Pastorie online - met ds. Simons
Refoweb | Geen reacties | 22-11-2024| 16:59
In deze uitzending rond het thema ‘Zeker weten’ behandelen we 2 antwoorden van dominee Simons. Ze draaien beide om geloofszekerheid, een onderwerp dat regelmatig terugkeert in de vragenrubriek van Refoweb. De predikant uit Valburg gaat in op de valkuilen die er zijn rond gevoel en geloof en wijst op het fundament van de beloften in Gods woord.
De hervormde gemeente te Valburg staat bekend om het uitnodigen van Bijbelgetrouwe predikanten uit andere kerkverbanden. Toch merkt Simons op dat het omgekeerde zelden gebeurt: "Ik ben nog niet één keer uitgenodigd op een zondag om in een andere gemeente voor te gaan. Op een of andere manier kunnen we niet met elkaar door één deur." Hij erkent dat deze verdeeldheid niet zomaar verdwijnt, maar benadrukt dat hij zijn energie niet verspilt aan pogingen om dit zelf op te lossen. Zijn focus blijft op Gods woord: "God trekt zijn eigen sporen. Zijn naam moet eeuwig zijn, niet de naam van dit mannetje."
De betuwse gemeente is een unieke gemeenschap, waar volgens Simons ongeveer 80% van de leden uit andere kerkverbanden komt. Ondanks deze diversiteit ervaart hij weinig verdeeldheid: "Het woord houdt ons bij elkaar. Al die bijzaken die scheuren en verwijdering kunnen veroorzaken, zijn niet aan de orde bij ons." Hij beschrijft de gemeente met een knipoog als een "zooitje ongeregeld" waarin elk lid met een eigen rugzak binnenkomt. Hij ziet juist hierin een kracht:"Geef ons te eten en te drinken, dat leeft bij een groot deel van de gemeente. Al die bijzaken doen er dan niet toe."
In de eerste vraagt worstelt een bezoeker van Refoweb met Romeinen 8:16 waar staat: “Die Geest getuigt met onze geest dat we kinderen Gods zijn.” Door genade mag hij/zij zeggen dat Christus dierbaar is, maar er mist de zekerheid een kind van God te zijn. Hoe kom je tot het ontvangen van het getuigenis van Gods Geest een kind van God te zijn? Is dat een bijzondere ervaring?
Simons wijst erop dat er hier sprake is van een tegenstelling. Dat de Heere Jezus je lief is, dat werkt de Heilige Geest in je hart. Het kan zijn dat deze emotionele tegenstellingen ontstaan door menselijke beperkingen of verkeerde leerstellingen. Dit kan leiden tot een ongezond geestelijk leven waarin zekerheid ontbreekt. Hij benadrukt dat zekerheid in het geloof niet afhangt van emotie of gevoel, maar van de belofte van het evangelie, verzegeld door de Heilige Geest.
Simons stelt dat geloof groeit door beproevingen en dat zekerheid ligt in wat God heeft beloofd, niet in hoe men zich voelt. Hij waarschuwt dat vertrouwen op gevoel misleidend kan zijn en wijst op Bijbelse voorbeelden zoals Abraham en Petrus, die moesten leren sterven aan eigen inzichten en emoties. De belofte in Christus blijft het fundament. Hij waarschuwt dat een te grote focus op gevoel tot twijfels kan leiden. Dit noemt hij een "zwak geloof," dat nog niet geoefend of beproefd is. Door verzoekingen en beproevingen leert een gelovige juist te sterven aan het vertrouwen op gevoel.
In de tweede vraag 'niet durven geloven' lezen we van iemand die na 14 jaar het lidmaatschap van de Ger. Gem. heeft opgezegd. Wetten, twijfels, mensen en cultuur hield haar bij God weg voor haar gevoel. De nieuwe kerkgang is een verademing. Zij heeft nu ingezien dat God ook Schepper is en Onderhouder, Vader en Vriend, die het liefste wat Hij had gaf om te betalen voor onze schuld. Maar de kerkelijke achtergrond blijft zo knagen evenals de angst voor veroordeling. Bang voor een tijdgeloof, bang dat God haar verlaat of zij God weer verlaat, angst om nooit zeker te weten of de bekering wel echt is.
De draad die door deze vraag heenloopt is de vraag waar die twijfel en angst vandaan komt: van God of van de duivel? De vrees die ze heeft is niet een kenmerk van goed of kwaad. Maar het leven met God heeft zo z'n ups en downs. Momenten van aanvechting. Maar op de bodem van het hart ligt iets wat ons van de wanhoop afhoudt. We hebben hier een strijd op aarde. Dat is het leven van een kind van God. Ze moet hier niet blijven steken maar haar houvast ligt alleen door het geloof in de Heere Jezus.
Simons bekritiseert de leer dat mensen aan het Goddelijk recht moeten voldoen voordat genade komt: “Ik moet aan het Goddelijk recht voldoen, terwijl dat op Golgotha al gebeurd is.” Hij benadrukt dat zekerheid niet ligt in bijzondere ervaringen of exacte herinneringen, maar in het geloof: “De zekerheid ligt niet in het moment, maar in Christus.” Het geloof geeft de ware zekerheid, zelfs in periodes van twijfel en strijd. Gelovigen worden uitgenodigd om te vertrouwen op Christus’ rechtvaardigheid, niet op hun eigen prestaties of emoties. De predikant concludeert dat zekerheid groeit door genade en dat het geloof houvast biedt in de grootste stormen. “Geloof is zekerheid, met mate in hoogtes en dieptes, maar altijd gebaseerd op de belofte in Christus.”
