Arme prediking

Ds. W. van Weelden | Geen reacties | 12-09-2005| 00:00

In hoeverre mag je een 'arme' prediking, met weinig nodiging tot het heil in Christus zien als een tuchtiging door de Heere? Wij ervaren dit als een grote zorg in onze gemeente. Veel gezinnen in onze woonplaats verlaten om deze reden het kerkverband. Wat is hierin je eigen verantwoordelijkheid, ook met name t.a.v. onze kinderen?

Wij voelen ons als het ware in een spagaat staan; we willen trouw blijven aan onze eigen gemeente, maar we vinden het zo belangrijk dat onze kinderen het onvoorwaardelijke Evangelie van vrije genade horen, juist ook in hun jeugd. We proberen hier biddend een beslissing in te nemen, maar horen ook graag uw mening.

Enige opmerkingen over uw vraag over de prediking.

1. Het advies is dit: zeg het de gemeente. Concreet betekent dit: neem contact op met de kerkenraad. Breng uw zorg onder de aandacht. Maak het door u gesignaleerde probleem bespreekbaar. Draag er zorg voor dat het besef bij iedereen leeft dat dit een gedeelde verantwoordelijkheid is.
 
2. Veel gezinnen verlaten de gemeente. Nodig is het besef dat je aan elkaar geschonken bent in de gemeente (en niet tot elkaar veroordeeld). Het persoonlijk geloof is ingebed in het geheel van de gemeente. Dit komt wel heel duidelijk uit bij het Heilig Avondmaal. Een ieder wordt persoonlijk genodigd om het geloof te versterken. En dit doende, blijkt er maar één persoon aan het Heilig Avondmaal te zijn: Christus met Zijn lichaam! Hierin is de gemeente één.

3. De zorg voor uw gezin is terecht. Neem dit nooit te licht. Maar juist in gehoorzaamheid aan het Woord en trouw in de gemeente bloeit het geloof, dat door de liefde werkt. Zo schenkt God een matig, rechtvaardig en godvruchtig leven.

4. Over de prediking. Wat is de prediking? Prediking is verkondiging van Godswege dat er heil is voor in zichzelf verloren en doemwaardige zondaren. De prediking van het evangelie gaat dus altijd over leven en dood. Het Woord Gods is levend en levenwekkend. De vertaalslag naar goed en kwaad maakt de prediking arm, omdat het handelen van ons mensen voor het voetlicht komt. Want over goed en kwaad kunnen wij allemaal mee praten (Genesis 3!). Het christelijk geloofsleven  is echter samen te vatten in één woord: bekering. Dagelijks moet de Heere het hart neigen tot de vreze van Zijn Naam! Daarom is de prediking de verkondiging van wet en evangelie.

5. Uw vraag is of deze prediking een tuchtiging van de Heere is. Als dat zo is, dan is het zeker geen reden om te vertrekken. Want onder het oordeel Gods vandaan proberen te komen, is ten stelligste af te raden. Onder het oordeel van God moeten wij bukken en buigen en bidden om door geholpen te worden. Want als God tegen ons is, is Hij toch nog voor ons! Hij roept ons terug!

6. Uw vraag maakt eens te meer duidelijk hoe de prediking van het Woord, de voeding van de gemeente en het gemeenteleven met elkaar samenhangen. Bewustwording van deze samenhang is nuttig en nodig. De band in de gemeente is een verantwoordelijkheid voor iedereen.

Veel wijsheid en godsvrucht toe gebeden.

Ds. W. van Weelden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van Weelden

• Geboortedatum:
  13-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Oud-Alblas
• Status:
  Actief

82 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven