Het wonder is compleet
Nieuwsredactie | 7 reacties | 06-12-2010| 14:00
Afgelopen zomer is de 2-jarige Joël in de sloot achter zijn woonhuis terecht gekomen. Hij heeft waarschijnlijk tussen de 5 en 15 minuten in het water gelegen, voordat zijn broer Timo (5 jaar) hem zag liggen. Zijn moeder Corina vertelt ons over zijn wonderlijke redding: "Wat bij mensen onmogelijk is, wel mogelijk is bij God. Hij is machtig om meer te doen dan wij kunnen bidden of denken"
De zorgverzekeringen van Care4Life
De zorgverzekeringen van Care4Life stellen de beschermwaardigheid van het leven voorop. Benieuwd hoe?
"Joël had op dat moment een vestje aan met felgekleurde strepen, waardoor hij snel opviel in het water. Dit vestje heeft hij anders nooit aan. Dat ik Joël juist toen dit opvallende vestje aangetrokken had, zie ik achteraf als leiding van God. Timo waarschuwde meteen zijn vader. Bram heeft Joël voor dood uit het water gehaald en naar huis gedragen. Ik was in huis bezig en ik hoorde opeens mijn man roepen. Aan zijn stem hoorde ik dat er iets ergs aan de hand was. Ik rende op mijn sokken naar buiten. Daar kwam Bram aangerend met Joël in zijn armen. Meteen ben ik gaan reanimeren en Bram heeft 112 gebeld. Op zich ervaarde ik toen al Gods hulp en ondersteuning, want ondanks de paniek kon ik toch nog reanimeren. Joël was helemaal slap, koud en blauw. Hij vertoonde geen enkel teken van leven, ook niet tijdens het reanimeren. Ondertussen waren we constant voor hem aan het bidden. We waren radeloos, want we dachten echt dat we Joël verloren hadden. Omdat God dit op ons hart legde, hebben we de handen op zijn voorhoofd gelegd en leven over hem uitgesproken in de naam van Jezus. Hierna sloeg het reanimeren aan en begon hij zelf adem te halen en zachtjes te kreunen! Het was op zich al een groot wonder van God dat Joël weer tot leven gekomen was, maar ik was toen wel bezorgd dat Joël een hersenbeschadiging zou hebben. We baden daarom steeds of God ervoor wilde zorgen dat Joël geen hersenbeschadiging er aan over zou houden.
Kort daarna arriveerden de ambulance teams en de politie. Ook de traumahelikopter was opgeroepen, maar deze wist niet waar hij zijn moest en was per abuis verderop in Wijngaarden geland. Een aantal politieagenten hebben de arts van de traumahelikopter opgehaald en naar ons toe gebracht. De arts van de traumahelikopter heeft Joël thuis onderzocht, een eerste behandeling gegeven, een infuus aangebracht en zuurstof toegediend. Joël ademde toen wel, maar verder reageerde hij nog nergens op. Het ambulancepersoneel zei dat dit kwam omdat zijn hersenen zonder zuurstof zijn geweest. Terwijl de arts en het ambulancepersoneel bezig waren om Joël te stabiliseren, heb ik enkele mensen uit de gemeente waarvan wij lid zijn, gebeld om gebed te vragen voor Joël. Zij hadden daarna o.a. alle overige gemeenteleden gebeld en zij hadden het gebedsverzoek weer doorgegeven aan nog meer christenen. Zo waren er in korte tijd heel veel mensen voor Joël aan het bidden. Toen Joël stabiel genoeg was, is hij naar het Erasmus/ Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam gebracht.
Bij de spoedeisende hulp werd Joël langzaam opgewarmd omdat hij onderkoeld was en er werden longfoto's gemaakt. Ook werd er bloed afgenomen bij hem. Joël moest op de IC blijven ter observatie. Zijn hartslag, hartritme, saturatie, ademhaling en bloeddruk werden constant in de gaten gehouden. Men zei dat er bij dit soort gevallen complicaties kunnen optreden zoals een longontsteking of secundaire verdrinking (ARDS). Doordat de hersenen van Joël zonder zuurstof zijn geweest, bestond het risico dat hij een hersenbeschadiging had opgelopen. De saturatie (het zuurstofgehalte in het bloed) was te laag. Joël kreeg daarvoor nog steeds zuurstof toegediend. Ook kreeg hij via een infuus vloeistof toegediend om zijn bloeddruk weer op peil te brengen. Zijn ademhaling was veel te snel en onregelmatig. Hij hoestte ook steeds, vanwege het slootwater dat nog in zijn longen zat.
