De ‘negenmaandenbeurs’, volgens de organisatoren Nederlands grootste ‘bollebuikenfestival’, trok een week geleden liefst 226.614 bezoekers naar de Amsterdamse RAI. Bert Dorenbos had er met zijn organisatie Schreeuw om Leven ook een stand. Zijn plastic modelletjes van een ongeboren kindje van tien weken waren niet aan te slepen. ‘Zo’n lief klein baby’tje met alles erop en eraan, is kennelijk gewoon leuk om te hebben als je zwanger bent’, aldus Bert.
Al die opgewekte blijdschap over zwangerschappen op de beurs stond wel in schril contrast met de cijfers waarmee het CBS tegelijkertijd kwam.
Volgens het CBS eindigt namelijk 1 op de 7 zwangerschappen in Nederland in een abortus. In ongeveer een kwart van de gevallen heeft het geaborteerde kindje al de vorm van het poppetje van Schreeuw om Leven. Zo’n 7500 van die poppetjes dus.
Afkeer en ergernis
De sympathie voor de poppetjes op de beurs staat eveneens in schril contrast met de gevoelens die ze oproepen bij progressieve politici. Zij wensen niet geconfronteerd te worden met de werkelijkheid van een al ver ontwikkelde foetus in hun dogmatische strijd voor de volledig keuzevrijheid van de vrouw. Ook voor de progressie in de medische wetenschap sluiten deze ‘intelligentsia’ de ogen. Al zeggen wetenschappers dat een foetus bij 22 weken al levensvatbaar is, de abortusgrens van 24 weken mag niet omlaag. Hoe blind kun je zijn als overlever in een abortuscultuur?
Henk van Rhee
Henk van Rhee is algemeen directeur van stichting Tot Heil des Volks.
Ondanks dat blijft het recht hebben op een waardig sterven in de armen van de moeder ipv
in stukken gehakt te worden en bij het medisch afval "aan de weg gezet"te worden.
graag ook wat grotere formaten erbij.
Dan stel ik voor dat die misselijke Pechtold ze één voor één mag opvegen.
Op dit punt geen haar beter dan, ach, laat ook maar.
Ik gun dit ook niemand, Maar weghalen is eveneens lijden voor de baby.
http://www.youtube.com/watch?v=-WiQNPk_2G8&feature=player_embedded
Ik heb een film van een echo tijdens een abortus gezien, daar kun je zien hoe het kindje wegduikt, hoe de hartslag versnel.
Het is en blijft moeilijk, maar abortus provocatus is beslist niet de beste weg voor moeder en kind.
Ik verbaas me hoe enorm snel een ongeboren kindje al kan drinken/duimen/bewegen. Een kindje wat met 22 weken geaborteerd word, lijd meer dan een kind wat later gehandicapt geboren word. Alleen al het feit dat het zich door zijn/haar moeder verlaten moet voelen. Dat een kindje uit elkaar gerukt word lijkt mij duidelijk dat dat heel veel pijn doet. Ned. maakt zich druk om onverdooft slachten........ wat is dit dan?? Een ouder kindje wat geaborteerd word krijgt geen liefdevolle warme handen om zich heen.
Een kindje van 20 weken reageert met schopjes al op de stemming van zijn/haar moeder, zijn/haar moeder is zijn alles. De buik van je moeder moet toch de veiligste plek van je leven zijn. Het is afschuwelijk dat dit in Ned. gewoon mag. Kindermoord.
