Moeilijke zoon

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 29-02-2004| 00:00

Onze zoon van 19 jaar is dikwijls zo moeilijk. Als we bijvoorbeeld aan tafel zitten zegt hij helemaal niets of als hij iets zegt is het meestal erg negatief. Dit bederft de sfeer. Nu weet ik dat hij op school erg gepest is en hij heeft niet zoveel vrienden. Wat zou de oorzaak van zoiets kunnen zijn? En hoe moeten we hiermee omgaan? Toch heeft hij een lief karakter.

Beste ouder,
 
Wat kun je lijden onder de houding van je kind! Ik denk dat de meeste ouders dit wel zullen herkennen. Wat moeilijk als uw zoon zo de sfeer aan tafel bepaalt en u met elkaar hem daar niet overheen kunt helpen, op dit moment. Wat mij trof in uw vraag was uw opmerking "toch heeft hij een lief karakter". Wat fijn dat u dat kunt blijven zien!

Als antwoord zou ik u willen vragen om eens na te gaan wat zijn positieve eigenschappen en kenmerken zijn. Is hij behulpzaam of zorgzaam naar de gezinsleden toe? Het zou uw zoon positief kunnen versterken als u, en de anderen, hem regelmatig complimenteren in dingen waar hij goed in is of waarin hij wel een positieve bijdrage geeft in het gezin. Soms, als jongeren een lange of moeilijke pubertijd hebben, kan het negatieve de overhand krijgen. Het is dan goed om met elkaar op zoek te gaan naar de positieve en fijne dingen met hem. Ik zou ervoor willen pleiten dat u het gezonde in hem stimuleert.

Het feit dat hij op school gepest is kan inderdaad een belangrijke oorzaak zijn. Het is nodig om in een gesprek met hem te ‘proeven’ hoe hem dat heeft gevormd en mogelijk beschadigd. Als u merkt dat hij negatief in het leven staat en mogelijk een negatief zelfbeeld heeft ontwikkeld (dit is vaak het gevolg na pesten) is het goed om hem te stimuleren hulp te zoeken. Het feit dat u beschrijft dat hij weinig vrienden heeft, bevestigd dit vermoeden bij mij.

Er is veel te lezen over het onderwerp pesten. U kunt dit zelf doen, maar het zou vooral heel goed zijn als uw zoon dit ook las zodat hij zichzelf kan herkennen en vooral leert dat het de ‘pesters’ zijn waar iets aan mankeert en niet aan de ‘slachtoffers’. Dit is gebleken uit langdurig onderzoek.
 
Wat betreft zijn stil zijn aan tafel en het negatieve zou ik proberen om het te negeren. Hem wel betrekken in de gesprekken maar vooral niet de nadruk leggen op zijn negatieve houding. Probeer het positieve te versterken en het negatieve te negeren. Het lijkt nu zo dat uw zoon de ‘bepaler’ is en zo de ‘macht’ heeft, terwijl dit niet gezond is. Mogelijk is het zijn manier om grip te houden en te krijgen na een pestperiode waarin hij immers geen enkele grip had. Hij probeert nu op een negatieve manier zichzelf te beschermen. Tegelijkertijd ziet u dat dit hem eenzaam maakt en dat doet pijn als ouder. Wanneer u denkt dat deze vooronderstelling klopt, dan raad ik u aan om hem te stimuleren hulp te zoeken en dit in alle openheid met hem te bespreken.

Uw zorg en vooral uw geloof in hem, zijn lieve karakter, zal u en hem helpen, daar ben ik van overtuigd! Ik wens u heel veel sterkte en ik hoop dat u voldoende handvaten hebt gekregen om verder te kunnen.
 
Hartelijke groet, Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven