(...) Ik kan hem niet loslaten, ook omdat wij één zijn geweest. (...)
Ds. H. Veldhuizen | Geen reacties | 06-12-2007| 00:00
Vraag
Ik heb een vraag. Deze gaat over een verbroken relatie. Ik heb een relatie gehad maar mijn vriend gaf aan niet verder met me te kunnen. Ik heb hier veel verdriet van, dit omdat ik veel van hem hou. Ik kan hem niet loslaten, ook omdat wij één zijn geweest. Hoe kan ik dit verwerken? Ook omdat wij te ver zijn gegaan. Voel me op dit moment een gescheiden/verlaten iemand. Hopelijk kunt u mijn vraag beantwoorden. Een hart vol vragen.
Antwoord
Beste vriendin,
Je hebt een heel eerlijke vraag gesteld. Goed dat je die anoniem kon stellen. Je relatie met je vriend is verbroken. En dat kwam van zijn kant, niet van jouw kant. Daar heb je veel verdriet van want je kunt hem niet loslaten, schrijf je. Ik weet niet hoe lang jullie relatie heeft geduurd, ook niet welke beloften er over en weer aan elkaar zijn gedaan, maar het is goed te begrijpen wat dat voor jou betekent. Je voelt je als een gescheiden/verlaten iemand, schrijf je. In jouw geval is dat nog sterker dan anders wanneer er een relatie verbroken wordt, want jullie hebben seksuele gemeenschap met elkaar gehad. Dat grijpt, vooral bij een meisje, emotioneel en psychisch diep in. Je hart zit vol vragen en je vraagt hoe het nu
nu verder moet. Ik zal proberen een paar dingen te zeggen waar je wat mee kunt.
In de eerste plaats: Je mag natuurlijk bidden of de relatie weer goed komt. Je zult dat vast ook wel doen. Maar daar zeg ik meteen bij: dat bidden houdt een keer op. God kan namelijk andere wegen met je voorhebben. Je mag in het gebed daarom niets afdwingen, want dan gaat het mis. Daar bedoel ik mee: als je ziet dat de relatie niet meer goed komt, dan vraagt de Heere van je dat je je gebed ombuigt: Heere, geef me kracht om zonder mijn vriend verder te gaan, eventueel (vind je het erg dat ik dat zeg?): Heere, wilt U, als dat Uw weg is, een andere vriend op mijn weg brengen, met wie ik echt gelukkig kan zijn. Dat ombuigen geldt niet alleen je gebed, maar ook je hele denken. Als je ziet dat de relatie verbroken blijft, is het bijvoorbeeld niet goed om je vriend nog eens te schrijven of iets dergelijks. Stel namelijk dat het op een geforceerde wijze weer goed zou komen, zou dat dan kunnen uitlopen op een gelukkig huwelijk? Liefde komt van twee kanten, en de verkeringstijd is er onder andere voor om dat van elkaar te ontdekken. Wat is verkering namelijk? Die begint met verliefdheid, je zegt allerlei lieve woordjes tegen elkaar. Maar dat is nog geen echte liefde. Pas als het goed gaat, krijgt het vastere vorm en groeit de verliefdheid uit tot liefde. En, dat weet je zelf wel: elke verkering heeft de mogelijkheid in zich dat het uitraakt. Dat kan pijnlijk en verdrietig zijn, maar eigenlijk is het goed: beter (dat begrijp je best) de verkering uit dan dat het huwelijk later ‘uitgaat’ en het tot een scheiding komt.
