Poplezing Jij daar! op videokanaal RO
Nieuwsredactie | 20 reacties | 07-12-2011| 14:02
LEERSUM – De veelbesproken en confronterende poplezing "Hinken op twee gedachten" van Stichting Jij daar! uit Leersum, wordt zaterdagavond 10 december uitgezonden via het nieuwe themakanaal van de Reformatorische Omroep. Dat hebben beide organisaties in overleg met elkaar besloten. De lezing, die vorig jaar rond Kerst voor het eerst werd gepresenteerd, is zo onthullend en spraakmakend dat ook de nationale media het afgelopen jaar aandacht aan dit initiatief van Jij daar! heeft geschonken, aldus de stichting in een persbericht.
De zorgverzekeringen van Care4Life
Waarom overstappen naar de Care4Life zorgverzekering? Lees hier over onze principiële uitsluitingen.
U bent al verzekerd vanaf € 149,10 per maand.
"De poplezing is in eerste instantie bedoeld voor jongeren van reformatorisch Nederland, omdat uit diverse onderzoeken blijkt dat het grootste deel van hen -net als seculiere leeftijdgenoten- kritiekloos popmuziek luistert en kijkt. Tegelijkertijd wijst stichting Jij daar! er op dat veel 'ongevaarlijk' geachte muziek ook gemeengoed is bij andere christelijke jongeren.
In anderhalf uur tijd toont de lezing de perversiteit van Lady Gaga, duivelse invloeden in de housemuziek, platvloerse en seksueel gerichte teksten uit Top40-muziek, de subtiele erotiek van K3 en de hedonistische boodschap van Jan Smit. In sneltreinvaart wordt de bezoeker meegenomen door de historie van de popmuziek, waarna de aandacht zich richt op diverse hedendaagse muziekuitingen. Populaire artiesten en hun songs worden er uitgelicht. Beeldmateriaal en Nederlandse ondertiteling leggen haarfijn de vaak vulgaire en onchristelijke boodschap van de hedendaagse popmuziek bloot.
Een impressie van de poplezing, een jaar geleden gefilmd in Apeldoorn.
Voor honderden jongeren is de lezing het middel geweest om definitief te breken met popmuziek. In de presentatie is het evangelie van Jezus Christus norm en leidraad. Het is immers zinloos als jongeren breken met de uitwassen van de moderne muziekcultuur, maar onbekeerd blijven. "Hinken op twee gedachten" bevat daarom geen vrijblijvende boodschap.
De titel van de lezing is ontleend aan de praktijk van veel christelijke jongeren. Zondags (tweemaal) naar de kerk en doordeweeks leven zonder God, waaronder (soms verslavende) aandacht voor popmuziek die haaks staat op de Bijbelse boodschap. Op een indrukwekkende en pijnlijke wijze wordt deze halfslachtige houding praktisch vorm gegeven in de lezing op het moment dat psalmmuziek en popmuziek in elkaar overgaan. Doel daarvan is om jongeren te tonen dat een leven met Christus en het genieten van de zonde tegelijk niet mogelijk is.
De Reformatorische Omroep is eerder dit jaar aanwezig geweest bij de poplezing op Urk en heeft daar opnamen van gemaakt. Een ruime samenvatting daarvan wordt zaterdagavond van 20:00-22:00 uur uitgezonden. Kijkers kunnen tijdens de lezing en na afloop reageren bij de afdeling nazorg van Jij daar!, te bereiken via www.jijdaar.nl. Een team van predikanten en andere deskundigen uit de achterban is die avond online om via een chatbox met jongeren en ouderen in gesprek te gaan."
Edit 10/12/2011:
De nazorg in actie ; Ds. van den Belt in overleg met Koos de Jong.
Edit 12/12/2011:
Download hier (55MB) het interview van Grootnieuwsradio met Koos de Jong over de poplezing.
Je bent blijkbaar niet zo enthousiast over deze lezing.
Heb je de lezing wel gezien of was je het er niet mee eens?
Jij daar! wordt overigens steeds meer geaccepteerd in de achterban. Het is gewoon een reformatorische stichting, met een voluit bijbelse boodschap. Als je daar kritiek op hebt, wordt het tijd dat je de hele Statenvertaling leest en niet alleen een paar losse teksten ;-)
JijDaar! Ga zo door!
Ik ben zelf opgegroeid met popmuziek. Vanaf m'n kleuterjaren hoorde ik dag en nacht(!) muziek van mijn broer. Vanaf mijn 14e begon ik met vrienden discotheeks en drive-ins te organiseren. Ik heb ook zelf in bands gespeeld en in de jongeren centra in Nederland gespeeld. Heb veel popconcerten bezocht en ook zelf popconcerten georganiseerd en achter de schermen in binnen enbuitenland de muziek scene meegemaakt en getuige geweest van het drugs gebruik van velen (waaraan ik aan mee deed). Ook verschillende zelfmoorden meegemaakt van dichtbij. (muzikanten maken zichzelf bovengemiddeld kapot, hun dagelijkse werkelijkheid is niet zo'n feest als het in hun liedjes wordt voorgespiegeld en dus zoeken ze een vlucht).
Muziek was voor mij alles. Ik heb engels geleerd door de songteksten. Ik ken honderden teksten uit mijn hoofd. Ik had een enorme platen collectie. Muziek was voor mij het leven, mijn troost in alles. Hier kwamen mijn gevoelens hoog. Dit was 'het'.
Toen ik 27 was heeft God mij getrokken en me op mijn knieën gebracht bij Jezus. Ik heb mijn vrienden gezegd dat ik niet langer met hun kon meedoen. Ik heb mijn platen collectie, welke mij voorheen het meest dierbaar waren, met een waarde van vele duizenden guldens (in die tijd) in de vuinisbak gegooid. Ik heb de platen lettelijk doormidden gebroken om te voorkomen dat iemand ze uit de vuilnisbak zou halen en dat ze schade zouden kunnen doen aan anderen (dat kostte een paar uur en ik had de vinyl scherven in mijn armen maar heb nooit spijt gehad)
De muziek spreekt me nog steeds aan in m'n gevoel. Het voelt het nog steeds lekker. Straks is er weer de Top 2000 op radio 2 waar velen naar luisteren, mogelijk ook velen uit de reformatische en evangelische kringen. Dit is dan in de ogen van velen de meer onschuldige muziek. Niet de metal, house, of trance etc, met hun satanisme en pornografie, maar 'onschuldige' deuntjes.
Maar ook de boodschap die daar wordt gebracht staat zo lijnrecht tegenover de boodschap van het evangelie. Ik heb net even de top 100 hiervan bekeken en ik ken vrijwel alle teksten. (ik zou wensen dat ik half zoveel bijbelteksten zou kennen als songteksten). Alle hebben een boodschap die ze uitdragen, een levensvisie die ze ook verkondigen. Het hedonisme viert hoogtij. 95 % hiervan is, indien al niet simpleweg Godslasterlijk, op zijn mist hedonistisch of verkondigen een 'verlossing' in een ijdel gevoel. Alle verkondigen een 'evangelie', een hoop, dat lijnrecht tegen het evangelie van Jezus in gaat. Het christelijk geloof is in elk geval verachtelijk. Ik ken geen popmuziek waar het anders is. Ik ken geen 'onschuldige' popmuziek.
Ook gelovigen hebben soms geen idee hoe sterk ze in hun denkbeelden hierin beïnvloed worden. Een langzaamwerkend vergif waarvoor velen immuun te lijken zijn geworden en telkens toleranter worden en meegaan in alles van de wereld.
Ik bid en dank God dat Hij deze uitzending en de verdere komende poplezing avonden wil gebruiken dat het ware evangelie weer in de harten van de mensen komt, daar waar het nooit was of daar waar het bedekt is geraakt.
Ook vroeger altijd ge draaid er mee gebroken toen ik 16 was, pas na de lezingen van jijdaaar ben ik er achter wat ik gedraaid en beluisterd heb.
Mijn kinderen hebben in het voorjaar na een lezing gebroken met de werlerd.
Wat is de Heere oneindig goed!
maar dit jaar ben ik meer en meer gaan inzien hoe mijn gedachten zijn beinvloed door 'onschuldige' liedjes. door werelds liedjes worden wereldse gedachten in je denken gebeiteld.
een liedje als "I am a rock" van simon & garfunkel,is toch gewoon leuk? maar het bezingt de verlatenheid en eenzaamheid van de mens. andere jaren 80 liedjes bezingen de leegheid van het leven. Als christen weten we ons gekend en geliefd en weten we waarom we leven. en toch moet ik juist vaak tegen de leugen van leegheid en verlatenheid vechten. juist dan komen flarden van die liedjes naar boven.
ik kan de lezing niet volgen, maar muziek is niet neutraal, wat ik ut het geschrijf erover begrijp is jij daar goed bezig.
Je slaat de spijker op z'n kop denk ik. Hoe makkelijk krik je niet je gevoelens op met popmuziek. Niet per se om vr0lijk te zijn maar juist ook als je je rottig voelt. Een verloren liefde of ander verlies, problemen, zinloosheid. En dan maar heerlijk zwelgen in de een of andere utopie, die geen oplossing geeft. 'Im a rock, I am an island and a rock feels no pain and an Island never cries'.
Hoe anders is het troost te leren vinden in de beloften van de Bijbel, die werkelijk en vast zijn en geen utopie.
