Geestelijke opleving onder Rroma in Roemenie
Saskia | Geen reacties | 09-06-2009| 18:14
In Roemenie wonen verschillende bevolkingsgroepen naast en door elkaar. Behalve Roemenen zijn er Hongaren, Duitsers, een handjevol Turken en veel, heel veel, zigeuners. Deze zigeuners zijn ondanks, of misschien wel dankzij hun talrijke aanwezigheid, de ondergeschikten in de Roemeense samenleving. Er bestaan veel vooroordelen over Rroma, zoals zigeuners eigenlijk genoemd worden. Ze zijn vies, hebben geen werk, stelen alles wat los en vast zit en laten hun kinderen niet naar school gaan, maar zorgen ervoor dat ze voor hun 14e al uitgehuwelijkt zijn.
Helaas zijn er grote groepen op wie een of meerdere van deze kenmerken inderdaad van toepassing zijn. Dagelijks kom ik mensen tegen die je van twee meter afstand al ruikt, anderen laten hun vee op buurmans gras grazen, tienerhuwelijken zijn aan de orde van de dag en ga zo maar door. Het is niet voor niets dat de 'gewone' Roemeen niets met deze Rroma te maken wil hebben, ze zijn bang met hen over een kam geschoren te worden.
Maar er is ook een andere kant. Er zijn ook Rroma die wél willen werken, die eerlijk hun brood willen verdienen en er een gezonde levensstijl op na houden. Deze Rroma lijden onder het etiket dat hun bevolkingsgroep opgeplakt heeft gekregen en moeten zich dagelijks bewijzen om zo de vooroordelen te ontkrachten. Doordat veel van deze Rroma niet aan het werk komen, leven ze vaak onder de armoedegrens en houden ze met veel moeite het hoofd boven water.
Zij hebben zich onttrokken aan de (niet-geintegreerde) Rroma-gemeenschappen en wonen tussen de Roemenen op het platteland. De sociale cohesie daar is groot, arme gezinnen krijgen vaak nog wel iets toegestopt van buren en bij ziekte staat er altijd wel iemand voor je klaar. Rroma moeten het echter zonder die hulp stellen en zijn afhankelijk van de weinige anderen die iets voor hen proberen te doen.
De laatste jaren is er sprake van een geestelijke opleving onder de Rroma. Ze zijn trouwe bezoekers van evangelisatie-bijeenkomsten en missen geen enkele kerkdienst. Wat een blijdschap toen ze voor het eerst hoorden dat er een God is die hen niet afstoot, maar ze juist opzoekt. Een God Die ook hen wil gebruiken in Zijn dienst en hen tot een zegen maakt voor anderen. Een God voor Wie ze van waarde zijn, ook nadat mensen hen afwezen.
De mens ziet aan wat voor ogen is, maar de Heere ziet het hart aan!
Saskia Verdoes is een nieuwe gastschrijfster op Refoweb. Met enige regelmaat schrijft zij over haar werk in Onesti, Roemenie.
