(...) Mozes die een Egyptenaar doodsloeg (...) Wordt deze daad niet een beetje t...
Ds. W. van Weelden | Geen reacties | 22-04-2006| 00:00
Vraag
Antwoord
Beste vraagsteller, je merkt op dat je weinig hoort over de geschiedenis van de doodslag hoort en je vraagt je af of deze daad niet teveel met de mantel der liefde wordt bedekt.
Voor een goed begrip van de zaak wil ik allereerst twee zaken onderscheiden. De bekendheid van een gedeelte of het verzwijgen ervan. Het feit dat een bijbelgedeelte weinig onder de aandacht komt, kan verschillende motieven hebben. Men weet er geen raad mee. Men is er niet vertrouwd mee en daarom laat men het maar rusten. Maar ik veronderstel dat dit bij de vraagsteller thuis allemaal niet aan de orde is. Daar wordt Exodus vers voor vers en hoofdstuk voor hoofdstuk gelezen. Hier wil ik graag de vinger bij leggen. Wat een zegen wanneer er thuis uit de Bijbel gelezen wordt! En wat goed wanneer men dan ook nieuwe dingen of dingen nieuw hoort. Dat is de oorsprong van de vraag. Het horen naar Gods Woord!
De verbinding van de onbekendheid met een geschiedenis en het weg stoppen en er zelfs overheen willen praten, is echter voorbarig. Daarom is direct al met stelligheid te zeggen dat deze zaak in de Bijbel niet met de mantel der liefde wordt bedekt. Mozes heeft een mens doodgeslagen. Moord en doodslag zijn in strijd met de geboden van God. Het vervolg van de geschiedenis is dan ook dat Mozes 40 jaren in de woestijn verblijft. Als een balling in de vreemde. In de woestijn om toegerust te worden tot de taak, die de HEERE hem op de schouders legt.
In het geheel van de geschiedenis van God met Zijn volk is deze daad van Mozes zeker niet onderbelicht gebleven. Maar het accent ligt niet zozeer op de doodslag zelf als wel op wat het voor Mozes zelf betekent. En in dit alles heeft men de hand van God mogen opmerken. De doodslag staat in het teken van de keuze van Mozes voor zijn volk. Hij weet zich één met dit volk. En dat moet vroeg of laat uitlopen op een breuk met het leven in het paleis. Deze breuk wordt ons verteld in al zijn rauwheid en ruwheid. Mozes is een Hebreeër! Maar juist daarin apart gesteld. In de Hebreeënbrief wordt ook op deze wijze over Mozes gesproken. Ik citeer Hebreeën 11:23-27: “Door het geloof heeft Mozes, nu groot geworden zijnde, geweigerd een zoon van Farao’s dochter genoemd te worden; verkiezende liever met het volk van God kwalijk gehandeld te worden, dan voor een tijd de genieting der zonde te hebben; achtende de versmaadheid van Christus meerdere rijkdom te zijn, dan de schatten in Egypte; want hij zag op de vergelding des loons. Door het geloof heeft hij Egypte verlaten, niet vrezende de toorn des konings; want hij hield zich vast, als ziende den Onzienlijke”. Mozes ziet op de HEERE! De motivatie voor de keuze om niet bij Farao’s dochter te blijven, ligt in het geloof. Dat is de lijn die in de Bijbel getrokken wordt. Mozes wordt door God gebruikt om een schakel te zijn in de komst van de Christus.
Daarbij valt de doodslag niet weg, maar laat de HEERE zien dat Hij het temperamant van Mozes op een andere manier wil gebruiken en inzetten, namelijk in Zijn heilsplan.
Maar dit laat onverlet dat er in de Bijbel voor de daad op zichzelf geen goedkeuring te vinden is. We weten dat Mozes het beloofde land niet in mocht. De HEERE heeft het hem belet. Hij mocht op Nebo’s top het beloofde land van verre zien liggen. We weten dat Mozes dit te danken had aan zijn ongehoorzaamheid. Zijn ongehoorzaamheid vanwege zijn temperament. Juist daarom is het duidelijk dat de HEERE het kwaad niet met de mantel der liefde bedekt. Het is echter van groot belang dat in de Bijbel niet onze tekortkomingen en onze zonden het laatste woord hebben, maar dat de HEERE regeert.
Ds. W. van Weelden
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. van Weelden
- Geboortedatum:13-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Oud-Alblas
- Status:Actief
