Open brief Heart Cry aan achterban

Nieuwsredactie | Geen reacties | 05-11-2009| 11:04

HARDINXVELD-GIESSENDAM - Stichting Heart Cry heeft een nieuwe website. In verband met de vele bezoekers en grote behoefte aan Bijbelonderwijs, heeft het bestuur besloten om een nieuwe, geavanceerde website te laten bouwen. Op de website die sinds vandaag online is, zijn meer dan 1000 artikelen, video’s en geluidsbestanden te vinden. De komende maanden zal de website nog verder uitgebreid worden. Dat schrijft de stichting donderdag in een open brief aan haar achterban. In de rondzendbrief komt het bestuur ook terug op het opinieartikel in het RD van Arjan Baan en John Kamphuis, waarover in de achterban veel ophef is ontstaan. Hieronder de open brief:

Naast de aankondiging van de nieuwe website willen we jullie deelgenoot maken van de koers die ons met Stichting Heart Cry voor de komende jaren, zo de Heere God ons het leven, de genade, kracht en wijsheid schenkt, voor ogen staat. Verschillende mensen zijn erg benieuwd welke kant Stichting Heart Cry uitgaat. Het is goed meer duidelijkheid te geven over onze intenties en verlangens. We hebben ondervonden dat communicatie hierover erg belangrijk en nodig is.
 
Een belangrijke aanleiding voor vragen over de toekomst van Heart Cry gaf het opinieartikel dat Arjan Baan en John Kamphuis voor het RD schreven. In dit stuk getiteld ‘Terug naar de Christus van Calvijn’ gingen zij in op de grote aandacht voor het Calvijnjaar binnen de gereformeerde gezindte. Dit opinieartikel heeft vervolgens de gemoederen behoorlijk beziggehouden. Velen stemden in met de nood die Arjan en John signaleerden; sommigen suggereerden dat dit opinieartikel een afscheidsbrief was van Heart Cry richting de kerken. We zijn echter van mening dat deze laatste groep mensen de intentie, ernst en bewogenheid van het opinieartikel niet heeft begrepen.

Toegegeven, de toon van het artikel was aan de scherpe kant en had op plaatsen wellicht wat genuanceerder gekund. Maar dit laat onverlet dat Arjan en John juist het belang hebben willen benadrukken van het weiden van de kudde met zorg en ernstige bewogenheid. Juist vanuit hun liefde voor de kudde binnen de kerken, ervoeren zij het als noodzakelijk te benoemen dat Christus het enige Medicijn is voor het kreupele en zwakke schaapje binnen de kudde. Zij poogden te benadrukken dat het bedrijven van theologie nooit ten koste moet gaan van het heerlijke wonder dat Christus het verlangen heeft om met Zijn tegenwoordigheid de kudde te vervullen en in dat verlangen hebben de herders een taak. De oplettende lezer zal hebben opgemerkt dat de aanklacht van Arjan en John niet was gericht aan iedere gemeente. Die gedachte is wat ons betreft ronduit verwerpelijk. Wij danken de Heere met heel ons hart voor het werk van de Heere in verschillende gemeenten.
 
Op dit moment is er in de Waarheidsvriend een briefwisseling gaande tussen evangelist Arjan Baan en dominee Meijer uit Tholen rondom het thema ‘Heart Cry en de kerken’. In deze artikelen maakt Arjan opnieuw duidelijk ernstig bezorgd te zijn over de geestelijke situatie en de nood binnen de kerken. Hij concludeert onder meer dat, als er geen oog is voor ‘Christus in de gelovige’, het onmogelijk is nog te spreken over werkelijke heiligmaking. We hebben dan ten diepste geen antwoord op het verval binnen de kerken. Leer en leven behoren immers samen te gaan. Het leven van de christen behoort toch daadwerkelijk een verschil te maken met de wereld? Dit geldt uiteraard voor ons evenzeer. We willen met deze artikelen een signaal afgeven, waaruit onze ernstige bezorgdheid over (een deel van) de kerken blijkt. Het is echter niet zo dat we geen oog meer hebben voor individuele, getrouwe predikanten en de schapen die zij mogen weiden. Ook moeten we oppassen dat we niet generaliserend spreken. We willen niet de beste stuurlui zijn die aan de wal staan te schreeuwen. In die zin moeten we (en ook allen die zich met ons verbonden voelen) zich op dit punt beproeven of onze motieven zuiver zijn en blijven. Het is ons inziens echter een verkeerde conclusie dat aan het uiten van deze kritische noten de consequentie is verbonden om de kerk te verlaten. Dat is echter niet het geval. ‘De liefde van Christus dringt ons om als wachters de bazuin aan de mond te nemen en zodoende de kerk toe te roepen en te waarschuwen om radicaal terug te keren naar de Heere God en Zijn Woord.’
 
Waar zien we als Stichting dan onze taak? We verlangen in liefde en bewogenheid de individuele herders en hun schapen binnen de kerken te helpen. Heart Cry wil – interkerkelijk – het Lichaam van Christus toerusten, bemoedigen en aansporen in het zoeken naar God en het dienen van God. We zijn er als Stichting van overtuigd dat we een radicale boodschap laten klinken die anno 2009 zeer noodzakelijk en onmisbaar is. De vele (tien)duizenden conferentie- en websitebezoekers en de vele bestellingen (DVD’s, CD’s, boeken en brochures) maken overduidelijk dat er een enorme behoefte is aan de herlevingsboodschap die via Heart Cry de afgelopen jaren mocht klinken. De boodschap die klinkt tijdens de conferenties moet echter niet op het conferentieoord blijven, maar zal binnen de kerkmuren verder zijn uitwerking moeten krijgen. Daarvoor zijn we afhankelijk van de opstelling en ontvangst van predikanten en kerkenraadsleden. We hopen dat Heart Cry een middel in Gods hand mag zijn om de oproep tot verootmoediging, gebed en herleving op de agenda van de plaatselijke gemeente te krijgen. We willen daarom het houden van (inter)kerkelijke bidstonden en Bijbelstudiegroepen aanmoedigen en stimuleren en dus niet zelf een nieuw kerkverband oprichten, zoals hier en daar gesuggereerd wordt.
 
We hebben nagedacht over de vraag hoe wij predikanten en kerkenraadsleden interkerkelijk kunnen ondersteunen en bemoedigen in hun werk en bediening binnen de plaatselijke gemeente. We heten predikanten en kerkenraadsleden die hiervoor openstaan welkom in een forum, zodat we samen kunnen spreken en bidden rondom de thematiek van ‘herleving’, ‘persoonlijke omgang met God (en de noodzaak van het stil worden voor God) en ‘geestelijke opwas in de genade’. Naast het opzetten van dit forum wordt er momenteel contact gezocht met een predikant die als mentor het predikantenforum en onze Stichting Heart Cry kan ondersteunen en adviseren. Vooral gezamenlijke verootmoediging, het bidden om herleving, het elkaar aanmoedigen tot 'de verborgen omgang met God' zullen hier centraal staan. In dit forum verlangen wij ernaar om elkaar voortdurend te wijzen op het noodzakelijke lijn van het hoofd naar het hart in de praktijk van het dagelijkse leven.
 
En welke boodschap wil Heart Cry uitdragen? Aangezien we interkerkelijk opereren, willen we als Stichting over bepaalde gevoelige theologische onderwerpen in nieuwsbrieven en tijdens conferenties bewust geen leerstellige uitspraken doen. Heart Cry wil vooral een herlevingsboodschap brengen die kerkoverstijgend is! We zien dat overal jongeren en ouderen worstelen met allerlei vragen rondom 'geloofszekerheid' en 'geestelijke groei'. Toch is er ten diepste een groter probleem.