Bij jullie komt er, en dat is het tweede dat ik wil zeggen, nog iets bij: jullie hebben seksuele omgang met elkaar gehad. Dat is, ik zeg dat maar eerlijk, verschrikkelijk verdrietig. Misschien vindt je dat zelf nu ook. Maar het is gebeurd en niet meer te herstellen. Daarom is het goed om jezelf een paar vragen te stellen: Stond in jullie relatie het lichamelijke/seksuele teveel voorop? Hebben jullie ook met elkaar gepraat over God en de geboden van God en over Gods dienst en wat God ons heeft gegeven aan normen en waarden? Verkering wil namelijk zeggen: je groeit langzamerhand in liefde naar elkaar toe, en daarmee groei je ook ‘lichamelijk’ naar elkaar toe. Die twee, groeien in de liefde èn in het lichamelijke, gaan als het ware samen op. En dat vindt, als het goed is, zijn bekroning in het huwelijk. Gaat het één, in jullie geval het lichamelijke/seksuele, te snel, dan gaat het verkeerd. Dat geldt voor een meisje nog meer dan voor een jongen. Bij een meisje grijpt de seksuele omgang emotioneel en psychisch namelijk veel dieper in dan voor een jongen. Daarom is het te begrijpen dat je je nu voelt als een gescheiden/ verlaten iemand, want jullie hebben geleefd als getrouwden.
Laat ik maar eerlijk zeggen: jullie seksuele omgang was zonde, ook al vinden veel mensen het onze tijd heel gewoon. Denk alleen al aan de woorden in Genesis 3:24: Daarom zal de man (of vrouw) zijn (haar) vader en moeder verlaten (je gaat het huis uit), en zijn vrouw (of haar man) aanhangen (dat is het huwelijk) en zij zullen tot één vlees zijn. In dié volgorde: het huis uitgaan, trouwen, seksuele omgang. Het is daarom goed ook tegen de Heere te belijden dat je/jullie verkeerd gedaan hebt/hebben en er vergeving voor te vragen. En, dat zeg ik er meteen bij, je heel vast voor te nemen, dat dat niet meer gebeurt, en dat als voorwaarde te stellen in de omgang met een (eventueel andere) jongen. En, dat hoef ik je niet te zeggen: voor een meisje is, als ze seksuele omgang heeft gehad, lichamelijk niet ongedaan te maken. Ik denk dat je dat, als er sprake zou zijn van een relatie met een andere vriend, eerlijk tegenover die vriend moet belijden. Ik hoef je, denk ik, ook niet te zeggen dat voor een christenmeisje of -jongen ook het samen één zijn in de dingen van God heel erg belangrijk is. Dat mag wel op de eerste plaats staan. Nee, dat hoeft niet te betekenen dat je het in alles eens bent met elkaar, maar wel dat je samen wilt gaan in de dingen van God en Zijn Woord en dat je dat voorop zet.
Beste vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Veel sterkte bij alles.
Ds. H. Veldhuizen
Je hebt een heel eerlijke vraag gesteld. Goed dat je die anoniem kon stellen. Je relatie met je vriend is verbroken. En dat kwam van zijn kant, niet van jouw kant. Daar heb je veel verdriet van want je kunt hem niet loslaten, schrijf je. Ik weet niet hoe lang jullie relatie heeft geduurd, ook niet welke beloften er over en weer aan elkaar zijn gedaan, maar het is goed te begrijpen wat dat voor jou betekent. Je voelt je als een gescheiden/verlaten iemand, schrijf je. In jouw geval is dat nog sterker dan anders wanneer er een relatie verbroken wordt, want jullie hebben seksuele gemeenschap met elkaar gehad. Dat grijpt, vooral bij een meisje, emotioneel en psychisch diep in. Je hart zit vol vragen en je vraagt hoe het nu
nu verder moet. Ik zal proberen een paar dingen te zeggen waar je wat mee kunt.
