"Van de vragenrubriek heb ik ook zelf veel geleerd" (Afscheid Marijke Rots)

Nieuwsredactie | 2 reacties | 11-07-2025| 16:30

Marijke Rots neemt afscheid van vragenpanel Refoweb

Het was even slikken toen we hoorden dat ons zeer geliefd panellid Marijke Rots aankondigde te stoppen met de vragenrubriek. Natuurlijk, ze had het al enige tijd geleden aangekondigd, maar afscheid nemen is ook een beetje sterven. Na nog een korte bonusperiode van 58 antwoorden nemen we definitief afscheid van onze ‘Refowebmoeder’. Nu met een interview en in het najaar met een extra uitzending van Pastorie Online via de Reformatorische Omroep.

Je stopt na het beantwoorden van 1555 vragen als panellid van Refoweb. Waarom nu en waarom na 1555 antwoorden?

Vorig jaar heb ik al aangegeven te willen gaan stoppen bij 1500 antwoorden, maar jullie hebben me overgehaald om nog even te blijven. Natuurlijk was 1500 een willekeurig getal, evenals 1555 dat ook is. Maar goed, aan alles komt een eind dus na drie toegiften komen we nu uit op 1558. En ja, dat is definitief wat mij betreft. Simpelweg omdat ik met alle vrijwilligerswerk ben gestopt: eind 2024 heb ik de laatste keer de weeksluiting verzorgd in het verzorgingshuis en nu groeide ik toe naar dít eindpunt. Best wel met weemoed, maar dat hoort bij afscheid, toch?  

In de afgelopen jaren heb je vele honderden ouderen en jongeren geadviseerd. Je was al die tijd een soort moeder die het beste met haar ‘Refowebkinderen’ voor had. Meestal gaan de kinderen het huis uit en verlaat niet de moeder het gezin.

Nog steeds heb ik het beste voor, hoor, met iedereen! Maar -heel Bijbels- er is een tijd van komen en een tijd van gaan. En nu is de tijd van gaan voor mij gekomen!

Met welk gevoel neem je afscheid?

Ja, absoluut wel met een zekere weemoed. Ruim 20 jaar heb ik met plezier de toegestuurde vragen beantwoord en teruggelezen op de website, al dan niet vergezeld van reacties. Inderdaad een hele periode, maar ook die periode kent een einde.

Wat was je motivatie om ruim twintig jaar geleden panellid te worden bij Refoweb?

Als student GPW aan de CHE zocht ik een mogelijkheid om als stagiaire ‘iets’ te gaan doen wat ik nog niet eerder had gedaan. Dat werd internetpastoraat bij Refoweb. Ik wilde weten of ik ook schriftelijke vaardigheden had, zonder tegenover of naast iemand te zitten waarbij fysieke nabijheid een belangrijke factor is in een -vertrouwelijk- gesprek. Ook anonimiteit is een andere dimensie binnen het vraag en antwoord ‘spel’. Met tien vragen zijn we begonnen en zoals het vaker voorkomt met stagiaires, ben ik gebleven. Tot nu toe. Inmiddels ben ik heel wat jaren geleden afgestudeerd, het stagegevoel is er derhalve al lang niet meer. Wat wel gebleven is bij ieder ingestuurd antwoord, is de vraag of ik het ‘probleem’ goed heb ingeschat: heeft mijn antwoord voldaan aan de verwachting van de vraagsteller? Dat weet ik niet, of meestal niet. Inherent aan de anonimiteit heb ik dan steeds maar weer gedacht: geen bericht is goed bericht. En juist dóór genoemde anonimiteit kon ik ook steeds weer loslaten, waardoor ik er niet mee bleef rondlopen. Sterker: ik kan geen vragen of antwoorden ‘terughalen’, behalve door ze op te zoeken op mijn pc of het internet. 

Met veel plezier heb ik de contacten met jullie als redactie ervaren, Gert en Henk, waarbij ik af en toe ook de nodige input kon leveren. Aan de keren dat we elkaar persoonlijk ontmoet hebben bewaar ik eveneens goede herinneringen!

Marijke Rots met een persoonlijk kadootje voor Henk Aalbers (mede-oprichter van Refoweb)

Hoeveel tijd was je maandelijks gemiddeld kwijt aan het beantwoorden van vragen?

Mede afhankelijk van het aantal vragen dat ik maandelijks kreeg toegestuurd, dus dat is moeilijk te bepalen. Bovendien was de ene vraag de andere niet en was het heel plezierig dat er geen tijdsdruk op beantwoording stond. Daardoor moesten vraagstellers wel eens wachten tot ìk zover was.

