Dominees zonder trouwring

Ds. M. Pronk | Geen reacties | 18-10-2007| 00:00

Hoe komt het dat dominees van de Oud Gereformeerde Gemeenten geen trouwring dragen? Terwijl de ring toch het zegel is van het huwelijksverbond.

Om eerlijk te zijn moet ik je antwoorden dat ik dit niet weet. Tot mijn schande moet ik bekennen dat ik nimmer daarnaar navraag heb gedaan. Ik ben het met je eens dat dit een vreemde zaak is en niet te verdedigen. Er is, dunkt mij, helemaal niets op tegen om als getrouwde man een trouwring te dragen wanneer je geroepen bent het Woord te verkondigen. Er wat nader over nadenkende, waag ik het toch wat mogelijke redenen te noemen. Zeker weten doe ik het dus niet.

1. In de eerste plaats vanwege een onder kerkmensen levende traditie waaraan zeer veel waarde wordt gehecht. Men doet dat nu eenmaal niet, want het is niet gepast. Vaak wordt aan deze traditie (let op de kleine t ) meer waarde gehecht dan aan de Traditie (let op de hoofdletter T) van het doorgeven van de fakkel van Gods Woord en het leven bij het geloof door de vaderen overgeleverd. Tot mijn schaamte moet ik belijden dat ik een poosje met deze traditie meegedaan heb. Dus geen trouwring op de preekstoel. Waarom? Omdat men dat nu eenmaal graag heeft en van een  dominee verwacht. Je stijgt dan in achting. Het zoeken van mensengunst dus. Tot ik mijn dwaasheid inzag en gewoon de ring weer omdeed. Er waren toen mensen die mij daarop aanspraken en zeiden dat ze overwogen om de gemeente te verlaten. Zij waren geschrokken en twijfelden of ze nog wel konden blijven kerken. Immers, de dominee een trouwring, dus zij vroegen zich of de waarheid nog wel gebracht werd.

2. Men ziet er een bepaalde vorm van wereldgelijkvormigheid in. Krom gedacht. Want dan zouden we wel even kunnen doorpraten met elkaar wat nu toch wereldgelijkvormigheid is en waar deze gevonden wordt. En of het ene, bijvoorbeeld het dragen van een trouwring, wel en het andere, opgaan in het materiële, geen wereldgelijkvormigheid is.

3. Ja maar, het past een predikant die in de heilige bediening staat niet om op de preekstoel een trouwring te dragen, zo beweert men. Misschien heeft dit als achtergrond dat men op een verkeerde manier tegen een predikant aankijkt? Ik ben bang dat in bepaalde kringen een predikant gelijk gesteld wordt aan bijvoorbeeld een profeet in het Oude Testament, een Godsgezant die regelrecht zijn boodschap van de Heere uit de hemel ontvangt.  Het is waar, een predikant heeft een verantwoordelijke en heerlijke taak. Een gezant van Christus’ wege. Hij brengt Gods Woord en door dat Woord spreekt de Heere.  Maar je mag  niet het verschil uit het oog verliezen. Een profeet was een openbaringsgetuige, geïnspireerd door de Geest van God. Een predikant mag het Woord verklaren en toepassenten en is in alles aan de Bijbel die voor ons ligt gebonden. De kanon van de 66 bijbelboeken is afgesloten. Daaraan houden we vast. Een predikant heeft wel nodig de leiding en de verlichting van de Geest. Alsjeblieft, geen bijgelovige verering. Alleen Christus de eer.

Terwijl ik dit schrijf, zegt mijn vrouw:  Ze moeten naar zijn mond kijken en niet naar de ring. Luisteren naar wat uit zijn mond gaat. Het evangelie wordt verkondigd. De sleutelen van het hemelrijk worden bediend. Geloof jij Gods woord?

Ds. M. Pronk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Pronk

• Geboortedatum:
  10-03-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  KralingseVeer
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven