Afscheid van psychiater

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven | Geen reacties | 30-01-2004| 00:00

Ik ben onder behandeling in een ziekenhuis bij de afdeling psychiatrie. Binnenkort mag ik overstappen naar het Riagg. Dat vind ik best moeilijk, omdat ik gewend ben geraakt aan mijn psychiater (vrouw). Afscheid nemen vind ik altijd erg moeilijk en ik wil vragen hoe ik daar het beste mee kan omgaan.

Ook heb ik een vraag hoe ik het beste met mensen kan omgaan die weten dat ik naar een psychiater moet en mij vervolgens opeens heel kinderlijk behandelen en bijna niet naar mij willen luisteren, laat staan dat ze me serieus nemen.

Beste vragensteller of vragenstelster,

Eigenlijk heb je twee vragen, als ik je goed begrijp. De eerste is: "Hoe kan ik goed afscheid nemen terwijl ik dat moeilijk vind?" Afscheid nemen is moeilijk. Het is een beetje rouwen. Je sluit een periode af en dat kan allerlei gevoelens met zich meebrengen. Het is soms fijn om iets af te sluiten wat niet prettig was. Een opname zal moeilijk geweest zijn maar dat jij het moeilijk vind om van jouw psychiater afscheid te nemen, kan ik me best voorstellen. Je hebt veel met haar gedeeld. Je hebt haar allerlei moeilijk dingen verteld. Misschien is het wel zo dat jij het moeilijk vind om afscheid te nemen van jullie gesprekken? Het is goed om jezelf af te vragen wat je zo moeilijk vind in het afronden van iets. Is het de gesprekken of gaat het om de persoon zelf?

Wanneer het om de persoon zelf gaat kun je dit op een persoonlijke manier vorm geven. Het  is voor een hulpverlener ook fijn om te horen wat jij aan de gesprekken gehad hebt. Je kunt haar iets geven wat je zelf gemaakt hebt bijvoorbeeld en wat aansluit bij de gesprekken die je hebt gehad. Je kunt in een gesprek met haar aangeven dat je het moeilijk vind om afscheid te nemen. Je hebt daar vast een goede en persoonlijk manier voor. Als het gaat om de gesprekken en daarmee de manier voor jou om te verwerken kun je samen met jouw arts kijken wie jou bij de Riagg gaat begeleiden. Soms is het prettig om een kennismakingsgesprek te vragen waar jouw arts nog bij is. Ik vind dit lastig doordat ik niet weet wat de oorzaak van jouw problemen zijn, maar je kunt dit altijd met je arts bespreken. Het kan jou helpen een overstap te maken naar je volgende hulpverlener.
 
Je tweede vraag is hoe jij om kan gaan met mensen die weten dat jij naar een psychiater moet en daar niet zo prettig op reageren. Allereerst is het vaak onkunde van mensen. De meeste mensen vinden het gek en een beetje eng en weten niet hoe zij om moeten gaan met mensen die psychische problemen hebben. Het is aan jou de taak om hierin zo duidelijk mogelijk te zijn zonder dat je ingaat op de oorzaak, als jij dat niet wilt. Wanneer jij duidelijk maakt dat je geen klein kind bent, dan zullen ze zich niet meer zo gedragen.

Je kunt bijvoorbeeld aangeven: "Ik vind het prettig als u mij niet als een kind behandeld omdat ik gesprekken heb bij een psychiater". Of: "Ik heb gesprekken bij een psychiater gehad omdat ik problemen had en ik vind het fijn als u mij gewoon behandelt". Het gaat dan vooral om de toon waarop je iets zegt. Een tip hierbij is dat je vanuit jezelf mag aangeven wat jij fijn vind en wat je niet wilt, zonder dat je de ander aanvalt. Hou het bij jezelf.

Bij sommige mensen zal het helpen maar niet bij alle mensen. Het is nu eenmaal zo dat er mensen zijn die raar aankijken tegen alles wat met psychische problemen te maken heeft. Dat kan jij niet veranderen. Je hebt alleen grip op hoe jij ermee omgaat! Veel succes en sterkte met alles.
 
Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven