Vriend bijna 30 jaar ouder

Alie Hoek - van kooten | Geen reacties | 05-11-2007| 00:00

Ik ben een jonge vrouw en hou van een man die bijna 30 jaar ouder is en onze liefde is wederzijds. We kunnen heel goed samen praten en hebben dezelfde interesses. Ook geloven we allebei in God wat voor mij ook erg belangrijk is. Graag willen we samen verder maar het leeftijdsverschil zit mij erg in de weg. Hij heeft namelijk dezelfde leeftijd als mijn ouders.

Daar komt bij dat hij ook nog eens een directe collega is van mij. Ik ben erg bang dat mijn omgeving het niet zal accepteren dat wij bij elkaar zijn. We hebben al vele malen geprobeerd uit elkaar te gaan, maar elke keer lukt het ons niet. We hebben dit ook elke keer bij God neergelegd en aan Hem gevraagd wat zijn bedoeling is met ons leven. De eerste keer dat we uit elkaar gingen ben ik overstuur bij m’n ouders gekomen en heb het hele verhaal verteld.

Ze reageerden toen heel geschrokken en hebben aangegeven dat onze relatie gezien het leeftijdsverschil niet mogelijk is. Sinds die tijd vragen ze soms of we privé nog contact hebben, maar dat heb ik steeds ontkend. Mijn reactie vind ik erg vervelend omdat ik altijd een hele open en eerlijke houding heb gehad richting mijn ouders. Ik heb nu het gevoel dat er iets tussen mij en m’n ouders in staat.

De reden van mijn ontkenning is dat ik niet wil dat ze zich zorgen om me maken en bang ben dat ze de situatie niet accepteren. Daar komt bij dat ik het zelf ook niet gemakkelijk kan accepteren, want het is toch niet normaal dat je van iemand kunt houden die zoveel ouder is? Toch hebben we het altijd erg gezellig samen en voelen we ons prettig bij elkaar. Kunt u me raad geven in deze situatie?
 

Je schrijft er de leeftijden op zich niet bij. Ik vind dat dat ook nog al wat verschil maakt of je bijv. 16 bent of 36. Je vriend is bijna 30 jaar ouder en hij zal al veel hebben meegemaakt in zijn leven. Is hij al eens getrouwd geweest en heeft hij misschien ook kinderen uit een eerder huwelijk? Het hoeft op zich allemaal geen onoverkomelijk bezwaar te zijn, maar het is ook niet niks. Ik kan me de zorgen van je ouders wel goed voorstellen.

Probeer de relatie met hen zo open mogelijk te houden. Als ouders wil je het allerbeste voor je kind, dus ze zullen echt om je geven en neem hun zorgen wel serieus. Praat er anders eens over met bijv. een professioneel iemand als een maatschappelijk werker. Zij hebben hun deskundigheid en hebben niet meteen die emotionele betrokkenheid als ouders. Dus dat vind ik ook wel een goede optie.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

940 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven