Slappe knieën

Het is misschien wel de meest gestelde vraag van de afgelopen decennia. Waarom is er zoveel geloofsonzekerheid in kerken die het goud van de reformatie koesteren? Waarom zo weinig blijdschap en vreugde? Waarom worden er zo weinig lofpsalmen gezongen?

“Looft de Heere” is de meest voorkomende bevelvorm in de Bijbel. Het is de minst gepraktiseerde in onze kringen. Er gaat dus iets grondig verkeerd, in de meest letterlijke betekenis van het woord.

De Westminster Catechismus omschrijft het doel van de mens op aarde op treffende wijze: “Om God te verheerlijken en ons eeuwig in Hem te verheugen.” Maar als we beweren dat alle randvoorwaarden aanwezig zijn (Woord en Geest, gebed en prediking), waar loopt het dan spaak?
 
De eerste en meest voorkomende oorzaak: het evangelie wordt niet met een waar geloof omhelsd. De mens die weigert zich te bekeren en te geloven en daar zich met allerlei vrome smoesjes vanaf maakt.
 
Maar ook bij Gods kinderen is er van vreugde en blijdschap vaak weinig te bespeuren. Redenen?
 
1. Ongelovigheid (Marc. 9:24). Ze maken hun roeping en verkiezing niet vast (2 Petr. 1:10), met veel twijfel als gevolg.
2.  De diepte van het lijden en sterven van Christus wordt niet beseft. Maar ook de liefde tot Hem is weggezakt tot op de bodem van het hart.
3. Slordig leven. Er is onvoldoende strijd tegen de zonde (Hebr. 12:4).
4. Verzuimen van de genademiddelen (gebed, Bijbellezen, Bijbelkring, stille tijd, kerkgang), met een lege binnenkamer als gevolg.
5. Er is nog teveel eigen liefde, in combinatie met eigen eer. Het lijden om Christus’ wil (evangeliseren, waarschuwen tegen vloeken) ontbreekt.
 
Maar voor al deze chronische refoziekten heeft de Hemelse medicijnmeester een geneesmiddel: “Daarom richt weder op de trage handen, en de slappe knieen; En maakt rechte paden voor uw voeten, opdat hetgeen kreupel is, niet verdraaid worde, maar [dat] het veelmeer genezen worde. Jaagt den vrede na met allen, en de heiligmaking, zonder welke niemand den Heere zien zal.” (Hebr. 12:12-14). Herleving!