's Nachts bleef Bram bij Joël en overdag bleef ik bij hem. De verpleegkundige zei tegen mij dat het geen zin had om bij hem te blijven voor in het geval hij wakker zou worden, omdat hij daarvoor te ziek en te moe was . Dezelfde avond om 21 uur is Joël echter al steeds actiever geworden en hij begon weer te praten! Hij wist bijvoorbeeld gedetailleerd te vertellen hoe hij in de sloot gevallen was. Hij vertelde dat hij een balk in het water gegooid had. Die balk was zwaar en toen was hij er zelf ook in gevallen. Hij vertelde dat hij toen onder water ging en helemaal nat was, dat het donker was, dat hij geen adem kon halen en papa niet kon roepen, omdat zijn mondje vol water zat. Hij zei dat het heel eng was.
Halverwege de nacht begon hij een eigengemaakt lied te zingen. Aan het einde daarvan riep hij luidkeels drie keer "Halleluja!" door de IC. Ook had hij het steeds over het liedje van kerstfeest. Later ontdekten we dat hij het lied "Ere zij God" bedoelde. Dit vonden we wel heel bijzonder! Aan het einde van de nacht mocht het zuurstofmasker eraf en tegen de morgen was Joël stabiel genoeg en werd de meeste bewakingsapparatuur verwijderd.
De dag daarna stond Joël te springen in zijn bedje. Hij praatte volop, wilde alle slangetjes, snoertjes en het infuus lostrekken en hij wilde uit bed. De saturatie in zijn bloed was nog te laag en hij moest nog aangesloten blijven op de monitor om de saturatie te meten. Joël mocht daarom nog niet uit bed. Wel mocht Joël van de IC naar de mediumcare. Omdat er in het Erasmusziekenhuis in Rotterdam op de MC geen plaats was, is Joël woensdagmiddag met de ambulance naar het Beatrixziekenhuis in Gorinchem gebracht. Het viel op dat Joël heel alert was. Hij maakte grapjes en hij wist alles nog. Hieruit bleek dat hij waarschijnlijk geen hersenbeschadiging had opgelopen! Dit vonden ze in het ziekenhuis een wonder. Ook vonden ze in het ziekenhuis dat Joël wel heel veel kracht had om te herstellen! Wij zagen dit als een gebedsverhoring!
Nog een dag later was de saturatie in zijn bloed weer goed. 's Middags werd Joël uit het ziekenhuis ontslagen. Hij hoefde zelfs niet meer terug te komen voor controle! De kinderarts kon geen ruis meer horen bij zijn longen. Ze vond het wel wonderlijk dat Joël zo snel weer hersteld was, dat hij zelfs geen hersenbeschadiging er aan overgehouden had en dat hij ook geen longontsteking gekregen had, ondanks het vieze slootwater dat hij binnengekregen had. De kinderarts zei: "Hier moet wel een hogere macht de hand in hebben gehad". Wij hebben haar verteld dat wij wel weten wie die hogere macht is: onze liefdevolle Vader in de hemel ! Joël betekent: Jahweh is God of Jahweh is mijn God. God heeft nu in Joëls leven heel duidelijk laten zien dat Hij de levende, almachtige God is, die ook nu nog wonderen doet!
Met Joël gaat het nog steeds heel goed ! Hij is weer heel levendig, bijdehand en reageert precies hetzelfde als voor het ongeval. Als je hem nu ziet, zou je bijna niet geloven dat hij helemaal slap, koud en blauw was, niet ademde en nergens op reageerde. Het is zo'n verschil! We kunnen er gewoon niet over uit. Het is alsof we Joël voor de tweede keer van God gekregen hebben. Zo voelt het ook echt. We kijken in verwondering naar hem, zoals je naar je pasgeboren kindje kijkt. We zien allerlei leuke, grappige, mooie dingetjes aan hem alsof we die voor de eerste keer zien. Het is zo apart om dit mee te maken. We beseffen dat het ook heel anders had kunnen zijn. Joël had ook dood kunnen zijn of in coma kunnen liggen. Hij had lichamelijk en/of verstandelijk gehandicapt kunnen zijn door een hersenbeschadiging. Gelukkig is niets van dat alles hem overkomen. Het is alsof er nooit iets gebeurd is.
