Gevoel er buiten te staan

Heel mijn leven heb ik al het gevoel nergens bij te horen. Ik heb autisme. Thuis is er sprake van emotionele verwaarlozing. Verder ben ik altijd (en nog steeds) gepest en buitengesloten. Ik heb enorm veel moeite met het vertrouwen van mensen. Ik geloof niet meer in echte liefde. Ik zie soms wel bij andere mensen echte liefde, maar ik geloof niet meer dat het voor mij kan.

Ook geloven vind ik daarom erg lastig. Ik heb het gevoel dat het niet voor mij is. Dat ik er weer eens buiten sta en niet bij hoor. En ook nooit bij zal horen. Omdat ik het niet verdien. Ik weet dat u nu gaat zeggen: "Geloven is ook voor jou, God wil er voor iedereen zijn. Hij wil ook jouw God zijn." Maar dat bereikt mijn hart niet (ik weet niet precies hoe ik het moet zeggen). Ik kan dat niet geloven, ook al zou ik dat wel willen.

Ik weet het niet meer. Heeft iemand tips voor mij? Praten over mijn situatie is geen oplossing, dat kan/mag niet.

Beste vraagsteller,

Natuurlijk hoor je erbij: bij je ouders (hóé de opvoeding er dan ook uitziet), je familie, je schoolklas of studiegroep, je kerkgemeenschap. Het kan zeker anders vóélen en dat is natuurlijk allemaal heel naar. Je buitengesloten vóélen betekent evenwel níét dat je ook buitengesloten bènt, hoor! Helaas kan ik via de anonimiteit van Refoweb weinig concreets tegen je zeggen. Juist ook omdat je niet wilt horen dat wat je dènkt dat ik ga zeggen. En eveneens als ik lees dat je denkt dat je niet kan/mag gaan praten over je situatie.

Tja, ik heb de wijsheid van Daniël niet die aan de koning én de droom én de uitleg moest geven. Bovendien, als je niets meer vertelt dan je deed, denk je dan dat een schriftelijke reactie je wél helpt? Weet je, als je meer over jezelf en -já, ook je situatie- schrijft kan ik een poging doen, maar zoals deze woorden naar me toe komen kan ik er weinig mee beginnen. Hoe vervelend ik het ook vind, want op deze manier líjkt het je niets te helpen. Zo blijft het dus helaas bij deze ene tip: als je niet alles wat je eigenlijk te zeggen hebt op het internet wilt hebben (ook al is het nog zo anoniem) zoek dan iemand in je omgeving die jíj toch wel kunt vertrouwen, en die jou kent, met wie je zou kunnen praten. Ik denk aan een vertrouwenspersoon via school of kerk. Zij hebben een geheimhoudingsplicht, dus ‘naar buiten’ komt er echt niets zonder jouw toestemming!

"Omdat ik het niet verdien", schrijf je. Weet je, dát is een zin die gewoonweg níét waar is. Dat kan in je gedachten zich vastzetten, maar het is níét de waarheid! Dus: vat moed en doe iets met wat ik je heb geschreven. Heus, jijzelf bent de enige die dat kan. En dan vind je echt wel een luisterend oor!

Ik wens je alle goeds toe,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1505 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven