Heel dichtbij

Wat is het heerlijk om heel dichtbij God te zijn. Om Zijn liefdevolle, troostrijke woorden te horen, te geloven en te ervaren. In tijden dat dat wat minder is, gebeurt het wel dat ik ook minder "in gesprek" met God ben. En dan, ja, dan bid ik tóch om weer heel dichtbij Hem te mogen zijn.

Dat gebed heeft Hij al menigmaal verhoord. Vaak gebeuren er in mijn leven dan dingen die ronduit schokkend zijn. Waar ik me geen raad mee weet. Waar ik zelf niet uit kan komen. En ik denk dat mijn reactie daarop ook Gods bedoeling is. Want ik vlucht dan schreiend in Gods Vaderarmen. Híj, Die beloofd heeft een Vader voor mij te zijn, bewijst dat dan ook. Zó vaak heb ik, juist in moeilijke situaties, Zijn helpende, bemoedigende woorden gehoord en gelezen.
 
Nee, dat was en is niet altijd een garantie dat de situatie dan ook verandert. Maar God laat in Zijn grote trouw zien dat Hij nimmermeer van mij wijkt. Wat een les is dat voor mij. Ik moet zo leren leven uit het gelóóf. Ook al zie ik Hem niet, zie ik de uitkomst niet, nochtans mag en moet ik betrouwen op de Naam des Heeren en steunen op mijn God.
 
Immers, zalig zijn zij die niet zullen gezien hebben en nochtans zullen geloofd hebben. Jaagt mij dan geen schrik meer aan? Was het maar zo. Ik merk maar al te vaak dat ik zwak van moed en klein van krachten ben. Maar ín Hem ben ik méér dan overwinnaar. De rank moet ook in de Wijnstok blíjven, anders verdort en verdroogt zij.
 
Wanneer ik bij moeilijke zaken vlucht in Gods Vaderarmen, dan bén ik heel dichtbij Hem. En dát is toch waar ik om gebeden heb: om héél dichtbij Hem te zijn? Wat is het dan goed, wat is het dan heerlijk om te merken dat Hij mijn tranen droogt, dat Hij mij beschermt en leidt en dat Hij me de weg wijst. Is die weg dan altijd gemakkelijk? Welnee, dat belooft Hij ook niet. Maar Hij maakt wél de belofte waar dat Hij met mij is, overal waar ik heenga.
 
Beschamend voor mij, om me te realiseren dat ik die heerlijke bijstand vaak niet bemerk. Wanneer ik zie op de golven die mij omringen, slaat de schrik mij om het hart. Nochtans blijft God getrouw aan Zijn Woord. Wat Hij gesproken heeft, dat doet Hij, want zo ís Hij. God van genade, wát een genade dat U nimmermeer van mij wijkt. Dat U, juist ook in heel moeilijke omstandigheden, bíj mij blijft. Mij schraagt, mij ondersteunt, mij helpt.
 
Wonderlijk en niet te begrijpen is vaak de weg die U met mij gaat. Wanneer ik bid om Uw beschermende nabijheid -die ik nochtans héb, maar niet altijd erváár- dan komt er een moeilijkheid op mijn pad, waarmee ik naar U vlucht. En áltijd, grote God, áltijd bent U daar om mijn hoofd op te heffen en om mij Uw gunst te doen aanschouwen. Dikwijls ook zie ik achteráf dat U blijvend Uw Woord waarmaakt. Trouwe God!
 
Nee, Vader in de hemel, ik bid niet om moeilijkheden. Ik bid om meer en meer van U te leren. En als U het dan goed acht om dat door een weg met moeilijkheden mij te leren, dan wil ik ook U dáárin volgen. Ik heb U bij álles nodig, want ik ben zeer wankelmoedig. Maar in Uw kracht ben ik sterk, en gerust in Uw bescherming.
 
Zelfs zijn er tijden dat "alles" goed lijkt te gaan. Wat een vrede is er dan in mijn leven. Wat een blijdschap ook, om de rust die mij geschonken wordt. Ook dát is naar Uw belofte - en die maakt U waar! Ik kan soms zomaar volstromen van blijdschap over hóé U mijn wegen leidt. Uw Naam is Wonderlijk, en Raad, en Stérke God. Ook: Váder der eeuwigheid en Vrédevorst. Hoe vol is mijn ziel als ik dit alles verenigd zie in mijn leven! Dank U, dánk U, dat ik zo dichtbij U mág zijn.
 
Wát een ontferming, wát een bescherming! Van wát een God!
 
Hallelujah!