Wij zijn in blijde verwachting van een kindje en zijn daarmee heel erg gelukkig....
C. den Hamer | Geen reacties | 13-11-2007| 00:00
Vraag
Wij zijn in blijde verwachting van een kindje en zijn daarmee heel erg gelukkig. Mijn vrouw heeft alleen vanaf dat zij zwanger is geen zin meer in gemeenschap. Die zin is ook niet te maken. Nu vind ik dat heel moeilijk. Ik hou van haar en wil dat niet alleen in woorden zeggen, maar dat ook samen delen. Zij heeft daar nu geen behoefte aan. Zij vindt het ook moeilijk en we praten er af en toe heel open over, maar het wordt een beetje een beladen onderwerp, omdat het probleem niet echt wordt opgelost. Soms heb ik natte dromen of soms volgt masturbatie op een zwak moment, wat wij beiden niet goed vinden, maar we komen er niet uit. Heeft u tips voor ons?
Antwoord
Beste aanstaande vader,
Allereerst wil ik jullie beiden van harte feliciteren met het aanstaande ouderschap en het is fijn om te horen dat het kindje erg welkom is. Wat een Godswonder dat jullie dit als bekroning op het huwelijk mogen meemaken.
Je schrijft dat je vrouw sinds ze zwanger is geen zin meer heeft in het hebben van gemeenschap. Zoals je mogelijk weet verandert er bij een zwangerschap, met name bij de vrouw, heel veel. Allereerst de gewenning aan de situatie dat zij een kindje draagt en ook nog moeder gaat worden. Daarbij verandert er veel in de hormoonhuishouding om de zwangerschap goed te kunnen doorstaan. Al die veranderingen vragen aanpassing en kunnen ertoe leiden dat er tijdelijk minder tot geen behoefte aan seksueel contact is, al zijn er ook situaties bekend dat de behoefte aan seksueel contact juist kan toenemen. In jullie geval is het duidelijk dat je echtgenote geen zin meer heeft in seksueel contact. In de zwangerschapsperiode is er dan vaak meer behoefte aan aandacht en begrip van de partner. Dat wil niet zeggen dat de ander dan geen behoefte heeft aan knuffelen en niet gezien wil worden.
Je schrijft vervolgens dat ondanks open gesprek erover, het probleem niet wordt opgelost. Daarmee bedoel je kennelijk dat beiden zin hebben in het hebben van gemeenschap en het kunnen delen ervan. Mijn vraag is echter wat het nu zo moeilijk maakt dat er tijdelijk bij je echtgenote geen behoefte bestaat aan het hebben van gemeenschap? Het tijdelijk niet delen van de zin in gemeenschap hoeft er toch niet toe te leiden dat er geen gedeelde intimiteit kan zijn. Het de ander liefhebben is toch meer dan het delen van het bed alleen. Ik denk namelijk dat het erg belangrijk is dat jullie, ook nu, eerlijk tegen elkaar zijn over behoeften en wensen en ook de verschillen die er momenteel daarin ervaren worden van elkaar respecteren en serieus nemen zonder deze direct te willen veranderen. Als jullie in alle openheid elkaar tegemoet willen komen aan wat de ander behoeft kunnen er toch oplossingen binnen het huwelijk worden gezocht zonder de norm centraal te stellen dat beiden in deze periode zin in seksueel contact dienen te hebben. Als voor de zwangerschap door beiden het seksuele verkeer fijn en prettig werd ervaren, mag er echt wel de hoop zijn dat dit na verloop van enige tijd weer kan ontstaan.
Vriendelijke groet,
Kees den Hamer, Psychotherapeut/seksuoloog
Allereerst wil ik jullie beiden van harte feliciteren met het aanstaande ouderschap en het is fijn om te horen dat het kindje erg welkom is. Wat een Godswonder dat jullie dit als bekroning op het huwelijk mogen meemaken.
Je schrijft dat je vrouw sinds ze zwanger is geen zin meer heeft in het hebben van gemeenschap. Zoals je mogelijk weet verandert er bij een zwangerschap, met name bij de vrouw, heel veel. Allereerst de gewenning aan de situatie dat zij een kindje draagt en ook nog moeder gaat worden. Daarbij verandert er veel in de hormoonhuishouding om de zwangerschap goed te kunnen doorstaan. Al die veranderingen vragen aanpassing en kunnen ertoe leiden dat er tijdelijk minder tot geen behoefte aan seksueel contact is, al zijn er ook situaties bekend dat de behoefte aan seksueel contact juist kan toenemen. In jullie geval is het duidelijk dat je echtgenote geen zin meer heeft in seksueel contact. In de zwangerschapsperiode is er dan vaak meer behoefte aan aandacht en begrip van de partner. Dat wil niet zeggen dat de ander dan geen behoefte heeft aan knuffelen en niet gezien wil worden.
Je schrijft vervolgens dat ondanks open gesprek erover, het probleem niet wordt opgelost. Daarmee bedoel je kennelijk dat beiden zin hebben in het hebben van gemeenschap en het kunnen delen ervan. Mijn vraag is echter wat het nu zo moeilijk maakt dat er tijdelijk bij je echtgenote geen behoefte bestaat aan het hebben van gemeenschap? Het tijdelijk niet delen van de zin in gemeenschap hoeft er toch niet toe te leiden dat er geen gedeelde intimiteit kan zijn. Het de ander liefhebben is toch meer dan het delen van het bed alleen. Ik denk namelijk dat het erg belangrijk is dat jullie, ook nu, eerlijk tegen elkaar zijn over behoeften en wensen en ook de verschillen die er momenteel daarin ervaren worden van elkaar respecteren en serieus nemen zonder deze direct te willen veranderen. Als jullie in alle openheid elkaar tegemoet willen komen aan wat de ander behoeft kunnen er toch oplossingen binnen het huwelijk worden gezocht zonder de norm centraal te stellen dat beiden in deze periode zin in seksueel contact dienen te hebben. Als voor de zwangerschap door beiden het seksuele verkeer fijn en prettig werd ervaren, mag er echt wel de hoop zijn dat dit na verloop van enige tijd weer kan ontstaan.
Vriendelijke groet,
Kees den Hamer, Psychotherapeut/seksuoloog
Dit artikel is beantwoord door
C. den Hamer
- Geboortedatum:15-03-1953
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerd Vrijgemaakt
- Woon/standplaats:Zwolle
- Status:Actief
118 artikelen
Bijzonderheden:
Psychotherapeut/Seksuoloog NVVS, GGZ Cruciaal
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