God deed wonder op wonder; Joël is niet alleen weer tot leven gekomen, maar hij is ook nog eens heel snel hersteld en bovendien is er geen hersenbeschadiging ontstaan, hij heeft geen longontsteking en geen ARDS gekregen, en er zijn geen complicaties opgetreden! Hij is zelfs niet eens verkouden geworden, ondanks dat hij onderkoeld is geweest. We hebben bij Joël ook helemaal niets gemerkt van een trauma of angstige dromen, ondanks dat hij nog heel gedetailleerd weet wat er gebeurd is en de plek nog precies kan aanwijzen waar hij in het water viel . Ook dit is wonderlijk. Het hele gezin heeft overigens geen last van een trauma gehad. God doet geen half werk; het wonder is compleet! Aan God alle dank en eer !!
Ik hoop en bid dat dit getuigenis ook voor u/jou ter bemoediging is in uw/jouw persoonlijke situatie. In Matthëus 19 vers 26 staat dat wat bij mensen onmogelijk is, wel mogelijk is bij God. Hij is machtig om meer te doen dan wij kunnen bidden of denken (Efeze 3 vers 20)!
Gods zegen toegewenst!"
Glorie aan God!!!
Als brandweerman werden we opgepiept om naar een adres te rijden, waar een kind dreigde te stikken, een jongen van 9 jaar, hij lag op de grond en zijn moeder zat er radeloos bij te huilen.
Dit kind had een dikke opgezette nek en ademde niet meer.
Achteraf bleek de jongen acute leukemie te hebben.
Met eigen ogen heb ik gezien dat het kind geen zuurstof kreeg.
Hij lag daar, blauw, paars en bewegingloos.
Ook de inmiddels gearriveerde artsen kregen geen tube naar binnen en kwamen ook niet in zijn luchtpijp. Met behulp van het traumateam ging het beter. (minder slecht)
Het kind heeft ruim 15 minuten geen zuurstof gekregen.
Biddend heb ik gewerkt en we hoopten dat hij het ziekenhuis levend zou halen.
’s Nachts is er een gebedsgroep bijeengeroepen en er zijn grote wonderen gebeurt.
Na 2 jaar kuren is Walter helemaal hersteld en genezen, had zelfs in groep 8 de hoogste cito score van de klas.
Lieve mensen, God is goed. Laten we veel bidden en vertrouwen in onze hemelse God en Vader.
Hij is getrouw en laat nooit varen de werken Zijner Hand. Hem alle eer.
@drusius, Persoonlijk had ik moeite met het verhaal van hierboven toen ik het in de Terdege las. Het voelde zo dubbel! Toen mijn dochter het las zei ze: wat fijn dat het bij dit jongetje goed gegaan is en dat het bij m'n vriend z'n broertje niet goed gegaan is heeft hier niets mee te maken, ik geloof dat God dat niet voor niets heeft laten gebeuren. Daar wordt je als moeder wel even stil van!
Maar als je kindje het niet redt? Kun je dan toch nog van Zijn wonderen verhalen? Of is het dan een wonder dat je Hem niet loslaat? Of is het nog een groter wonder dat Hij jouw niet loslaat, maar ter beschikking staat om je te omarmen? "Als je kindje het niet redt". Gods Kind, Jezus, Zijn eniggeboren Zoon redde het ook niet op Golgotha. God moest zijn Kind ook verliezen. Waarvoor? Voor ons.
Laten we beseffen dat God het verdriet van ouders herkent. Laten we beseffen dat jonggestorven kinderen onder de verantwoordelijkheid (en het geloof) van hun ouders vallen. Laten we Gods troost inroepen, in leven én in sterven (H.C. zo.1 vr.+ant. 1)