(...) Nu gaat mijn vraag hierover: ook een kind van God kan vallen, verkeerd bez...
drs. G. Nieuwenhuis | Geen reacties | 27-09-2007| 00:00
Vraag
Geachte heer Nieuwenhuis. Ik heb een vraag waar ik al jaren mee loop. Wij hadden in de gemeente een ouderling die nogal heerszuchtig was, met nog een ander. Ze gingen door voor "bekeerde" mensen. Ik oordeel niet, maar zette altijd mijn vraagtekens bij deze ‘bekering’. Ik heb ze ook altijd met respect bejegend, ook tijdens huisbezoek. Tot we een meningsverschil hadden met iemand uit de kerkenraad over dat bepaalde dingen toch niet konden in de Ger. Gem. waar wij kerken. Echtgenotes en kinderen van ouderlingen in lange broek, wel aan ’t avondmaal, enz. Toen werden wij aan t Heilig Avondmaal geweigerd (de predikant was het daar niet mee eens), maar wij lagen in onmin met de kerkenraad!!?? Heel verdrietig zo behandeld te worden. Twee dagen later kwam ik de ouderling tegen bij ons op het dorp en ik wilde hem gedag zeggen, ondanks alles. De ouderling draait vervolgens zijn hoofd om. Nu gaat mijn vraag hierover: ook een kind van God kan vallen, verkeerd bezig zijn; ik hoef daarbij niet verder te gaan dan mijn eigen hart. Maar nooit, nooit is die man erop terug gekomen en sleept ook z’n vrouw mee in het kwade. Vallen kan, maar blijven liggen kan toch niet?
ADVERTORIAL
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
Antwoord
Geachte vragensteller,
De vraag die door jou gesteld wordt is geen gemakkelijke. Je doet nogal forse uitspraken doet over ambtsdrager zonder dat zij zich daartegen kunnen verweren. Dat is niet overeenkomstig Gods Woord. In 1 Tim. 5 vers 19 staat: "Neem tegen een ouderling geen beschuldiging aan, anders dan onder twee of drie getuigen".
Je schrijft nl. dat je niet wilt oordelen maar zet tegelijk wel vraagtekens bij de bekering van de door jouw genoemde ouderlingen. Gelukkig schrijf je dat je ze wel altijd met respect hebt behandeld. Maar dan dient dat respect ook in te houden dat we geen vraagtekens zetten bij de bekering van deze ouderlingen. Het oordeel over het hart van andere leden en ambtsdragers komt ons niet toe maar moeten we altijd aan de Heere overlaten. De kerkelijke tucht gaat niet over het hart maar over gedragingen en leringen die in strijd zijn met Gods Woord. Je zult daarom begrijpen dat ik geen oordeel kan en wil geven over de concrete situatie die je schetst in je vraag want dan zou ik in strijd handelen met 1 Tim. 5 en vanwege de onmogelijkheid van hoor en wederhoor.
Als de situatie die je noemt als een last op je ligt zou ik je adviseren naar een ambtsdrager toe te gaan die de situatie kent en hem om advies te vragen over hoe te handelen. In de weg van Mattheus 18 zou je eerst in ieder geval eerst zelf met de betrokken ouderling moeten gaan praten en als dat geen resultaat oplevert iemand anders meenemen, maar misschien heb je dat al gedaan.
Los van de concrete situatie is het zeker zo dat een kind van God kan vallen en dat het staan in een ambt daar als zodanig niet voor bewaart. In de Bijbel en in de kerkgeschiedenis zijn daar helaas de nodige, droevige voorbeelden van te geven (David, Simson en Petrus).
Daarbij is het zeker zo dat degenen die in de zonde zijn gevallen maar toch de Heere vrezen voor hun sterven tot inkeer zullen komen. Alleen wie zijn zonde belijdt en laat die zal barmhartigheid geschieden. Bij de één is dat al na korte tijd, maar soms gebeurt dat het pas op het sterfbed. Zeker is wel dat zolang Gods kinderen in de zonde blijven liggen en daaraan vasthouden ze in het donker zullen leven omdat ze dan het licht van Gods vriendelijk aangezicht moeten missen ( Psalm 97).
Tenslotte zou ik willen zeggen vraag je ook af hoe je zelf tegenover de Heere en je naaste staat gedachtig aan het woord: “oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt.”
Met hartelijke groeten en heilbede,
G. Nieuwenhuis
De vraag die door jou gesteld wordt is geen gemakkelijke. Je doet nogal forse uitspraken doet over ambtsdrager zonder dat zij zich daartegen kunnen verweren. Dat is niet overeenkomstig Gods Woord. In 1 Tim. 5 vers 19 staat: "Neem tegen een ouderling geen beschuldiging aan, anders dan onder twee of drie getuigen".
Je schrijft nl. dat je niet wilt oordelen maar zet tegelijk wel vraagtekens bij de bekering van de door jouw genoemde ouderlingen. Gelukkig schrijf je dat je ze wel altijd met respect hebt behandeld. Maar dan dient dat respect ook in te houden dat we geen vraagtekens zetten bij de bekering van deze ouderlingen. Het oordeel over het hart van andere leden en ambtsdragers komt ons niet toe maar moeten we altijd aan de Heere overlaten. De kerkelijke tucht gaat niet over het hart maar over gedragingen en leringen die in strijd zijn met Gods Woord. Je zult daarom begrijpen dat ik geen oordeel kan en wil geven over de concrete situatie die je schetst in je vraag want dan zou ik in strijd handelen met 1 Tim. 5 en vanwege de onmogelijkheid van hoor en wederhoor.
Als de situatie die je noemt als een last op je ligt zou ik je adviseren naar een ambtsdrager toe te gaan die de situatie kent en hem om advies te vragen over hoe te handelen. In de weg van Mattheus 18 zou je eerst in ieder geval eerst zelf met de betrokken ouderling moeten gaan praten en als dat geen resultaat oplevert iemand anders meenemen, maar misschien heb je dat al gedaan.
Los van de concrete situatie is het zeker zo dat een kind van God kan vallen en dat het staan in een ambt daar als zodanig niet voor bewaart. In de Bijbel en in de kerkgeschiedenis zijn daar helaas de nodige, droevige voorbeelden van te geven (David, Simson en Petrus).
Daarbij is het zeker zo dat degenen die in de zonde zijn gevallen maar toch de Heere vrezen voor hun sterven tot inkeer zullen komen. Alleen wie zijn zonde belijdt en laat die zal barmhartigheid geschieden. Bij de één is dat al na korte tijd, maar soms gebeurt dat het pas op het sterfbed. Zeker is wel dat zolang Gods kinderen in de zonde blijven liggen en daaraan vasthouden ze in het donker zullen leven omdat ze dan het licht van Gods vriendelijk aangezicht moeten missen ( Psalm 97).
Tenslotte zou ik willen zeggen vraag je ook af hoe je zelf tegenover de Heere en je naaste staat gedachtig aan het woord: “oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt.”
Met hartelijke groeten en heilbede,
G. Nieuwenhuis
Dit artikel is beantwoord door
drs. G. Nieuwenhuis
- Geboortedatum:14-10-1946
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Bodegraven
- Status:Inactief
21 artikelen
Bijzonderheden:
Oud-algemeen secretaris Zending Gereformeerde Gemeenten.
Dhr. Nieuwenhuis is op 2 februari 2022 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties
