Verliefdheid nooit kwijtgeraakt
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 06-06-2005| 00:00
Vraag
Toen ik 25 was, werd ik verliefd op een meisje van 13. Dat kon natuurlijk niet en ik ben verder gegaan. Ook schaamde ik mij hiervoor behoorlijk. Ik heb daarna alleen maar ellende gekend. Ben twee keer getrouwd geweest, naast nog een paar relaties. Nu ik echter weer 'vrij' ben, besef ik dat ik mijn verliefdheid voor dat ene meisje nooit echt kwijt ben geraakt... Ik wil dit eigenlijk kwijt, want ik schaam me voor mijn verleden tegenover haar.
Antwoord
Beste vragensteller,
Je vertelt dat je verliefd was op een jong meisje en dat deze verliefdheid, ondanks allerlei andere relaties, niet gestopt is. Het lijkt wat tegenstrijdig als je zegt dat, enerzijds jouw gevoelens voor haar niet gestopt zijn, en anderzijds je juist van deze gevoelens afwilt doordat jij je voor het bewuste meisje schaamt over jouw verleden. Wellicht een wat nuchtere vraag, maar volgens mij heb je al heel veel gedaan om die gevoelens te laten stoppen... en dat lukte maar niet. Hoe denkt het meisje, inmiddels ook een stuk ouder, hierover? Heb je contact met haar? Wat houdt jou tegen om in gesprek te gaan met haar?
Eerlijk gezegd denk ik dat jij een keus moet maken tussen de "enerzijdsen en anderzijdsen". Niemand anders dan jij kan peilen hoeveel jij al geprobeerd hebt om je gevoelens te stoppen en niemand anders dan jij kan onder ogen zien wat het jou gekost heeft. Een tip om helderheid in je gedachten te brengen is om een werkelijke balans op papier te maken waarop je heel eerlijk alle voordelen en nadelen naast elkaar zet. Op die manier maak je inzichtelijk wat je gedachten zijn en wordt vaak al snel duidelijk wat je voorkeur is in deze.
Natuurlijk kan ik me jouw moeiten wel voorstellen om met jouw verhaal te komen bij het bewuste meisje, maar is dat niet altijd spannend?
Mogelijk kun je samen met iemand die jij vertrouwt dat gesprek met haar voorbereiden. Ik vind het lastig om je hierin een goed advies te geven omdat ik te weinig afweet van het contact wat jullie met elkaar hebben. Ik weet niet eens of er wel sprake is van contact. Soms is het veiliger om je verhaal in een brief te verwoorden en die op te sturen. Het geeft de ander tijd om na te denken en zich te bezinnen als het, mogelijk voor haar, onverwachts komt. De keus ligt dan ook bij haar of ze wil reageren, ondanks jouw verhaal, of niet.
Heel veel sterkte met alles!
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven
Dit artikel is beantwoord door
P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven
- Geboortedatum:26-03-1966
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Inactief