In de eerste plaats: Je mag natuurlijk bidden of de relatie weer goed komt. Je zult dat vast ook wel doen. Maar daar zeg ik meteen bij: dat bidden houdt een keer op. God kan namelijk andere wegen met je voorhebben. Je mag in het gebed daarom niets afdwingen, want dan gaat het mis. Daar bedoel ik mee: als je ziet dat de relatie niet meer goed komt, dan vraagt de Heere van je dat je je gebed ombuigt: Heere, geef me kracht om zonder mijn vriend verder te gaan, eventueel (vind je het erg dat ik dat zeg?): Heere, wilt U, als dat Uw weg is, een andere vriend op mijn weg brengen, met wie ik echt gelukkig kan zijn. Dat ombuigen geldt niet alleen je gebed, maar ook je hele denken. Als je ziet dat de relatie verbroken blijft, is het bijvoorbeeld niet goed om je vriend nog eens te schrijven of iets dergelijks. Stel namelijk dat het op een geforceerde wijze weer goed zou komen, zou dat dan kunnen uitlopen op een gelukkig huwelijk? Liefde komt van twee kanten, en de verkeringstijd is er onder andere voor om dat van elkaar te ontdekken. Wat is verkering namelijk? Die begint met verliefdheid, je zegt allerlei lieve woordjes tegen elkaar. Maar dat is nog geen echte liefde. Pas als het goed gaat, krijgt het vastere vorm en groeit de verliefdheid uit tot liefde. En, dat weet je zelf wel: elke verkering heeft de mogelijkheid in zich dat het uitraakt. Dat kan pijnlijk en verdrietig zijn, maar eigenlijk is het goed: beter (dat begrijp je best) de verkering uit dan dat het huwelijk later ‘uitgaat’ en het tot een scheiding komt.
Bij jullie komt er, en dat is het tweede dat ik wil zeggen, nog iets bij: jullie hebben seksuele omgang met elkaar gehad. Dat is, ik zeg dat maar eerlijk, verschrikkelijk verdrietig. Misschien vindt je dat zelf nu ook. Maar het is gebeurd en niet meer te herstellen. Daarom is het goed om jezelf een paar vragen te stellen: Stond in jullie relatie het lichamelijke/seksuele teveel voorop? Hebben jullie ook met elkaar gepraat over God en de geboden van God en over Gods dienst en wat God ons heeft gegeven aan normen en waarden? Verkering wil namelijk zeggen: je groeit langzamerhand in liefde naar elkaar toe, en daarmee groei je ook ‘lichamelijk’ naar elkaar toe. Die twee, groeien in de liefde èn in het lichamelijke, gaan als het ware samen op. En dat vindt, als het goed is, zijn bekroning in het huwelijk. Gaat het één, in jullie geval het lichamelijke/seksuele, te snel, dan gaat het verkeerd. Dat geldt voor een meisje nog meer dan voor een jongen. Bij een meisje grijpt de seksuele omgang emotioneel en psychisch namelijk veel dieper in dan voor een jongen. Daarom is het te begrijpen dat je je nu voelt als een gescheiden/ verlaten iemand, want jullie hebben geleefd als getrouwden.
Laat ik maar eerlijk zeggen: jullie seksuele omgang was zonde, ook al vinden veel mensen het onze tijd heel gewoon. Denk alleen al aan de woorden in Genesis 3:24: Daarom zal de man (of vrouw) zijn (haar) vader en moeder verlaten (je gaat het huis uit), en zijn vrouw (of haar man) aanhangen (dat is het huwelijk) en zij zullen tot één vlees zijn. In dié volgorde: het huis uitgaan, trouwen, seksuele omgang. Het is daarom goed ook tegen de Heere te belijden dat je/jullie verkeerd gedaan hebt/hebben en er vergeving voor te vragen. En, dat zeg ik er meteen bij, je heel vast voor te nemen, dat dat niet meer gebeurt, en dat als voorwaarde te stellen in de omgang met een (eventueel andere) jongen. En, dat hoef ik je niet te zeggen: voor een meisje is, als ze seksuele omgang heeft gehad, lichamelijk niet ongedaan te maken. Ik denk dat je dat, als er sprake zou zijn van een relatie met een andere vriend, eerlijk tegenover die vriend moet belijden. Ik hoef je, denk ik, ook niet te zeggen dat voor een christenmeisje of -jongen ook het samen één zijn in de dingen van God heel erg belangrijk is. Dat mag wel op de eerste plaats staan. Nee, dat hoeft niet te betekenen dat je het in alles eens bent met elkaar, maar wel dat je samen wilt gaan in de dingen van God en Zijn Woord en dat je dat voorop zet.
Beste vriendin, ik hoop dat ik je wat geholpen heb. Veel sterkte bij alles.
Ds. H. Veldhuizen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. H. Veldhuizen
- Geboortedatum:02-01-1938
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wapenveld
- Status:Inactief
244 artikelen
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
