Veel ongelukken gehad
Ds. E. Gouda | Geen reacties | 04-07-2004| 00:00
Vraag
Ik heb al heel vaak wat gehad. Zo heb ik beide voeten al gebroken gehad, mijn linkerpols gekneusd, een grote wond in mijn arm, mijn rechterknie gekneusd en in mijn linkerknie zat in een botje een scheur. Mijn vraag is nu wat is de bedoeling van God? Ik ben bang dat ik nog meer ongelukken krijg!
Antwoord
Beste vragensteller,
Het nadeel van deze communicatie is dat je geen verhelderingsvragen stellen kunt. Want op mijn lippen ligt de vraag: "Hoe zijn al deze ongevallen ontstaan?" Het is niet anders, dus ik moet het doen met wat je me meedeelt.
In de eerste plaats vind ik het heel erg wat je allemaal mee moet maken. Ik weet je leeftijd niet, maar ik ga er vanuit dat je nog niet heel oud bent. En dan kun je tegen de dingen op gaan zien. Stel je voor... wanneer komt het volgende. Je zegt zelf al: "Ik ben bang dat ik nog meer ongelukken krijg!" En die angst kan je beklemmen. Of het ook zo is, is een tweede. Ik kom nu bij mijn punt waar ik met je naar toe wil. Want wij geloven en belijden dat niets toevalligs in het leven ons overkomt. Integendeel, alle dingen komen uit Zijn Vaderlijke hand ons toe, ook gezondheid en ziekte (vgl. Heidelberger Catechismus, Zondag 10). Dat is een troost om dat te mogen weten, want er gebeurt niets zonder dat God het weet. Er gaat ook niets buiten Zijn heilige wil om.
Maar dan staan we nog wel voor de vraag: "Wat wil God me daarmee zeggen?" Ik ben blij dat je dat zelf ook vragenderwijs stelt. Daarmee erken je dat dit niet buiten God omgaat. En in de tweede plaats zeg je ermee, dat God kennelijk hiermee een bedoeling heeft. En dat is ook zo. God heeft met ons allemaal een bedoeling, ook met jou dus. Zijn doel is: Dat wij niet verloren zullen gaan, maar ons bekeren tot de levende God en Zaligmaker, Jezus Christus. En gebruikt God daarvoor deze ziekten, ongevallen enzovoort. Dat kan. Maar we moeten in het algemeen oppassen om niet te snel conclusies te trekken en verbanden te leggen (vgl. Luc. 13 en Joh. 9). Dat is een zaak van gebed. Het is een zaak tussen God en je ziel. Het is de bede: Heere, maak mij Uw weg bekend! Toch ben ik ervan overtuigd dat de dingen die in je leven gebeuren moet toetsen aan Gods Woord. God is erbij en erop betrokken. Hij wil jouw leven! Niet je dood, maar je ziel en zaligheid.
Ik ga nu de stof aan de hand van Calvijn wat verder uitdiepen. Dat lijkt moeilijk, maar het is niet zo. Ga er rustig voor zitten en denk biddend met me mee. Calvijn zegt en leert ons veel, ondermeer dit. Je vindt het terug in zijn Institutie.
Ik geef een citaat: Van welk een kracht kan dit [het lijden] zijn tot het verzachten van alle bitterheid des kruises, dat, hoe meer wij gedrukt worden door tegenspoeden, onze gemeenschap met Christus des te vaster versterkt wordt. En door de gemeenschap met Hem wordt het lijden voor ons niet alleen gezegend, maar brengt het ook veel hulp aan tot het bevorderen van onze zaligheid (III.VIII.1).
Het lijden, zo leert Calvijn, heeft een adres. Het lijden staat niet op zichzelf. En dat is maar gelukkig ook, anders kom je niet verder als... "Het is nu eenmaal zo", "Wat een pech", en meer van dat soort nietszeggende uitlatingen. Het lijden heeft als adres Christus. Hoe meer lijden of tegenspoed, des te vaster de gemeenschap met Christus. Dat betekent niet dat wanneer mensen lijden, daarmee automatisch een band met Hem is. Die band moet wel door het geloof tot stand komen. En dat geloof kan mede gewerkt worden in de weg van het lijden. God kan het lijden gebruiken, opdat mensen gaan vragen naar God en Zijn weg met hun leven. Een mens wordt door dit lijden op God geworpen. En dan is het lijden niet alleen maar een verdrietige zaak, maar ten diepste winst. Na droefheid, blijdschap. Als wij door de tegenspoeden Christus mogen overhouden, dan zijn we bijzonder rijk gezegend.
Het tweede citaat gaat daar verder op in, wanneer Calvijn zegt: Door de beproeving des kruises geeft God een mens diepere zelfkennis. En nadat wij zo vernederd zijn, leert het ons steunen op God alleen (III.VIII.2-3). En ook het volgende: De verdrukkingen der heiligen zijn ook bedoeld om hun lijdzaamheid te beproeven en hen te onderwijzen tot gehoorzaamheid. Zo leert men naar Gods wil te leven. Wanneer hun alles naar hun eigen wens ging, zouden ze niet weten, wat het is God te volgen. En Seneca vermeldt, dat dit een oud spreekwoord was, wanneer men iemand aanspoorde tot het verdragen van de tegenspoed: “Volg God.” Waarmede men te kennen gaf, dat de mens dan eerst komt onder Gods juk, wanneer hij zijn hand en rug aan Gods gesel aanbiedt (III.VIII.4).
Het lijden staat nooit op zichzelf. Het moet ons inzicht geven in wie we zelf zijn, geworden door de zonde. Het gaat in het leven niet om het leven op zichzelf, maar het gaat om het toekomende leven. Daar moet onze aandacht op gericht zijn. Liet God ons onze eigen gang gaan, dan gingen we allemaal verloren. Als God daarentegen rampen, oorlogen en ziekten... geeft, dan zijn die niet bedoeld om ons te plagen, maar ons er aan te herinneren dat we buiten het Paradijs leven. Het doel ligt in het leven hoger. Het ligt op hemelhoogte. Ons leven moet daarnaar toe. En zo moeten alle dingen in het leven medewerken ten goede. Word daarom niet krampachtig, want het leven heb je niet in eigen handen. Maar ga op je knieën voor de Heere en belijd Hem je leven en bid: Leer mij o God van zaligheden, Mijn leven in Uw dienst besteden. Vat Gij mijn hand... En leid' mij in een effen land. Het leven is gelukkig geen noodlot, maar een leven door God bewust gewild. Leef daar maar naar, dan zal het je goed gaan... in voor- en tegenspoed!
Sterkte en 's Heeren zegen toegebeden,
Ds. E. Gouda
Dit artikel is beantwoord door
Ds. E. Gouda
- Geboortedatum:25-12-1968
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Nieuw-Lekkerland
- Status:Actief
