde zijn en je je graag los wilde maken. Dat kan natuurlijk niet. Ik vraag me af of je dan wel aan verkering toe bent. Ik weet niet hoe oud (jong) je bent. Maar in jouw geval zeg ik: er moet goede structuur in de omgang met elkaar zijn, anders kun je niet op een goede wijze verkering hebben en kun je beter een paar jaartjes wachten.
Er is nog iets: Je gaat al een paar maanden om met een andere jongen, je ziet hem niet veel, maar hebt veel contact met hem via de mail. En nu ben je bang dat je verliefd op hem bent, omdat je zo goed met hem kunt praten (mailen), vooral over geestelijke zaken. Natuurlijk is dat laatste erg belangrijk. Jammer dat je dat met je vriend niet zo goed kunt, omdat jullie in veel opzichten niet op dezelfde lijn zitten. Maar die andere jongen is ook niet precies wat je zou willen. Nu, op zichzelf is er geen bezwaar dat je vriendschap hebt met een paar jongens tegelijk. Maar ik denk dat dat in jouw geval niet opgaat, omdat je spreekt van verkering. Daar moet namelijk geen ander tussen zitten, zeker niet omdat er verliefdheid dreigt. Ik denk daarom dat het heel belangrijk is dat je een heel besliste keus maakt en niet twee vrienden tegelijk aan het lijntje houdt. Of, misschien is dat in jouw geval nog beter omdat je schrijft dat je gewoon niet weet wat je doen moet: dat je, zolang er geen structuur in je leven is, je een tijdje van vaste verkering afziet en eerst helder probeert te krijgen waar je staat en wat je eigenlijk met je leven wilt.
In de laatste alinea schrijf je dat je een beetje bang bent dat je een lichte vorm van borderline hebt. Je bemerkt daar bij jezelf wat symptomen van, schrijf je. Ik kan dat op een afstand natuurlijk niet beoordelen, maar ik denk dat het heel goed is dat je daar eens over praat met iemand die jou goed kent en eventueel professionele hulp zoekt. Bedenk dat wegen die je nu uitzet heel bepalend kunnen zijn voor je hele latere leven. En later wil je toch gelukkig zijn, óf met de vriend met wie je nu omgaat, óf met een andere vriend? En als het tot een huwelijk komt, dat dat een gelukkig huwelijk wordt, “tot” zoals het huwelijksformulier zegt “de dood je zal scheiden”? Ik hoef je niet te zeggen dat daarbij heel belangrijk is dat je samen en ieder persoonlijk gaat in de wegen van het Woord van God. Dat is een eerste vereiste, wil je leven later een goede inhoud hebben, ook en vooral wat het geloof betreft.
Ik hoop dat ik je wat geholpen hebt. In ieder geval heb ik een aantal dingen gezegd om over na te denken. Sterkte en zegen erbij.
Ds. H. Veldhuizen
Je vraagt om advies in een heel persoonlijke situatie. Laat ik meteen maar zeggen: dat is niet zo gemakkelijk. Ik weet je precieze omstandigheden niet, ook al heb je aardig wat over je situatie verteld. Ik moet een beetje “op een afstand” proberen raad te geven. Laat ik het toch maar proberen.
In de eerste plaats: je bent een heel wispelturig en impulsief iemand, schrijf je, en dat geeft vaak problemen en botsingen of nare situaties. Mijn advies is (je vindt het toch niet erg dat ik dat meteen zeg?): Je zult in de eerste plaats jezelf moeten aanpakken. Ieder mens heeft zijn of haar eigen karakter. Denk aan de discipel Petrus. Ik denk dat hij ook impulsief van karakter was, maar wat zo wonderlijk is: je ziet hem heel vaak samen met de discipel Johannes, die heel anders van karakter was en bijvoorbeeld zelden een woord teveel zei. Jij zult dat ook moeten leren. Natuurlijk is dat niet gemakkelijk, maar heeft iedereen niet de opdracht en eventueel de strijd om op een goede wijze in het leven te staan? Waarschijnlijk ben je, maak ik tussen de regels door op, nog vrij jong en jong-zijn kan impulsiviteit met zich meebrengen. Toch is het heel belangrijk, zeker als je al verschillende jaren een vriend hebt, heel sterk tegen verkeerde neigingen in je leven te strijden. Waarom zou je dat niet elke dag biddend doen: Heere, bewaar me er vandaag voor dat ik te dit-of-dat ben? Begin er de dag mee! Waarom zou je niet elke dag, zeker als je in een bepaalde situatie terecht kunt komen, bidden: Zet Heer een wacht voor mijn lippen, behoed de deuren van mijn mond (Psalm 141:3), zodat ik geen onbedachtzame woorden zeg of dingen doe? Ik hoef je, denk ik, niet te zeggen dat het gebed heel belangrijk is. Het leert je bovendien om je in te houden als er iets verkeerd dreigt te gaan.
