Mannen in de zorg

Cedrah (advertorial) | Geen reacties | 12-07-2019| 13:26

Mijn naam is Ad Anker, 43 jaar, getrouwd en vader van drie kinderen. Ik ben vaak te vinden in onze volkstuin waar ik geniet van alles wat groeit en bloeit in de natuur. Werken doe ik in het onderwijs en in de zorg, en daar ligt echt mijn hart. In mijn werk als verpleegkundige bij Hebron in Nieuwerkerk zorg ik voor een groep dementerende ouderen, een doelgroep waar specifieke zorg nodig is en de nadruk vooral op begeleiden ligt.

Ik ben geen techneut: mij tref je niet aan op een Intensive Care of in een ambulance. Juist langdurige zorg en zorg in de laatste levensfase vind ik onbetaalbaar mooi. Naast mensen staan, hen nabij zijn wanneer er zorgen zijn, hen ondersteunen en begeleiding bieden in de breedste zin van het woord. De hele dag door ben je in gesprek, en ja, soms meerdere keren over hetzelfde. Heerlijk om na een dag hard werken mijn hoofd dan even leeg te maken in de tuin!

Ik vind het heel mooi om van betekenis te zijn voor deze medemens. Ze hebben een leven achter zich van werken en zorgen, en nu mag ik dat voor hen doen. Overdag zijn dat de alledaagse dingen: wassen, kleden, eten, een bak koffie drinken, de krant voorlezen, een boodschap bij de bakker en het aanhoren van de levensverhalen van bewoners. En ik heb wat verhalen gehoord inmiddels! Dat is soms zelfs heel onverwachts in de nacht, op de rand van een bed of met een beker warme melk in de huiskamer.

Mijn motivatie put ik uit tevreden bewoners en mantelzorgers. Het geeft een voldaan gevoel, hoewel natuurlijk niet altijd alles op rolletjes loopt en je eigen flexibiliteit erg belangrijk is. Maar dat is ook juist het leuke aan het werken in de zorg. En niet onbelangrijk zijn ook de momenten van ontspanning en humor die je dagelijks meemaakt. Noem het een vrolijke noot, al is dat wellicht niet altijd een passende term. Als man voeg je daarnaast ook nog een andere dimensie toe aan je team. Werken in de zorg is toch vaak een vrouwenomgeving, maar als man kan ik met mijn nuchtere kijk op veel dingen juist ook van waarde zijn voor collega’s en bewoners.

Ook de identiteitsgebonden zorg vind ik van onschatbare waarde: een gesprek over levensvragen, een psalm zingen op zondagavond of zomaar tijdens de zorg. Momenten waarop ik weet: hiervoor doe ik het!