(...) Dit heb ik eerlijk aan de kerkenraad voorgelegd. Met als gevolg dat ik gee...
B.S. van Groningen | Geen reacties | 20-11-2007| 00:00
Vraag
Volgend jaar zou ik belijdenis willen doen in de Gereformeerde Gemeente. Ik ben lid van een sportclub en speel ook wel eens wedstrijden. Niet op zondag. Ook kan ik mijn verantwoordelijkheid nemen wat tv-kijken betreft. Heb geen moeite met journaal kijken. Ben dan ook van plan om tv te nemen. Dit heb ik eerlijk aan de kerkenraad voorgelegd. Met als gevolg dat ik geen belijdenis mag doen om die redenen. Mag de Gereformeerde Gemeente mij weigeren om die redenen?
Antwoord
Beste vriend,
Wat is het jammer dat je niet volledig de keus maakt om belijdenis te doen. Wat het zwaarste is, moet ook in je leven het zwaarste wegen. Je bent eerlijk geweest, dat prijs ik, maar dat betekent nu dat de kerkenraad je weigert om belijdenis te laten afleggen. Laat ik voorop stellen, dat de plaatselijke kerkenraad regels mag stellen aan het doen van belijdenis, het gaan aan het Avondmaal, het ten doop houden van kinderen, enz. Dat is niet alleen in de Gereformeerde Gemeente, maar ook andere kerken kennen regels. Ook verenigingen kennen bepaalde voorwaarden. Ik weet ook dat niet iedere kerkenraad dezelfde regels hanteert. Dat is enerzijds jammer, maar anderzijds ook de vrijheid van de plaatselijke gemeente.
Je schrijft ook, dat je tv neemt en dat jij je verantwoordelijkheid kent. Die uitspraak heb ik meer gehoord, maar de Bijbel is niet onduidelijk over jouw en mijn hart. Arglistig! Ik ken jou niet persoonlijk en ik wil aannemen, dat jij je verantwoordelijkheid kent en neemt. Maar ken je ook je eigen hart? David dacht dat ook, toch viel hij in zonden. Het enige programma dat je noemt is het journaal. Op zich hoeft dat geen bezwaar te zijn, al is het journaal behoorlijk gekleurd, als je begrijpt wat ik bedoel. Eens moest een Joodse presentator zijn functie opgeven, om het antisemitische karakter van de redactie van het NOS-journaal. Dat wat de tv betreft. Daar heb je toch geen tv voor nodig? Op de computer is de mogelijkheid (zelfs met filter) om het journaal van enkele uren geleden te bekijken.
Ik kom terug op jouw begeerte om belijdenis te doen. Waar baseer je dat op? Is het jouw hartelijk verlangen om je aan te sluiten bij een gemeente? Wil je ook leven in de vreze des Heeren? Of denk je dat je een bepaalde leeftijd bereikt hebt. Zomaar enkele vragen, die bij me opkomen en die we ook stellen aan toekomstige belijdeniscatechisanten. Als een sportclub, een tv nog zo belangrijk is, kun je dan belijdenis doen? Heeft dat de hoogste prioriteit? Ik mag toch aannemen dat dit een zaak van het gebed is?
Christenen in de eerste tijd hadden er heel wat voor over om zich bij de gemeente aan te sluiten. Soms kostte dat hun baan, hun vrijheid, en ook wel eens hun leven. Wij leven in een vrij land, wij hebben godsdienstvrijheid. Eigenlijk kost het ons geen offers om lid te worden van een kerk, om belijdenis te doen. En het enkele offer dat gevraagd wordt is nog te veel. Of zie ik het niet goed? Probeer voor je zelf de beweegredenen eens op een rij te zetten, waarom je belijdenis wil doen.
En dan de laatste vraag: mag de Gereformeerde Gemeente jou weigeren? Als zij op grond van Gods Woord een beslissing nemen, dan kan dat. Ik wees je al op het verschil tussen verschillende kerkenraden. Ik stel je een tegenvraag: ben jij verplicht om belijdenis te doen? Ruth deed dat volkomen vrijwillig: uw volk is mijn volk, uw God, mijn God. En Mozes ook: verkiezende liever met het volk van God kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonden hebben, want hij zag op de vergelding des loons. Wat wil ik hier mee zeggen? Wat is het jouw waard om voor de Heere en Zijn dienst te kiezen? Wat heb je er voor over? Eens zei de Heere Jezus: je kunt niet God dienen en de Mammon (geldgod). Wie niet voor Mij is, die is tegen Mij.
Beste vriend, ik begrijp je probleem best wel, maar aan de andere kant, denk niet te lichtvaardig wat er allemaal nog net mee door kan, om een christen te willen zijn. Er zijn twee uitersten: met een boek in een hoek en je nergens mee bemoeien. Dat vraagt God niet van ons: wel in de wereld, maar niet van de wereld. Het andere uiterste is: zoveel mogelijk jezelf blijven en zoveel mogelijk meedoen met het patroon van de wereld en dan wordt onze godsdienst of onze belijdenis een vernisje en hooguit iets voor de zondag. Dat kan toch de bedoeling niet zijn.
Denk er nog eens rustig over na. Waar sta ik? Wat is mijn intentie? Als je de liefde van God in je hart mag ervaren, dan wordt deze keus erg gemakkelijk. Dan gaan bepaalde zaken niet dwangmatig, maar vanzelf. Wees er biddend mee bezig en probeer tot een eerlijk oplossing te komen en leg niet te gauw de ‘schuld’ bij de kerkenraad. Ook zij hebben hun fouten en gebreken, maar als het goed is, waken ze voor jouw ziel. Ze zijn voor jou verantwoordelijk!