Te midden van alle drukte en gehaastheid lukt het de hedendaagse (kerk)mens nauwelijks meer om stil te worden voor God. De binnenkamer en het intieme gemeenschapsleven met de Heere God wordt veelal verwaarloosd. Het lukt velen niet meer om 'stille tijd' te houden en tijd vrij te maken om de Bijbel persoonlijk met gevouwen handen te onderzoeken. Wanneer deze stille tijd en verborgen omgang met God ontbreekt, zullen we snel vervallen tot een dubbelhartig en lauw geestelijk leven. Herleving en verootmoediging binnen de gemeente komt daar waar de individuen afzonderlijk tot persoonlijke herleving en verootmoediging komen. Deze boodschap van de noodzaak van herleving, verootmoediging en gebed – persoonlijk en binnen huwelijk, gezin en gemeente – is kerkoverstijgend; daar willen wij als Heart Cry ons dan ook voornamelijk op concentreren. We verlangen ernaar om de komende jaren meer Nederlandse sprekers te betrekken bij de conferenties. Ook willen we buitenlandse sprekers blijven uitnodigen. We zijn op dit moment biddend bezig om o.a. John Piper, John MacArthur en Ravi Zacharias uit te nodigen om voor Heart Cry in Nederland te komen spreken.   
 
De laatste jaren is er naar onze beleving in diverse media sterk gefocust op de term ‘overwinningsleven’, terwijl hier tijdens Heart Cry conferenties nauwelijks over is gesproken. Verschillende (dag)bladen probeerden met betrekking tot dit onderwerp uitspraken aan sprekers en/of betrokkenen te ontlokken. We betreuren het dat Heart Cry voor velen alleen bekend is geworden vanwege deze term. Alleen al hierdoor zijn veel broeders en zusters tegenover elkaar komen te staan. Je bent het ermee eens of oneens; je bent voor of tegen Heart Cry. Zelfs op sollicitatiegesprekken binnen enkele reformatorische instellingen is het bezoeken van Heart Cry conferenties een Sibboleth en een Schibboleth geworden. Het is intens verdrietig dat we in Nederland zo kortzichtig zijn. Als Stichting hebben we soms het verwijt gekregen ons bezig te houden met geestelijk perfectionisme. In met name de gereformeerde gezindte lijkt het er echter op dat er wordt geleden aan ‘theologisch perfectionisme’. Pas als we het over alles eens zijn, gaat de wagen rijden. Wat is dat jammer! De dagen zijn immers boos en de tijd is kort. Laten we in bewogenheid voor zielen gericht zijn op de verheerlijking en glorie van Christus! Wanneer de nieuwe website wordt geraadpleegd zal blijken dat Heart Cry de laatste jaren zeer veel gevarieerde thema’s aan de orde heeft gesteld, waaronder thema’s als ‘de heiligheid van God’, ‘wedergeboorte’, ‘de rechtvaardiging van de goddeloze’ en ‘huwelijk en gezin’. Heart Cry wil zich in de nabije toekomst naast gerichtheid op levensheiliging van de christen, blijvend richten op thema’s rondom de toe-eigening van het heil. We zien dat hier nog steeds veel zielen mee worstelen.  
 
Lieve vrienden: we hebben elkaar dringend nodig! De huidige ontwikkelingen in kerk en samenleving vragen dat we elkaar - waar mogelijk - tot een hand en voet zullen zijn. De jeugdproblematiek en de complexiteit van de samenleving laten niet toe dat we als gelovigen vechtend over straat rollen. De tijd is daarvoor te ernstig; de Rechter staat voor de deur (1 Petr. 5:9b). Laten we ons gezamenlijk concentreren op het hart van het christelijk geloof en het christelijke leven. En daarbij geldt voor ons wat een oude predikant eens tegen zijn gemeentelid zei: "Wees trouw aan je deel, en dien het geheel".
 
We hopen dat dit schrijven voor jullie duidelijkheid zal verschaffen ten aanzien van de toekomst. We bidden en smeken dat de Heere God nog veel mensen zal redden in ons land en dat de gelovigen als Bruidsgemeente toegerust zullen worden om gereed te zijn voor de komst van de Bruidegom.