Groot deel Roemenen alcoholverslaafd

Saskia | Geen reacties | 07-07-2009| 11:52

Het is vroeg in de ochtend, een uur of half 8. Ik loop door de stad, op weg naar m’n eerste afspraak van vandaag. Het is al druk, zoals meestal in de zomermaanden. Een groep mensen is onderweg naar hun werk, anderen hebben ‘s nachts gewerkt en komen rond deze tijd terug naar huis. Tenminste, dat is de bedoeling, maar velen van hen strijken eerst nog even neer op een van de vele terassen die de stad rijk is.

Het is een vertrouwd beeld, deze mannen (en soms vrouwen) die ‘s morgens hun eerste fles drank al naar binnen werken. Ik heb het immers al zo vaak gezien, maar kan er nog steeds niet aan wennen.

Alcoholverslaving is een van de grootste maatschappelijke problemen in Roemenie. Hoe groot het probleem precies is weet niemand. Verschillende statistieken doen de ronde, steeds met andere resultaten. De een zegt dat zo’n 15 procent, de ander dat zelfs 25 procent van de volwassen Roemeense bevolking alcoholverslaafd is. Wat wij op straat zien is namelijk slechts een klein gedeelte van het probleem. Veel gebeurt binnenshuis, zonder dat buren of naaste familie er iets vanaf weet.

De oorzaken van het drinken zijn vrijwel overal gelijk: men heeft geen vast werk, geen toekomst en ziet geen uitweg uit de financiële problemen. Daarbij komt dat veel Roemenen hun eigen wijn en jenever stoken, zodat de drank altijd in grote hoeveelheden voor handen is. En degenen die geen eigen voorraad hebben kunnen vrijwel overal terecht om drank te kopen, niemand die hen tegen houdt.

Een landelijk dagblad publiceerde in de afgelopen tijd een onderzoek van de vereniging van bierbrouwers in Roemenië. Daar kwam uit naar voren dat de Roemeen gemiddeld meer bier dan water drinkt! Schokkend, zeker als je beseft dat bier maar een gedeelte van de totale alcoholconsumptie is!

Op een van de terrassen zie ik Gheorghe zitten, de man van een van onze medewerkers. Al meer dan 20 jaar lijdt zijn gezin onder het drankgebruik. De kinderen zijn inmiddels het huis uit en hoewel hij nog met zijn vrouw onder een dak leeft gaan er dagen voorbij dat ze elkaar niet zien of spreken. Het lijkt hem allemaal niet te interesseren. Breed lachend steekt hij zijn hand naar me op en ik loop naar hem toe. Zo goed en zo kwaad als het gaat maken we een praatje. Dat is lastig, omdat zijn verstandelijke vermogens inmiddels behoorlijk zijn aangetast.

Toch vertel ik hem dat er ook een ander leven is. Dat er een God is, Die naar hem om wil zien. De alcohol kan nooit de leegte opvullen die hij in zich voelt, dat kan God alleen. Zonder Hem is ontsnappen aan de verslaving niet mogelijk. Ik laat een uitnodiging voor de komende evangelisatie-bijeenkomst achter. Hoeveel er van mijn woorden blijft hangen weet ik niet.

Dan moet ik verder, het werk wacht. Gheorghe richt zich weer tot zijn vrienden op het terras. “Doe m’n vrouw de groeten!”, roept hij me nog na.

Saskia Verdoes is gastschrijfster op Refoweb. Met enige regelmaat schrijft zij over haar werk in Onesti, Roemenië.