Sterkte bij deze beslissingen. Gods nabijheid toegewenst!
Met hartelijke groet,
B. S. van Groningen
Wat is het jammer dat je niet volledig de keus maakt om belijdenis te doen. Wat het zwaarste is, moet ook in je leven het zwaarste wegen. Je bent eerlijk geweest, dat prijs ik, maar dat betekent nu dat de kerkenraad je weigert om belijdenis te laten afleggen. Laat ik voorop stellen, dat de plaatselijke kerkenraad regels mag stellen aan het doen van belijdenis, het gaan aan het Avondmaal, het ten doop houden van kinderen, enz. Dat is niet alleen in de Gereformeerde Gemeente, maar ook andere kerken kennen regels. Ook verenigingen kennen bepaalde voorwaarden. Ik weet ook dat niet iedere kerkenraad dezelfde regels hanteert. Dat is enerzijds jammer, maar anderzijds ook de vrijheid van de plaatselijke gemeente.
Je schrijft ook, dat je tv neemt en dat jij je verantwoordelijkheid kent. Die uitspraak heb ik meer gehoord, maar de Bijbel is niet onduidelijk over jouw en mijn hart. Arglistig! Ik ken jou niet persoonlijk en ik wil aannemen, dat jij je verantwoordelijkheid kent en neemt. Maar ken je ook je eigen hart? David dacht dat ook, toch viel hij in zonden. Het enige programma dat je noemt is het journaal. Op zich hoeft dat geen bezwaar te zijn, al is het journaal behoorlijk gekleurd, als je begrijpt wat ik bedoel. Eens moest een Joodse presentator zijn functie opgeven, om het antisemitische karakter van de redactie van het NOS-journaal. Dat wat de tv betreft. Daar heb je toch geen tv voor nodig? Op de computer is de mogelijkheid (zelfs met filter) om het journaal van enkele uren geleden te bekijken.
Ik kom terug op jouw begeerte om belijdenis te doen. Waar baseer je dat op? Is het jouw hartelijk verlangen om je aan te sluiten bij een gemeente? Wil je ook leven in de vreze des Heeren? Of denk je dat je een bepaalde leeftijd bereikt hebt. Zomaar enkele vragen, die bij me opkomen en die we ook stellen aan toekomstige belijdeniscatechisanten. Als een sportclub, een tv nog zo belangrijk is, kun je dan belijdenis doen? Heeft dat de hoogste prioriteit? Ik mag toch aannemen dat dit een zaak van het gebed is?
Christenen in de eerste tijd hadden er heel wat voor over om zich bij de gemeente aan te sluiten. Soms kostte dat hun baan, hun vrijheid, en ook wel eens hun leven. Wij leven in een vrij land, wij hebben godsdienstvrijheid. Eigenlijk kost het ons geen offers om lid te worden van een kerk, om belijdenis te doen. En het enkele offer dat gevraagd wordt is nog te veel. Of zie ik het niet goed? Probeer voor je zelf de beweegredenen eens op een rij te zetten, waarom je belijdenis wil doen.
En dan de laatste vraag: mag de Gereformeerde Gemeente jou weigeren? Als zij op grond van Gods Woord een beslissing nemen, dan kan dat. Ik wees je al op het verschil tussen verschillende kerkenraden. Ik stel je een tegenvraag: ben jij verplicht om belijdenis te doen? Ruth deed dat volkomen vrijwillig: uw volk is mijn volk, uw God, mijn God. En Mozes ook: verkiezende liever met het volk van God kwalijk behandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonden hebben, want hij zag op de vergelding des loons. Wat wil ik hier mee zeggen? Wat is het jouw waard om voor de Heere en Zijn dienst te kiezen? Wat heb je er voor over? Eens zei de Heere Jezus: je kunt niet God dienen en de Mammon (geldgod). Wie niet voor Mij is, die is tegen Mij.
Beste vriend, ik begrijp je probleem best wel, maar aan de andere kant, denk niet te lichtvaardig wat er allemaal nog net mee door kan, om een christen te willen zijn. Er zijn twee uitersten: met een boek in een hoek en je nergens mee bemoeien. Dat vraagt God niet van ons: wel in de wereld, maar niet van de wereld. Het andere uiterste is: zoveel mogelijk jezelf blijven en zoveel mogelijk meedoen met het patroon van de wereld en dan wordt onze godsdienst of onze belijdenis een vernisje en hooguit iets voor de zondag. Dat kan toch de bedoeling niet zijn.
Denk er nog eens rustig over na. Waar sta ik? Wat is mijn intentie? Als je de liefde van God in je hart mag ervaren, dan wordt deze keus erg gemakkelijk. Dan gaan bepaalde zaken niet dwangmatig, maar vanzelf. Wees er biddend mee bezig en probeer tot een eerlijk oplossing te komen en leg niet te gauw de ‘schuld’ bij de kerkenraad. Ook zij hebben hun fouten en gebreken, maar als het goed is, waken ze voor jouw ziel. Ze zijn voor jou verantwoordelijk!
Sterkte bij deze beslissingen. Gods nabijheid toegewenst!
Met hartelijke groet,
B. S. van Groningen
Dit artikel is beantwoord door
B.S. van Groningen
- Geboortedatum:25-04-1951
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Hendrik-Ido-Ambacht
- Status:Inactief
120 artikelen
Bijzonderheden:
Oud-godsdienstleraar Wartburg College, docent Cursus Godsdienst Onderwijs (Bijbelkunde) en ouderling.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
