Te laat voor de hemel
SMS | 19 reacties | 12-09-2011| 16:00
Het gebeurde onder een preek van een opwekkingsprediker. Op een zekere avond zat er een jongedame, met de naam Johanna, bij deze predikant onder het gehoor. Hij sprak ernstig over het geloof in Jezus Christus en over de noodzaak om een keuze te maken voor Hem. Johanna ging terug naar huis om te slapen. Toen zij op bed lag, kreeg ze te maken met een geweldige strijd. Ze ervaarde in haar binnenste dat de Heilige Geest haar naar Christus trok. In haar hart en in haar gedachten hoorde ze de Heere tegen haar zeggen: "Johanna, jij moet je zaak in orde maken, je genadetijd gaat voorbij."
Ze stond op en ze schreef dat op, op een schrijfblokje naast het bed en de woorden: "Over een maand zal ik de Heere Jezus aannemen." Ze draaide zich om met de bedoeling om te gaan slapen en weer ervaarde ze een geweldige strijd. Ze schreef op het schrijfblokje: "Over een week zal ik de Heere Jezus aannemen."
Ze wilde weer gaan slapen, maar het liet haar niet los. De Heilige Geest overtuigde haar dat ze nu moest komen. "Je hebt de boodschap van de prediking gehoord, Johanna, kom nu naar Mij toe, maak je hart open voor Mij." Zij stond weer op en schreef: "Over vier dagen zal ik de Heere Jezus aannemen." Het was namelijk zo dat ze nog graag iets wilde doen wat niet de goedkeuring van de Heere had. Ze wilde dat eerst doen en dan zou ze de Christus aannemen. De volgende ochtend, toen haar moeder haar wakker riep, was Johanna een ijskoud lijk. Haar moeder was geschokt en draaide zich om en keek op het schrijfblokje dat naast haar lag: "Over een maand zal ik de Heere Jezus aannemen; Over een week zal ik de Heere Jezus aannemen; Over vier dagen zal ik de Heere Jezus aannemen." Verder stond er niets.
Bij de begrafenis zei haar moeder: "Johanna was vier dagen te laat voor de hemel."
De meeste bezoekers van Refoweb zullen bovenstaande anekdote wel (her)kennen. Ooit vertelde de Zuid-Afrikaanse predikant ds. Etienne Maritz dit verhaal op een HeartCry-conferentie. Of het een waargebeurde geschiedenis is... De boodschap is helder. Die paar jaar op deze aardkluit zijn niet de moeite waard om eeuwig spijt te hebben. Kies dan heden...
Is geloven niet meer dan "er voor zorgen dat je in de hemel komt"??
Gelukkig leven we een paar jaar op deze aardkluit!
(waardeer dan ook elke dag, elk schepsel om je heen)
ik heb het verhaal eerder gehoord, voordat ik Jezus kende als mijn Zaligmaker,
en idd...het maakte me doodsbang...voor eeuwig verloren te gaan...om eigen schuld..
dat is waarheid als je geen Borg voor je schuld hebt en geen God voor je hart.
Maar het is ook voor mij geworden: Amazing Grace!
KIES DAN NU!!!
En anders is het voor altijd te laat!
Jezus roept je toe: Kom tot Mij! En ik zal je rust geven!
Wachten met kiezen, wie zegt dat er een morgen voor je komt.
Ook deze zomer heb ik weer een jonge vrouw van 21 moeten reanimeren, en waar is ze nu?
De laatste 1,5 jaar alleen al heb ik vijf personen moeten reanimeren, met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar.
Wachten met kiezen is spelen met vuur, eeuwig vuur. Laat dat tot je doordringen.
Het leven is geen spelletje maar een ernstige zaak.
We lezen in 1 Petrus 1:23: ‘Want wij zijn wedergeboren, niet uit vergankelijk zaad, maar uit onvergankelijk zaad, het eeuwige en levende Woord van God dat tot in eeuwigheid blijft.’ En vers 24 zegt: ‘Want het leven van de mens is als gras en de schoonheid van de mens is als een bloem van het veld. Het gras verdort en de bloem valt af en wordt tot niets.’ Zó is ons leven. Met andere woorden: we hebben deel aan de vergankelijkheid. Na de zondeval is de mens stervend geworden. Iedereen van ons is stervend. We gaan achteruit. En op een bepaald moment sterven we. We leven niet voor altijd. Misschien denk je: wij zijn niet zo oud als u. We zijn nog jong, we lijken niet zo stervend zoals u. Ons lichaam is nog jong, onze haren zijn niet grijs. Maar toch: je bent op weg om oud te worden en opeens ben je dan oud.
We leven in een vergankelijke wereld. Ons leven op aarde gaat voorbij. En onze uiterlijke schoonheid wordt tot niet. We worden ouder. Ons leven op aarde gaat voorbij, vrienden. En als ik ónbekeerd voortleef in dit vergankelijke leven, dan ben ik zonder verstand. Dan dwaal ik. Ik leef in een droomwereld. En deze droomwereld gaat voorbij, want we lezen in Mattheüs 7:21 dat in de dag van het oordeel veel mensen tegen de Heere zullen zeggen: ‘Heere, maar ik wil ingaan in de hemel om die en die reden.’ En dan zal de Heere zeggen (vers 23): ‘Ga weg van Mij, Ik heb u nooit gekend.’ Vers 21 zegt: ‘Niet een iegelijk, die tot Mij zegt: Heere, Heere! zal ingaan in het Koninkrijk van Mijn Vader, maar die daar doet de wil van Mijn Vaders, Die in de hemelen is.’
het verkrijgen van een plaatsje in de hemel.
Het aannemen van Jezus is dan een verzekering, en dat lijkt mij aardig dood
Maar het gaat mij erom dat we zo langzamerhand toch wel weer heel wat termen hebben bedacht voor zaken die misschien ( ! ) wel bijbels zijn maar die we toch wel heel erg veel inhoud hebben gegeven wat we voetstoots aannemen. Genadetijd is er zo één, maar ook, rechte avondmaalsgangers, zelfonderzoek, en bekering durf ik daar ook wel onder te scharen. We lezen elke zondag de wet terwijl we er slechts tien geboden uit lezen, 's middags leren we dat Jezus aan het kruis stierf en neerdaalde in de hel terwijl het toch echt andersom was, en ondertussen vergeten we dat Jezus ons leerde God 'Onze vader' te noemen en dat we alleen door geloof behouden worden.
En dat word me soms wel wat al te gek.
Het woord Drie-eenheid komt ook niet voor in de Bijbel, maar daar twijfel je toch ook niet aan?
Zelfonderzoek is trouwens het 'herziene' woord voor "beproeft uzelven", en dat staat letterlijk in de Bijbel ;-)
Het zelfonderzoek waar Paulus op doelt handelt juist wel over het persoonlijk geloof: "Onderzoekt uzelven, of gij in het geloof zijt, beproeft uzelven", 2 Kor. 13:5. Het is juist bijbels om jezelf met enige regelmaat tegen het licht (van Gods Woord) te houden. Hebben we het ware geloof? Zijn er vruchten van bekering? Twijfel aan jezelf is niet zo erg. Altijd beter dan het roemen in jezelf. Maar twijfel nooit aan Christus. Hij is gewillig, genadig en gaarne vergevend. De 'lat' ligt bij Hem niet hoog. Integendeel: de kribbe staat zo laag dat iedereen er bij kan. Je hoeft alleen maar te bukken.
Kol.2:6 Zoals u dan Christus Jezus, de Heere, hebt aangenomen, wandel in Hem.
Eenzijdig??? Hij gelooft niet voor ons, dat moeten we echt zelf doen.
Een eenzijdig Godswerk. Maar ook aan de opdracht voldoen: bekeer u.
Hoe vaak zegt de Heere Jezus dit?
Maar dat kan ik niet wordt er beweert.
Net als dat Hij tegen de verlamde man zegt: sta op.
Maar dat kan ik niet, maar de Heere zegt het, dus het kan.
Als het ALLEEN maar een eenzijdig Godswerk zou zijn hoefde Paulus niet op zendingsreis.
Dat had dan zonde van z'n vrije tijd geweest.
Had beter thuis kunnen blijven, wijntje erbij, boekrolletje op z'n tijd!!!
Er staat: MAAK alle volken tot mijn discipelen.
Je moet gehoorzamen aan de oproep van bekering, dus tweezijdig.
Als je in de hemel komt is het 100 % genade.
Ga je verloren is het 100% je eigen schuld.
Gods zegen allemaal.
Paulus spreekt, als hij het over het avondmaal heeft in 1 Cor 11, over het onderscheiden van het lichaam van Christus. En zoals uit al zijn brieven blijkt is dat lichaam de gemeente, waar Hij het hoofd van is. Dáár gaat het bij het avondmaal om. Ze aten daar met z'n allen maar de rijke vrat zich vol terwijl de arme hongerig de kerk uit liep. En dát is het 'niet onderscheiden van het lichaam'. Natuurlijk, het kan zijn dat Paulus bij wijze van uitzondering het hier toch over het fysieke lichaam van Jezus heeft maar dat is niet zo, Want waar in 1 Cor. 11 zegt hij erbij: "Of minacht gij zozeer de gemeente Gods, dat gij de behoeftigen beschaamd maakt"? Bij het zelfonderzoek voor het avondmaal gaat het er dus niet om of jij nou wel echt (wat een rotvraag eigenlijk) bekeerd bent maar of jij de gemeente hoog acht.
Daarmee ontken ik niet dat zelfonderzoek niet hoeft, want dat laat jij zojuist zien, maar ik bedoel wel dat het bij het avondmaal een verkeerde uitleg krijgt.
Duidelijk. Maar wat moet iemand die niet gelooft aan het avondmaal? Het is immers "tot Zijn gedachtenis." Dat er geen eisen aan de staat of stand van een gelovige wordt gesteld, lijkt me helder. Maar de geloofsvraag staat hier toch niet los van, lijkt. De brieven van Paulus vormen daarin ook een verband en zijn geen losse op zichzelf staande epistels. Kortom, wie niet "in het geloof is" (zelfonderzoek) heeft eigenlijk ook niets te zoeken aan het avondmaal. Vergeet ook niet dat het avondmaal zoals wij dat nu houden, niet te vergelijken is met dat van de gemeente in Korinthe. Dat waren/werden gezamenlijke maaltijden, met alle uitwassen van dien. Ons avondmaal is niet gericht om het onderhoud van ons lichaam of dat van de gemeente, maar puur op het gedenken van Christus' kruisdood, zoals ook de feitelijke opdracht van Christus Zelf.
13 Want een iegelijk, die den Naam des Heeren zal aanroepen, zal zalig worden.
14 Hoe zullen zij dan Hem aanroepen, in Welken zij niet geloofd hebben? En hoe zullen zij in Hem geloven, van Welken zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen, zonder die hun predikt?
15 En hoe zullen zij prediken, indien zij niet gezonden worden? Gelijk geschreven is: Hoe liefelijk zijn de voeten dergenen, die vrede verkondigen, dergenen, die het goede verkondigen!
16 Doch zij zijn niet allen het Evangelie gehoorzaam geweest; want Jesaja zegt: Heere, wie heeft onze prediking geloofd?
17 Zo is dan het geloof uit het gehoor, en het gehoor door het Woord Gods,
En daarom mogen ook ongelovigen in de kerk komen, juist om ook hen te laten horen dat er nog redding mogelijk is bij God!!