Denkwerk over hóe een antwoord te formuleren is ook niet in tijd te vatten, juist omdat dit op alle momenten van de dag -en soms ook ’s nachts- plaats heeft gevonden. Had ik de verzendknop op de pc eenmaal ingedrukt dan was het gegeven antwoord voor mij ‘voltooid tegenwoordige tijd’ en liet ik de vraag ook los. Derhalve heb ik niet meer paraat wát ik allemaal geantwoord heb op heel persoonlijke vraagstukken. Alle vragen waren ook niet ‘míjn probleem’, zodat loslaten niet een hele grote opgave werd, hoor!

Er stonden vaak reacties van bezoekers onder jouw antwoorden. Hoe kijk je daar op terug?

Er is een periode geweest dat er veel gereageerd werd, de laatste tijd leek dat wat minder. Hoe ik daarop terugkijk? Er waren zeker goede aanvullingen bij, maar ik heb ook wel moeite gehad met sommige reacties. Vraag me nu niet meer welke en door wie, want ook dat kon ik toch wel weer snel loslaten. Het internet is immers vluchtig: morgen is er weer iets anders dat aandacht vraagt! 

Zie je een verandering in de soort vragen of misschien wel mentaliteit in de reacties in de loop der jaren?

Twintig jaar is ongeveer een generatie, waardoor ik wel af en toe heb gedacht dat dezelfde problematiek terugkeert. Jonge mensen van nu ontdekken verliefdheid, liefde en relatiestress waardoor onzekerheid zorgt voor vragen. Jonge gezinnen ontdekken dat het leven -al dan niet met kinderen en/of (betaald) werk- niet vanzelf gaat en dat werkelijk álles binnen een relatie stress kan opleveren. Tja, ik zie dan wel terugkerende thema’s. Mooi vind ik het daarbij dat er vragen gesteld dúrven worden. Weliswaar anoniem -dus redelijk veilig- maar toch! Gedeelde smart is halve smart en gedeelde vreugde is dubbele vreugde: die spreekwoorden zijn keer op keer wáár gebleken!   

Tussen die 1555 behandelde onderwerpen zitten ook best wel heftige vragen. Waren er kwesties waar je enorm mee hebt geworsteld of die je bijgebleven is?

Oh, zeker. In de loop van de jaren heb ik zelf ook veel geleerd! Vooral over het belang van afspraken-maken-met-je-daar-ook-aan-houden en grenzen-aangeven. Dat zijn universele thema’s die steeds terugkeren binnen relaties en opvoeding. Niet voor niets zijn daar prachtige en leerzame boeken over geschreven. Ik heb diverse exemplaren in mijn boekenkast staan die ik zó weer opnieuw kan lezen om antwoorden -ook voor mijzelf- te vinden. Regelmatig heb ik een aantal titels en schrijvers genoemd, hoewel ik daar ook voorzichtig mee was omdat de voor mij onbekende achtergrond van een vraagsteller van belang heeft kunnen zijn bij het willen cq mogen lezen.  
 
Wat vond je de leukste vraag?

Opvallend tussen alle vragen van min of meer jonge vraagstellers was de vraag van een oudere meneer die níet naar een verzorgingshuis wilde en daartoe druk ervoer van kinderen. Tja, die vraag past meer bij de levensfase waar ik me in bevind. Ik vond het moedig dat deze meneer de vraag durfde stellen aan Refoweb en ik heb me weleens afgevraagd wat hij met mijn antwoord heeft gedaan...

Een echt leuke vraag vond ik die van de mevrouw die vroeg of ik psycholoog ben. Ik heb dat ervaren als toch een compliment want nee, ik ben geen psycholoog geworden hoewel ik altijd interesse heb gehad voor (ontwikkelings)psychologie. Van diverse studies die ik heb gedaan was het altijd een van de meest boeiende onderdelen.  

Zou je met de kennis van nu sommige vragen anders hebben beantwoord?

De meeste vragen leidden tot een eenmalig contact, dus nee, ik kan niet bedenken welke en wanneer ik ànders beantwoord zou hebben dan ik op dat moment deed. De enkele keer dat er meer contact ontstond gaf meer inzicht en derhalve meer gerichtere antwoorden. 

Marijke Rots in gesprek met Gert Janssen (mede-oprichter Refoweb) in de studio van Pastorie online

Je hebt ook veel vragen beantwoord over problemen binnen het huwelijk. Is daar een grote gemene deler in te ontdekken?

De grootste gemene deler is die dat ieder echtpaar zélf moet ontdekken wat bij hen samen past. Komend uit twee verschillende gezinnen van herkomst met verschillende achtergronden en gewoontes is het de kunst om een nieuwe eenheid te vormen. Natuurlijk heb ik die ervaring zelf ook opgedaan in de loop van de jaren dat ik getrouwd ben (en dat zijn er inmiddels heel wat!). Leren lúisteren naar elkaar is minstens zo belangrijk als práten met elkaar! Spreuken 25:11 is daarbij een waar woord. En ook Jacobus 3:1-12 mogen we ons wel inprenten! 

Een aantal vragen ging ook over geweld in het huwelijk. Heb je het idee dat hier minder taboe op rust, dus dat vrouwen eerder bereid zijn om daar mee naar buiten te treden?

Geweld in het huwelijk: een teer onderwerp. Ik zou niet durven zeggen dat er minder een taboe op rust, want wat is ‘minder dan’: over wanneer hebben we het op zo’n moment? Ook vind ik het een typische mannenvraag of vróuwen bereid zijn... Geweld in welke relatie dan ook is nooit goed te praten. Het heeft áltijd een oorzaak en wie er mee naar buiten komt is zeer moedig! Dat over dit onderwerp vragen op Refoweb gesteld durven worden vind ík een goed teken, maar dat het nog steeds op een anonieme manier ‘veiliger’ voelt dan er openlijk over wordt gesproken -in therapie bijvoorbeeld- is eigenlijk heel triest. Om hulp vragen (welke hulp dan ook!) is geen teken van zwakte, maar getuigt juist van moed! Dat geldt voor zowel mannen als vrouwen, meisjes én jongens. 

Heb je nog een laatste tip voor oververmoeide moeders en huishouden-mijdende vaders?

Lees maar wat ik daar eerder over schreef, samengevat in: heb oog en oor voor elkaar want ook in de liefde gaat niets vanzelf goed. Net als je huishouden, je tuin, je woning moet je ook je relatie onderhouden door tijd, aandacht en liefde aan elkaar te geven!

Alie Hoek-van Kooten wordt jouw opvolger, zoals jij ooit Alie hebt vervangen. Wat vind je daar van?

Verrassend! Ja, en daarmee is de cirkel rond, toch? Ik wens Alie veel plezier toe bij de beantwoording van de vragen die jullie nu háár (weer) gaan toesturen. 

Marijke Rots tijdens een eerder jubileum  in 2017 (1000 antwoorden in de vragenrubriek)

Je krijgt nu meer vrije tijd. Hoe ga je die invullen?

Hoe ik m’n vrije tijd ga invullen... met een nieuw project. Dat wil zeggen, eigenlijk al meer dan 70 jaar oud want het gaat over mijzelf. Een aantal jaren geleden heeft René Diekstra een vragenlijst samengesteld met “Vragen-die-iedereen-zijn-ouders-gesteld-zou-moeten-hebben.” Hij heeft er zelfs een boekje over geschreven met de titel “In gesprek met je ouders”, om te weten waar je bent of waar je naar toe gaat moet je weten waar je vandaan komt (citaat van de voorpagina). Ooit heb ik het een neef aangeraden die vervolgens eerst een boek met en over zijn moeder heeft geschreven (mijn oudste zus, die kort na het verschijnen van ‘haar’ boek ziek werd en overleed) en recentelijk over de levensgeschiedenis van zijn vader: voor alle betrokkenen heel bijzonder om te lezen! Juist in onze tijd is er zoveel veranderd op allerlei gebied in kerk, werk en maatschappij dat het voor onze (klein)kinderen eveneens inzicht gevend kan zijn als zij meer van hun (groot)ouders en de door hen gemaakte keuzes horen of lezen in een persoonlijk document. 

Psychologie is en blijft tenslotte een interessante wetenschap en het opschrijven van ‘mijn verhaal’ houdt me al langer bezig. Ik hoop nu, dat er wat structuur kan komen in de reeds gemaakte notities en in mijn archief.
 
Eh, nee, het wordt (als het allemaal lukt!) géén publieke uitgave! 

Heb je nog een laatste boodschap/wens voor de bezoekers van Refoweb?

Wellicht is wat ik hierboven schreef een goeie tip voor alle bezoekers van Refoweb. Jongeren: bevráág je ouders en/of grootouders over hún persoonlijke leven, over hun levenskeuzes, hun blijdschap en dankbaarheid, hun moeiten, zorgen en verdriet. Ouderen: vertél je kinderen en kleinkinderen over jezelf. Als laatste: dit kan natuurlijk pas als een ieder er aan toe is om zonder oordelen naar de ander te luisteren en te vertellen/schrijven/lezen! Er zullen daardoor ongetwijfeld minder (moeilijke) vragen komen voor Refoweb... dat dan weer wel.
 
En hiermee wens ik alle vraagstellers en meelezers Gods onmisbare zegen toe, ofwel: Gode bevolen.