Nu noem je een concreet voorbeeld: je hebt verkering met een jongen die heel gestructureerd is, terwijl jij weinig of geen structuur in je leven hebt. Ik zeg daar weer op: Moet je jezelf dan niet grondig aanpakken? Dat geldt trouwens ook al zou je geen verkering hebben, want je schrijft dat er zonder verkering ook vaak dingen mis gaan: Je denk bijvoorbeeld ineens: ik ga niet naar school, want het bed is zo lekker. Of: je hebt vier instrumenten gekocht, maar ze liggen in de kast en je doet er niets mee. Je hebt, schrijf je, veel last van bevliegingen en veranderingen: de ene keer heel vrolijk, een paar minuten later chagrijnig. Echt, probeer, met Gods hulp en eventueel met hulp van anderen, structuur in je leven aan te brengen. Schrijf dingen die je moet of wilt doen op en houd je eraan. Maak een goede dagindeling en wijk daar niet of zo min mogelijk van af. Moeilijk? Je had toch niet verwacht dat ik zou schrijven: laat het allemaal maar zo, anderen moeten er maar mee leven dat je bent zoals je bent? Dat zou wel de gemakkelijkste weg zijn, maar dan had je je vraag niet hoeven stellen. Dus: breng structuur in je leven. En laat je vriend of eventueel je ouders je daarin helpen.
Er is nog een tweede. Je botst ook vaak met je vriend. Hij is zo heel anders. Nu is dat laatste op zichzelf niet zo erg. Men zegt wel eens: Twee uitersten trekken elkaar aan. Ik denk dat daar veel van waar is. Ook dat je verkering een paar keer bijna uit was, is niet zo erg. Daar is een verkering zelfs voor: dat het vaster kan worden en naar een vaste relatie/verloving groeit, of dat het uitgaat. Als het een goede verkering is komt het wel weer aan, en als het geen goede verkering is, is het goed dat het uitraakt voordat het later, in een huwelijk tot grote problemen en eventueel een scheiding komt.
Weet je wat ik wel verontrustend vind? Dat je schrijft dat je verkering een paar keer bijna uit was niet omdat jullie ruzie hadden, maar omdat je zo graag vrij wilde zijn en je je graag los wilde maken. Dat kan natuurlijk niet. Ik vraag me af of je dan wel aan verkering toe bent. Ik weet niet hoe oud (jong) je bent. Maar in jouw geval zeg ik: er moet goede structuur in de omgang met elkaar zijn, anders kun je niet op een goede wijze verkering hebben en kun je beter een paar jaartjes wachten.
Er is nog iets: Je gaat al een paar maanden om met een andere jongen, je ziet hem niet veel, maar hebt veel contact met hem via de mail. En nu ben je bang dat je verliefd op hem bent, omdat je zo goed met hem kunt praten (mailen), vooral over geestelijke zaken. Natuurlijk is dat laatste erg belangrijk. Jammer dat je dat met je vriend niet zo goed kunt, omdat jullie in veel opzichten niet op dezelfde lijn zitten. Maar die andere jongen is ook niet precies wat je zou willen. Nu, op zichzelf is er geen bezwaar dat je vriendschap hebt met een paar jongens tegelijk. Maar ik denk dat dat in jouw geval niet opgaat, omdat je spreekt van verkering. Daar moet namelijk geen ander tussen zitten, zeker niet omdat er verliefdheid dreigt. Ik denk daarom dat het heel belangrijk is dat je een heel besliste keus maakt en niet twee vrienden tegelijk aan het lijntje houdt. Of, misschien is dat in jouw geval nog beter omdat je schrijft dat je gewoon niet weet wat je doen moet: dat je, zolang er geen structuur in je leven is, je een tijdje van vaste verkering afziet en eerst helder probeert te krijgen waar je staat en wat je eigenlijk met je leven wilt.
In de laatste alinea schrijf je dat je een beetje bang bent dat je een lichte vorm van borderline hebt. Je bemerkt daar bij jezelf wat symptomen van, schrijf je. Ik kan dat op een afstand natuurlijk niet beoordelen, maar ik denk dat het heel goed is dat je daar eens over praat met iemand die jou goed kent en eventueel professionele hulp zoekt. Bedenk dat wegen die je nu uitzet heel bepalend kunnen zijn voor je hele latere leven. En later wil je toch gelukkig zijn, óf met de vriend met wie je nu omgaat, óf met een andere vriend? En als het tot een huwelijk komt, dat dat een gelukkig huwelijk wordt, “tot” zoals het huwelijksformulier zegt “de dood je zal scheiden”? Ik hoef je niet te zeggen dat daarbij heel belangrijk is dat je samen en ieder persoonlijk gaat in de wegen van het Woord van God. Dat is een eerste vereiste, wil je leven later een goede inhoud hebben, ook en vooral wat het geloof betreft.
Ik hoop dat ik je wat geholpen hebt. In ieder geval heb ik een aantal dingen gezegd om over na te denken. Sterkte en zegen erbij.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
244 artikelen
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
