Ik vrees dat ik er nog buiten sta

Ds. J.D. Heikamp | Geen reacties | 25-02-2005| 00:00

Ik weet dat ik uit mezelf nooit meer bij God kan komen. En dat ik Christus als Zaligmaker nodig heb. Maar ik vrees dat dit alleen maar verstandelijke kennis is die ik eigenlijk nauwelijks ervaar. Ik vind het fijn om over de Heere te praten en te horen. Maar diep in mijn hart vrees ik dat ik er nog buiten sta. Bidden gaat erg moeizaam, doordat er bij mij zoveel onzekerheid is. Daarnaast weet ik wel de Weg. Hij zegt Zelf, Ik ben de Weg de Waarheid en het Leven. Maar ik kan die weg echt niet vinden.

Ook lees ik in Gods Woord dat Hij gevonden wordt door degenen die niet naar Hem hebben gevraagd. In Johannes 5 staat ook, dat niemand bij Hem kan komen tenzij de Vader hem trekke. Hoe kom ik toch op die Weg? Het lijkt namelijk zo onmogelijk voor mij. Ik moet van God geleerd zijn. Maar God is toch niets aan mij verplicht?

Uit de vragen die je stelt "klinkt een roep om hulp". Het is een klacht om geholpen te worden in de geestelijke situatie waarin je verkeert. Om je pastoraal te helpen beginnen we bij de laatste zin: Maar God is toch niets aan mij verplicht?

Je onderstreept hier Gods vrijmacht. Het is goed om voor jezelf vast te stellen dat de Heere recht is in al Zijn weg en werk. God te erkennen: Uw doen is rein, Uw vonnis gans rechtvaardig. Dat is het werk van God de Heilige Geest in het hart om als een onwaardige voor Hem in het stof terecht te komen. Want in deze weg van recht maakt de Heilige Geest plaats voor het werk van Christus.

Hoe kom ik toch op die Weg? Je geeft eigenlijk zelf al het Bijbelse antwoord op die vraag wanneer je de tekst noemt uit Johannes 5. Dat is het antwoord om geholpen te worden: het is God, Die het in je werkt, het willen en het werken naar Zijn welbehagen. Het is een Evangelisch getuigenis dat het de liefde des Vaders is om verloren zondaren te trekken uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht. Tot het Licht en dat is Christus.  Ofschoon het een éénzijdig Godswerk is, gaat het niet zonder strijd om in te gaan door de enge poort om op dé Weg terecht te komen. Het is een weg van strijd en worsteling om het voor de Heere te verliezen. Je leven te verliezen om het te behouden. Daarom is het bidden vaak zo moeizaam, zoals je zelf verwoordt. In jezelf vind je nooit zekerheid. Alleen door het geloof in Christus ligt de zekerheid. In Hem ligt de zaligheid vast voor Zijn volk en kinderen. Zij hebben zelf niets vast in de handen om op te vertrouwen voor de eeuwigheid. Ze komen dagelijks met lege handen tot Hem om van Hem geleerd en bekeerd te worden.

Ofschoon het niet buiten verstandelijke kennis omgaat, gaat het toch om de bevindelijke geloofskennis van de Persoon van de Heere Jezus Christus. En dat is het werk van de Heilige Geest. Hij is de Toepasser van het heil wat Christus verworven heeft voor Zijn volk. Bidt maar veel om de toepassing van Godswerk in het hart te mogen kennen, want daarin ligt troost en moed voor de strijdende kerk op aarde. En zij zullen eenmaal de overwinning behalen gelijk Paulus er van getuigd: in Hem zijn wij meer dan overwinnaars. Niets uit ons, het is alles uit Hem, zo reist de Kerk naar Jeruzalem.

Gods zegen en hulp toegewenst in de geestelijke worstelingen aan de Troon der genade!!

Ds. J. D. Heikamp

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.D. Heikamp

• Geboortedatum:
  09-11-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Staphorst
• Status:
  Actief

288 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven